คือวันนี้เราอยากจะมาเล่าเรื่องชีวิตของตัวเราเองให้ทุกคนฟังครับ เมื่อเช้าของวันนี้เราได้ขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ เเละคุณครูที่รร. เรื่องเราจะทำยังไงดีเมื่อเรารู้ว่ามุมมองเเละทัศนคติของตัวเราเปลี่ยนไป ก่อนอื่นเราต้องขอเท้าความก่อนนะครับว่า ตั้งเเต่เปิดเทอมมา(เราอยู่ม.5ครับ)เราสังเกตพฤติกรรมตัวเองอยู่เงียบๆ เเล้วเราก็พบว่าตัวเราเปลี่ยนไป เรามีมุมมองที่เเคบลง มีทัศนคติที่ดูจะย่ำเเย่กว่าเดิมมากๆ
คือจากที่ถามเพื่อนมาเพื่อนบอกว่า ตัวเราช่วงม.4 เป็นคนที่น่าค้นหามากๆ ชอบอะไรก็ทำเเบบนั้น ไม่เเคร์เสียงรอบข้าง อยากจะทำอะไรก็ทำ ชอบทำอะไรคนเดียวบ่อยๆ จนเพื่อนชื่นชม (จากที่เพื่อนพูดนะครับ) เราดูเป็นคนที่ไม่ตามสังคมหรือไม่ก็เเคร์ว่าจะดีหรือไม่ดี เเต่พอเราขึ้นม.5มา เราเปลี่ยนกลุ่มมาเล่นกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เรารู้สึกว่าตัวเราเปลี่ยนไป คือปรกติเราเล่นได้ทุกกลุ่มครับ เเต่พอม.5มาเขาสลับวันเรียน เราเลยได้เล่นกับเพื่อนอีกกลุ่ม เรารู้สึกว่าตั้งเเต่เล่นกับเพื่อนกลุ่มนี้มา เราจะติดหรูมากขึ้น เริ่มเเคร์เสียงรอบข้าง(ถึงขั้นที่เกือบจะตัดสินทุกอย่างในชีวิตด้วยคำพูดของเพื่อนเลย) เรามีทัศนคติที่เเย่ลงอย่างเห็นได้ชัด เรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราเองเหมือนเเต่ก่อน รู้สึกทำอะไรก็ต้องคอยฟังเสียงคนรอบข้าง จะตัดสินใจทำอะไรก็ต้องดูว่าคนรอบข้างรู้สึกเห็นด้วยมั้ย อะไรที่เพื่อนเราไม่ชอบเราก็จะเออออตาม เรารู้สึกว่าเราไม่เป็นคนเดิม จนต้องปรึกษาเพื่อนอีกกลุ่มเเละคุณครู
คำปรึกษาจากเพื่อนอีกกลุ่มเขาบอกว่า เราเปลี่ยนไปมากๆ ไม่เหมือนตอนม.4เลย เราเป็นคนที่ทัศคติเเย่มากๆ เวลาคุยกับทุกคน เราดูเป็นคนที่ดูหยิ่ง ไม่ค่อยเฟรนลี่เหมือนเดิม
ส่วนคำปรึกษาจากคุณครู คือตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
"เธอต้องการเป็นที่ยอมรับมากขนาดนั้นเลยเหรอ??"
