ระหว่างทางที่คบกันเลิกและคบกันบ่อยมากเกิน 5 ครั้ง
เราไม่เคยยอมรับความจริงว่าเราเข้ากันไม่ได้
เราไม่เคยยอมรับว่าเราเองงี่เง่าเอาแค่ใจเกินไป
เราฝืนตัวเองตลอดฝืนว่าเรารักกัน ฝืนว่าเราจะมีอนาคตด้วยกัน ฝืนว่ารักครั้งนี้มันดี จนเราลืมไปว่าเค้าอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเรา...
ใช่ค่ะ จนวันนึงเราเหนื่อยกับการพยายามยื้ออยู่ฝ่ายเดียว พยายามเข้าใจเค้าอยู่ฝ่ายเดียว โดยที่เค้าไม่เคยแคร์เราเลย ไม่เหมือนวันเเรกที่เค้าพยายามจะจีบเราเพื่อให้ได้เรามา พยายามทุกอย่างจนเราใจอ่อนบอกกับเราว่าจะพยายามดูแลเราและไม่ทิ้งไปไหนในวันที่เรางี่เง่าสุดๆ
เค้าไม่เคยเปิดตัวเรากับครอบครัว ไม่เคยเปิดตัวเราในโซเชี่ยว ไม่โทรหาเรา ไม่เคยเป็นห่วงเป็นใย วันเกิด วันครบรอบก็ไม่เคยให้ของขวัญอะไีร ไม่เคยทำเพื่อเราเลยสักอย่าง แต่เราก็อดทนเพราะเรารักเค้าที่เค้าเป็นเค้าเราไม่เคยหวังอะไรจากเค้าเลยแม้แต่เงินสักบาท เเม้กระทั่งกินข้าวก็อยากจะช่วยหารตลอดจนวันนี้มันเหนื่อยมากๆ เหมือนเราพยายามอยู่แค่ฝ่ายเดียว เราโง่ที่จมปลักอยู่กับคนที่เค้าไม่รักเรา
จนวันนี้..เค้าบอกเลิกเราบอกว่าเค้าจะเดินจากไป
ทุกอย่างมันว่างเปล่า มันไม่มีอะไรเลย เราเสียใจมาก ครั้งนี้มันเจ็บสุดๆเจ็บจนเราไม่อยากกลับไปอีกต่อไปแล้วถ้าเค้าไม่มาง้อเราก็คงจะจบจริงๆ
เราเสียดายเวลาจังเลยค่ะ เราอยากรู้ว่าคนที่ครบกันหลายปีเค้าทำใจกันได้ยังไงนะ เวลาที่เราต้องจากคนที่เรารัก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ตอนนี้เราเคว้งมาก เราอยากรู้จริงๆว่าคนที่คบกันมานานเค้าเลิกกันแล้วผ่านตรงนี้ไปได้ยังไง
ในวันที่เค้าเลือกเดินจากไป
เราไม่เคยยอมรับความจริงว่าเราเข้ากันไม่ได้
เราไม่เคยยอมรับว่าเราเองงี่เง่าเอาแค่ใจเกินไป
เราฝืนตัวเองตลอดฝืนว่าเรารักกัน ฝืนว่าเราจะมีอนาคตด้วยกัน ฝืนว่ารักครั้งนี้มันดี จนเราลืมไปว่าเค้าอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเรา...
ใช่ค่ะ จนวันนึงเราเหนื่อยกับการพยายามยื้ออยู่ฝ่ายเดียว พยายามเข้าใจเค้าอยู่ฝ่ายเดียว โดยที่เค้าไม่เคยแคร์เราเลย ไม่เหมือนวันเเรกที่เค้าพยายามจะจีบเราเพื่อให้ได้เรามา พยายามทุกอย่างจนเราใจอ่อนบอกกับเราว่าจะพยายามดูแลเราและไม่ทิ้งไปไหนในวันที่เรางี่เง่าสุดๆ
เค้าไม่เคยเปิดตัวเรากับครอบครัว ไม่เคยเปิดตัวเราในโซเชี่ยว ไม่โทรหาเรา ไม่เคยเป็นห่วงเป็นใย วันเกิด วันครบรอบก็ไม่เคยให้ของขวัญอะไีร ไม่เคยทำเพื่อเราเลยสักอย่าง แต่เราก็อดทนเพราะเรารักเค้าที่เค้าเป็นเค้าเราไม่เคยหวังอะไรจากเค้าเลยแม้แต่เงินสักบาท เเม้กระทั่งกินข้าวก็อยากจะช่วยหารตลอดจนวันนี้มันเหนื่อยมากๆ เหมือนเราพยายามอยู่แค่ฝ่ายเดียว เราโง่ที่จมปลักอยู่กับคนที่เค้าไม่รักเรา
จนวันนี้..เค้าบอกเลิกเราบอกว่าเค้าจะเดินจากไป
ทุกอย่างมันว่างเปล่า มันไม่มีอะไรเลย เราเสียใจมาก ครั้งนี้มันเจ็บสุดๆเจ็บจนเราไม่อยากกลับไปอีกต่อไปแล้วถ้าเค้าไม่มาง้อเราก็คงจะจบจริงๆ
เราเสียดายเวลาจังเลยค่ะ เราอยากรู้ว่าคนที่ครบกันหลายปีเค้าทำใจกันได้ยังไงนะ เวลาที่เราต้องจากคนที่เรารัก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ตอนนี้เราเคว้งมาก เราอยากรู้จริงๆว่าคนที่คบกันมานานเค้าเลิกกันแล้วผ่านตรงนี้ไปได้ยังไง