ประสบการณ์ไปคอนเสิร์ต BTS Love Yourself tour in Bangkok และเเชร์เรื่องราวการมาเป็นARMY

สวัสดีค่ะ อยากจะมารีวิวคอนเสิร์ตของบังทันที่จัดเมื่อวันที่ 6-7 เมษายน 2019 ใช่ค่ะผ่านมา1ปีกว่าๆแล้วแต่ยังจำความรู้สึกนั้นได้อยู่เลยค่ะถึงจะมีเลือนลางไปบ้างแต่ก็ไม่เคยลืมความสุขในวันนั้น อยากจะเขียนตั้งนานแล้วแต่ยังเรียบเรื่องความรู้สึกตัวเองไม่ได้ทั้งไม่มีเวลาด้วยเพราะเรียนและกิจกรรมหนัก เราขอบรรยายเป็นตัวหนังสือนะคะเพราะเราไม่มีภาพประกอบ ขอบอกก่อนว่าเราไปคอนทั้ง2วันแต่เรามีบัตรแค่วันที่2ค่ะวันแรกเราไปอยู่หน้าคอนเฉยๆแต่ก็อยู่จนคอนจบ ขออภัยไว้ก่อนตรงนี้ถ้ามีอะไรผิดพลาดในกระทู้นี้ เราเล่นพันทิปมานานแล้วค่ะได้แต่อ่านไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้ถ้าแท็กผิดหรืออะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ กระทู้นี้อาจจะยาวไปนิดไม่นิดแต่น่าจะยาวมากไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีใครอ่านมั้ยเราอยากแชร์ความสุขที่เราได้รับจากการไปคอนทั้ง2วันหรือเก็บไว้เป็นความทรงจำเพราะวันนึงความทรงจำเล่านี้มันอาจจะขาดหายเมื่อเราโตขึ้นแต่เราอยากจะบันทึกมันไว้ว่าครั้งนึงเราก็สามารถพาตัวเองไปเจอความสุขได้ขนาดนี้ และเรื่องราวที่ทำให้เรามาเป็นARMY เนื่องจากสถานกาณ์ช่วงนี้ก็นั่นแหละค่ะcovid-19เลยทำให้เหงามากคิดถึงบังทันคิดถึงคอนเสิร์ตเพราะไม่มีคอนเสิร์ตแล้วชีวิตมันห่อเหี่ยวมากจริงๆเราจะแบ่งเป็น2วันค่ะ ของวันที่6และวันที่7 วันละ 3 Part และ Last part
Part 1 การเดินทางไป-ก่อนคอนเสิร์ตเริ่ม Part 2 คอนเสิร์ตเริ่ม-จบ Part 3 หลังคอนเสิร์ตจบ-การเดินทางกลับค่ะและLast part จะเป็นการแชร์เรื่องราวที่ทำให้เรามาเป็นARMY มาเริ่มกันเลยค่ะ

---

Past 1 การเดินทางไป-ก่อนคอนเสิร์ตเริ่ม 
        เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะแต่เพราะเรียนจบพอดีช่วงนั้นเลยไปทำพาร์ทไทม์ที่กรุงเทพก่อนเข้ามหาลัยจึงอยู่กรุงเทพค่ะตอนนั้น เราไปคอนกับเพื่อนอีกคนและพวกเราตื่นเช้ามากๆเพื่อจะเดินทางไปคอนเสิร์ตครั้งแรก เราเดินทางด้วยแอร์พอร์ตลิ้งค์ตอน8โมง ไปถึงสถานีก็เจออาร์มี่เยอะพอสมควรเลยค่ะแล้วก็ไปลงที่สถานีรามคำแหง