เรารู้สึกว่าเราได้ตื่นขึ้นหลังจากที่หลับหูหลับตามานาน เรารู้สึกเจ็บมากๆ กับคำนี้ เราจุกไปหมด เราคิดไปพลางๆ ว่า ในช่วง1ปีที่ผ่านมา เราเป็นนักเรียนใหม่ เราเป็นที่ยอมรับจากเพื่อนอยู่แล้ว เเล้วเราต้องการการยอมรับเรื่องอะไรอีกจากสังคมนิยม ครูได้บอกเราว่า อย่าไปฟังหรือคล้อยตามสังคมนิยมมาก บางครั้งมันอาจจะทำลายชีวิตเราได้ เราได้เก็บคำพูดของครูกลับมาคิด เราเเทบจะน้ำตาไหล
นี่เราเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ จากที่เป็นคนคิดบวกก็กลายเป็นคนคิดลบ จากคนที่มีทัศนคติที่กว้างก็กลับเเคบลง เราเเทบจะร้องไห้เมื่อเรามองย้อนกลับมาดูตัวเอง เราเข้าใจเเล้วว่าสังคมนิยมมันทำให้เราเปลี่ยนไปมากเเค่ไหน เราโทษใครไม่ได้ เราต้องโทษตัวเราที่พยายามจะทำตัวให้เป็นไปตามสังคมรอบข้างหรือกลุ่มเพื่อน
***ใครที่คิดเห็นยังไงกับเราก็สนทนาเข้ามาได้ หลังจากนี้เราจะปรับปรุงตัวเองใหม่ เราขอขอบคุณมากๆ ครับที่อ่านข้อความของเราจนจบ***
//นร.ม่วงขาว//
"เราอยากเป็นที่ยอมรับของคนอื่นมากขนาดนั้นเลยเหรอ??" นี่คือประโยคที่ทำให้เราคิดได้
คือจากที่ถามเพื่อนมาเพื่อนบอกว่า ตัวเราช่วงม.4 เป็นคนที่น่าค้นหามากๆ ชอบอะไรก็ทำเเบบนั้น ไม่เเคร์เสียงรอบข้าง อยากจะทำอะไรก็ทำ ชอบทำอะไรคนเดียวบ่อยๆ จนเพื่อนชื่นชม (จากที่เพื่อนพูดนะครับ) เราดูเป็นคนที่ไม่ตามสังคมหรือไม่ก็เเคร์ว่าจะดีหรือไม่ดี เเต่พอเราขึ้นม.5มา เราเปลี่ยนกลุ่มมาเล่นกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง นั่นคือจุดเริ่มต้นที่เรารู้สึกว่าตัวเราเปลี่ยนไป คือปรกติเราเล่นได้ทุกกลุ่มครับ เเต่พอม.5มาเขาสลับวันเรียน เราเลยได้เล่นกับเพื่อนอีกกลุ่ม เรารู้สึกว่าตั้งเเต่เล่นกับเพื่อนกลุ่มนี้มา เราจะติดหรูมากขึ้น เริ่มเเคร์เสียงรอบข้าง(ถึงขั้นที่เกือบจะตัดสินทุกอย่างในชีวิตด้วยคำพูดของเพื่อนเลย) เรามีทัศนคติที่เเย่ลงอย่างเห็นได้ชัด เรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราเองเหมือนเเต่ก่อน รู้สึกทำอะไรก็ต้องคอยฟังเสียงคนรอบข้าง จะตัดสินใจทำอะไรก็ต้องดูว่าคนรอบข้างรู้สึกเห็นด้วยมั้ย อะไรที่เพื่อนเราไม่ชอบเราก็จะเออออตาม เรารู้สึกว่าเราไม่เป็นคนเดิม จนต้องปรึกษาเพื่อนอีกกลุ่มเเละคุณครู
คำปรึกษาจากเพื่อนอีกกลุ่มเขาบอกว่า เราเปลี่ยนไปมากๆ ไม่เหมือนตอนม.4เลย เราเป็นคนที่ทัศคติเเย่มากๆ เวลาคุยกับทุกคน เราดูเป็นคนที่ดูหยิ่ง ไม่ค่อยเฟรนลี่เหมือนเดิม
ส่วนคำปรึกษาจากคุณครู คือตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
"เธอต้องการเป็นที่ยอมรับมากขนาดนั้นเลยเหรอ??"
เรารู้สึกว่าเราได้ตื่นขึ้นหลังจากที่หลับหูหลับตามานาน เรารู้สึกเจ็บมากๆ กับคำนี้ เราจุกไปหมด เราคิดไปพลางๆ ว่า ในช่วง1ปีที่ผ่านมา เราเป็นนักเรียนใหม่ เราเป็นที่ยอมรับจากเพื่อนอยู่แล้ว เเล้วเราต้องการการยอมรับเรื่องอะไรอีกจากสังคมนิยม ครูได้บอกเราว่า อย่าไปฟังหรือคล้อยตามสังคมนิยมมาก บางครั้งมันอาจจะทำลายชีวิตเราได้ เราได้เก็บคำพูดของครูกลับมาคิด เราเเทบจะน้ำตาไหล
นี่เราเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ จากที่เป็นคนคิดบวกก็กลายเป็นคนคิดลบ จากคนที่มีทัศนคติที่กว้างก็กลับเเคบลง เราเเทบจะร้องไห้เมื่อเรามองย้อนกลับมาดูตัวเอง เราเข้าใจเเล้วว่าสังคมนิยมมันทำให้เราเปลี่ยนไปมากเเค่ไหน เราโทษใครไม่ได้ เราต้องโทษตัวเราที่พยายามจะทำตัวให้เป็นไปตามสังคมรอบข้างหรือกลุ่มเพื่อน
***ใครที่คิดเห็นยังไงกับเราก็สนทนาเข้ามาได้ หลังจากนี้เราจะปรับปรุงตัวเองใหม่ เราขอขอบคุณมากๆ ครับที่อ่านข้อความของเราจนจบ***
//นร.ม่วงขาว//