คือตอน ม.2ผมสนิมกับเพื่อนผู้ชายคนนึงแต่มันอยอยู่ม.3อยู่ด้วยกีนตลอดเวลา สนิทกันถึงขั้นมันขอของอะไร เราก็ให้หมด มันให้ออกไปรับส่งก็ไปทุกครั้ง อยู่ด้วยกันจน เพื่อนและครูใน รร หาว่าพวกเราคบกับ แต่คือเราไม่ได้คบกันจนวันนึง เพื่อนผมจบม.3ไปแล้วไปต่อที่อื่น เราก็ไม่เคยได้ติดต่อเขาอีกเลยผมรู้สึกใจหวิวๆ จนผ่านมาได้7ปี ผมกับมันก็ได้เดินเจอกันที่ตลาดแถวบ้านและก็ได้ทักทายกัน อยู่ๆดีก็กลับมาคุยกับเหมือนเมื่อก่อน
แต่รอบนี้ผมรู้สึดแคร์มันมาก คือ ไปรับไปส่งมันอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่รอบนี้ ต่างคนต่างมีแฟน แต่ผมรู้สึกว่า เวลาผมทักมันแล้วมันไม่ตอบ ผมจะรู้สึกงอลมัน
แต่ไม่นานก็ หายพอมันจะไปทำงาน ต.จ.ว. ผมก็ทำทุกวิธีพูดทุกอย่างช่วยหางานแถวบ้ายเผื่อนไม่ให้มันไปห่างจากผม
ผมคอยส่งข่าว ส่งน้ำซื้อข้าว ซื้อยา ให้ทั้งมันและแม่ จนอยู่มาวันนึงมันก็ชวนผมไปดูหนังล่วงหน้าแล้วมันก็ผิด นัดผมก็นอยมันพักใหญ่ และมีอยู่คืนนึงคุยกันเรื่องมำงานมันบอกจะไม่ไปไหน สุดท้ายมันก็ไปต่างจังหวัด ผมก็รู้สึกน้อยใจมันมาก
เอาง่ายๆ คือเหมือนผมแคร์มันมากไปไหม
ความรู้สึกนี้คือ อะไร จะว่าผมชอบมันหรือเปล่าแต่ผมกับมันต่างก็มีแฟน(เป็นผู้หญิง)
คือเวลามันไม่ตอบผมก็โมโห .....งง
จะว่าผมชอบมัน(แต่ผมก็ไม่ได้อยากได้มันเป็นแฟน)ผมก็ชอบผู้หญิงปกติเที่ยวผู้หญิง
แต่พออยู่กับมันก็รู้สึกดีแค่เห็นหน้าก็ยิ้มได้
ผมชอบผู้ชายหรือเปล่าแบบนี้
แต่รอบนี้ผมรู้สึดแคร์มันมาก คือ ไปรับไปส่งมันอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่รอบนี้ ต่างคนต่างมีแฟน แต่ผมรู้สึกว่า เวลาผมทักมันแล้วมันไม่ตอบ ผมจะรู้สึกงอลมัน
แต่ไม่นานก็ หายพอมันจะไปทำงาน ต.จ.ว. ผมก็ทำทุกวิธีพูดทุกอย่างช่วยหางานแถวบ้ายเผื่อนไม่ให้มันไปห่างจากผม
ผมคอยส่งข่าว ส่งน้ำซื้อข้าว ซื้อยา ให้ทั้งมันและแม่ จนอยู่มาวันนึงมันก็ชวนผมไปดูหนังล่วงหน้าแล้วมันก็ผิด นัดผมก็นอยมันพักใหญ่ และมีอยู่คืนนึงคุยกันเรื่องมำงานมันบอกจะไม่ไปไหน สุดท้ายมันก็ไปต่างจังหวัด ผมก็รู้สึกน้อยใจมันมาก
เอาง่ายๆ คือเหมือนผมแคร์มันมากไปไหม
ความรู้สึกนี้คือ อะไร จะว่าผมชอบมันหรือเปล่าแต่ผมกับมันต่างก็มีแฟน(เป็นผู้หญิง)
คือเวลามันไม่ตอบผมก็โมโห .....งง
จะว่าผมชอบมัน(แต่ผมก็ไม่ได้อยากได้มันเป็นแฟน)ผมก็ชอบผู้หญิงปกติเที่ยวผู้หญิง
แต่พออยู่กับมันก็รู้สึกดีแค่เห็นหน้าก็ยิ้มได้