พอเดินลงมาจากแอร์พอร์ตลิ้งค์เท่านั้นเจอวินมอไซใส่เสื้อสีส้มเยอะมากมากจริงๆ แต่เพราะเพื่อนใส่กระโปรงเลยขึ้นมอไซไม่ได้อันตรายเกินไปกลัวเพื่อนตกเลยต้องนั่งรถสองแถวไปตอนนั้นคนก็เยอะมากเช่นกัน บนสองแถวก็มีแต่อาร์มี่และอากาศร้อนอึดอัดมากหายใจไม่ออก มีแค่ยาดมกับพัดลมถือที่พกไปรถติดมาก มองmapในมือถือเมื่อไหร่จะถึงสักที พอไปถึงที่ราชมังคลาประมาณ10โมง อาร์มี่เยอะมากค่ะเลยเดินเข้าไปข้างในไปนั่งพักอยากจะซื้อของออฟฟิเชี่ยลนะคะแต่เห็นแถวแล้วเป็นท้อ เลยนั่งรอแถวนั้นไปถ่ายรูปกับป้ายแล้วรับของแจกตอนรับของแจกเราชอบความรู้สึกนี้มากมันสนุกและอบอุ่นดีเห็นทุกคนมาแบ่งปันเรื่องราวดีๆกันเห็นแล้วยิ้มถึงแม้อากาศจะร้อนแค่ไหนแต่รู้สึกไม่เหนื่อยเลยจริงๆ จนบ่ายๆได้ยินเสียงเพลงน่าจะMic dropถ้าจำผิดก็ขออภัย เลยรีบวิ่งไปดูใจเต้นมากเหมือนคอนจะเริ่มแล้วจริงๆ พอเวลาต่อมาเรามีนัดรับเสื้อTATA BT21ที่สั่งให้เพื่อนไว้กับร้านในทวิต ทางร้านแจ้งว่าให้ไปรับเสื้อตรงนี้ๆนะคะ แต่อากาศร้อนเลยให้เพื่อนนั่งรอเฝ้าของตรงนั้น กลัวของหายแล้วไม่อยากหอบของไปด้วย แต่เพราะการไม่มีเพื่อนไปด้วยนี่แหละค่ะทำให้เราหลง หลงกลางเเดดร้อนๆเดินอ้อมราชมังเพื่อนก็ถามหาหายไปนานมากกว่าจะเจอตรงที่นัดรับเหนื่อยมากจริงๆ เรานั่งอยู่หน้าทางเข้าห้องน้ำฝั่งไหนไม่รู้เพราะงงทิศมากค่ะ เจอคนที่ออกจากซาวเช็คออกมาหวีดพี่โฮปกับนัมจุนหนักมาก เจอมี่จีนข้างๆไม่รู้หวีดใครเพราะฟังไม่ออกเค้าดูตื่นเต้นกันมาก ตอนนั้นเราจำได้ว่านั่งคุยกับมี่เวียดนามตอนแรกคิดว่าเค้าเป็นคนไทยเลยทักเค้าเป็นภาษาไทย แต่เค้าบอกว่าเป็นคนเวียดภาษาอังกฤษเราก็ไม่เก่งเลยคุยกันผ่านgoogle tranตอนเค้าจะลุกไปแล้วเค้าขอถ่ายรูปร่วมกันค่ะน่ารักมากๆ พอตกเย็นมาคนเริ่มเข้าคอนก็มีพี่คนนึงเดินมาถามว่าจะนั่งอยู่ตรงนี้นานมั้ยพี่เค้าจะฝากของ เราเลยบอกว่านั่งจนคอนจบเลยค่ะพี่เค้าเลยขอนั่งด้วยเพราะพี่เค้ารอเพื่อนที่ไปดูคอนวันนี้ พี่เค้ามีบัตรพรุ่งนี้เหมือนกันค่ะ

Past 2 คอนเสิร์ตเริ่ม-จบ
        เป็นตอนที่น่าจะเปิดmvอยู่ในคอนยิ่งใกล้คอนเริ่มเสียงยิ่งดังมากๆ เรานั่งอยู่ข้างนอกนี่ยังรู้สึกได้ถึงความไฮป์เลยตื่นเต้นกับพวกเค้าไปด้วยจริงๆ แต่เสียงกรี้ดที่ทำให้เราขนลุกเลยคือเสียงกรี้ดตอนที่จบvcrเริ่มเพลงIDOLคือมันดังมากจริงๆจนรู้สึกเหมือนมันจะถล่มลงมา ตอนนั้นเราเห็นมี่ข้างๆดูไลฟ์อยู่เราก็มองๆกันค่ะไม่กล้าทัก แล้วตรงข้างหน้านั้นที่เป็นห้องน้ำเคลื่อนที่มั้งคะไม่แน่ใจมันจะมีช่องว่างเล็กๆที่มองเข้าไปเห็นจอในคอน เราก็วิ่งไปดูกันค่ะสลับกันไปเพราะต้องมีคนเฝ้าของ555 ตอนนั้นมันส์มากค่ะเราได้ไปอยู่ตรงนั้นตอนช่วงMedlayคือมันส์มากจริงๆ อาร์มี่ตรงนั้นก็กรี้ดกันได้ยินเสียงแฟนบอยด้วยแต่อยู่ตรงไหนไม่รู้หาไม่เจอเพราะคนเยอะมาก มันสนุกสุดล้นจนคนที่อยู่ข้างหน้าคอนตรงนั้นยังรู้สึกมันส์ไปด้วย ได้ยินทั้งเสียงกรี้ดของคนที่อยู่ข้างในและข้างนอกเห็นเค้ากรี้ดก็กรี้ดตามค่ะไม่รู้เรื่องเพราะได้ยินแต่เสียง ได้ยินเสียงบังทันพูดไทยด้วยน่ารักมากเจ้าพวกนี้ เรากลับมานั่งที่เดิมรู้ตัวอีกทีพวกเรา3คนก็ไปกองกันดูไลฟ์กับมี่ที่นั่งข้างๆไปแล้ว หวีดๆกรี้ดๆกันอยู่5คนตรงนั้น จนถึงตอนบังทันให้ของขวัญอาร์มี่เป็นคำว่าผมรักคุณนี่กรี้ดๆแต่ก็งงตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามันคือคำว่าอะไร เรานั่งดูไลฟ์อยู่ตรงนั้น+ฟังเสียงจากคอนคือมันสนุกและมันส์มากจริงๆมันรู้สึกไปกับเค้าด้วยถึงแม้เราจะไม่ได้มองเห็นแต่เอนเนอร์จี้บังทันมันล้นจริงล้นจนออกมาจากราชมัง พอถึงเพลงสุดท้ายเศร้าค่ะนั่งเศร้านั่งหงอยไปตามๆกันเลยค่ะตอนนั้น555แค่นั่งอยู่หน้าคอนนะคะ

Past 3 หลังคอนเสิร์ตจบ-การเดินทางกลับ
        จบคอนวันแรกแล้วค่ะอาร์มี่เดินออกมากันคนเยอะมากไหลกันออกมามหาศาลมากจริงๆเห็นแล้วก็นึกว่ามันเยอะขนาดนี้เลยหรอ เพราะเรานั่งอยู่ตรงนั้นตั้งแต่บ่ายตอนเปิดให้เข้าก็ไม่เยอะขนาดนี้หนิเพราะทยอยกันเข้านี่นา ตอนออกออกมาพร้อมกันหมดกว่าจะหากันเจอ ตอนนั้นพี่ที่เข้าคอนวันนี้ก็ออกมาหาเพื่อนเค้าที่อยู่กับเราค่ะพี่เค้าร้องไห้ค่ะเราก็ทั้งกอดทั้งปลอบตอนนั้นยังไม่รู้จักใครเลยเพราะพึ่งเจอแต่ปลอบกันเหมือนรู้จักกันมาหลายปี เราก็ทักทายพวกพี่เค้ากันค่ะพี่เค้าร้องไห้หนักมากจริงๆตอนนั้นเราปลอบพี่เค้าว่าไม่ต้องร้องนะคะเดี่ยวครั้งหน้าบังทันก็มาใหม่ พวกพี่เค้าก็นัดว่าพรุ่งนี้มาเจอกันที่เดิมนะตรงนั้นแหละค่ะ ไม่รู้จะบอกว่าตรงไหนเหมือนกันแต่รู้ว่ามันคือตรงนั้นแหละค่ะก็เลยได้รู้จักกันกับพี่ๆกลุ่มนี้ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่เลย รอวันที่บังทันมาแล้วจะได้ไปเจอกันอีก พอพวกพี่เค้าไปเราก็นัดกับพี่ในทวิตไว้เพราะเค้าทวิตว่าหาคนกลับทางเดียวกัน กว่าจะหากันเจอคือเหนื่อยจริงๆพอเจอกันแล้วก็เดินออกมาพร้อมคนเยอะๆนั่นแหละค่ะ เดินมาเรื่อยๆเพราะรถเต็มหมดไม่รู้ว่าเดินไปไกลแค่ไหนเหมือนกัน จนมาเจอรถเมล์คันนึงพี่ๆรีบไปขึ้นเลยมีเรากับเพื่อนแล้วพี่เค้ากับเพื่อนอีกคน ขึ้นไปบนรถคืออัดกันมากแบบมากไม่มีช่องว่างอะไรทั้งสิ้นล้นออกไปด้วย เราเรียกมันว่ารถเมล์นรกค่ะเพราะคนเยอะเบรคทีก็ไปกองกันข้างหน้าทั้งกรี้ดทั้งขำยิ่งตอนโค้งนะสุดบรรลัยเลยกำลังจะหยิบมือถือมาดูmapพี่เค้าก็ถามว่าถึงไหนแล้วเมื่อไหร่จะถึงพอหยิบขึ้นมาจังหวะโค้งพอดีมือถือเกือบหลุดทุกคนคือเบียดมากพี่เค้าเลยบอกเอ้อไม่ต้องดูแล้ว555 เออมันก็สนุกดีเนอะประสบการ์ณชีวิต มาถึงแอร์พอร์ตลิ้งค์ขึ้นไปคือคนเยอะมากต่อแถวโคตรยาวพี่เค้าให้เราต่อเเถวซื้อเหรียญเพราะพี่เค้ามีบัตรแล้วเลยบอกจะไปซื้อน้ำให้เพราะเราคงจะหิว ทันรถรอบสุดท้ายพอดีเที่ยงคืนกว่าๆพอขึ้นมารอรถคือโล่งมากค่ะฝั่งทางไปสนามบินนึกว่าจะอึดอัดเเต่พอมองไปฝั่งพญาไทคือคนเยอะมาก ตอนนั่งรอรถก็ไถทวิตนั่งหวีดนั่งกรี้ดกัน เหมือนเดิมค่ะคุยกันเหมือนสนิทกันมานานแต่จริงๆพึ่งเจอกันเมื่อกี้เอง พี่อีกคนเค้าเป็นอาร์มี่รุ่นบุกเบิกเลยพี่เค้าภูมิใจมากบอกเราไม่ต้องเสียดายหรอกแค่ตอนนี้ก็เป็นอาร์มี่แล้วน่ารักมากๆเลยค่ะ พอพี่เค้าลงก็บอกลา พวกเราก็ต่อรถกันมาจนถึงห้องกันตี1เลยมั้งตอนนั้นแล้วพึ่งนึกได้ค่ะว่าไม่ได้กินข้าวกันเลยวันนั้นกินข้าวเซเว่นตอนเช้าแล้วก็อิ่มทิพย์อิ่มสุขไปทั้งวัน ห้องน้ำก็ไม่ได้เข้าไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าทั้งวันเราจะไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยจริงๆ เรากับเพื่อนไม่มีใครงอแงเลยค่ะไปไหนไปกันลากไปไหนก็ไปไม่มีบ่นเราก็ไม่บ่นเพื่อนก็ไม่บ่น ตอนนั้นรู้สึกร่างกลายมันเหนื่อยมันเพลียมากจริงๆเข้าใจคำว่าร่างแหลกเลยแต่ไม่นอนค่ะไม่รีบไถทวิตหวีดกันต่อ ตื่นเต้นหนักกว่าเดิมอีกเพราะพรุ่งนี้จะได้เข้าคอนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนเลยวันนั้น