คือในปีนี้เจอเรื่องค่อนข้างหนักใจมากมายเลยทีเดียว แต่จริงๆก็เจอเรื่องแย่ๆกันตลอดอยู่แล้ว แค่ไม่เจอเรื่องดีๆมากกว่า
ผมค่อนข้างรู้สึกไม่ดีในใจเอามากๆ ในหลายๆเรื่อง ผมมักจะกังวลเรื่องอนาคตตประจำ ไหนกว่าจะเรียนจบ กว่าจะเกณฑ์ทหาร ไหนกว่าจะหางานได้ จริงๆผมไม่ควรรีบไปกังวล แต่มันอดนึกถึงไม่ได้อยู่ดี เพราะรู้สึกว่าเรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ หน้าที่ต้องทำ แต่ตอนนี้หน้าที่ผมคงมีแค่เรียน เพราะผมอายุ20ใกล้21เรียนอยู่ปี3 แต่ผมก็ยังมีความรู้สึกผิดหวัง ท้อแท้อยู่ในอกลึกๆ ผมพึ่งเลิกกับแฟนได้2เดือนกว่าๆ ผมรู้สึกไม่ดีหลายอย่าง ตัวผมเองไม่ดี หรือตามฐานะที่บ้านไม่ดี พอมองย้อนดูตัวเองก็จริงแหละ รู้สึกห่วยๆยังไงก็ไม่รู้ หาตัวเองไม่เจอ แม้สาขาที่ผมเลือกเรียนผมยังไม่แน่ใจเลยว่าชอบจริงๆหรือเปล่า ผมพยายามลองหาประสบการณ์ใหม่ๆให้ตัวเองอยู่บ่อยๆ ผมชอบเล่นเกม เลยอยากลองจริงจังแต่ก็รู้สึกผิดหวัง เพราะเล่นไม่ได้เก่งเท่าที่ควร ก็รู้สึกเหนื่อยว่าทำไม่เต็มที่ เรียนก็ต้องเรียน ก็อยากลองจริงจังกับแข่งเกมดูแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย แม้จะชอบฟังเพลงร้องเพลงแต่ก็ขี้อายเกินไปที่จะจริงจังด้านนี้ จนรู้สึกว่าตัวเองไม่สุดสักทาง ไม่เคยประสบความสำเร็จเรื่องอะไรเลยสักอย่าง เจอคำดูถูกพูดตัดกำลังใจตลอด จนตอนนี้เครียดเหนื่อยท้อ จนไม่รู้จะพูดกับใคร เพราะรู้สึกว่าหน้าที่เราก็แค่เรียน เราไม่ได้หาเงินเองเราเหนื่อยได้ด้วยหรอ แล้วเลิกกับแฟนไปแล้วแบบนี้ยิ่งไม่มีใครคอยรับฟัง ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมาก จนอาทิตย์นี้ผมหยุดเรียนไป1อาทิตย์เต็มๆแล้ว รู้สึกอยากพัก ผมผิดไหมที่หยุดเรียนทั้งๆควรจะตั้งใจเรียน เพราะพ่อแม่ก็เหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เลย ผมแค่อยากพักบ้าง ผมกังวลใจนิดๆ ว่าการหยุดเรียนของผมมันจะดูอกตัญญูไหมครับ ช่วยแนะนำหน่อยครับ รู้สึกว่าชีวิตการเป็นคนมันน่าเบื่อและยุ่งยากมากเลย
เครียด เหนื่อย โดดเรียนแล้วกังวล
ผมค่อนข้างรู้สึกไม่ดีในใจเอามากๆ ในหลายๆเรื่อง ผมมักจะกังวลเรื่องอนาคตตประจำ ไหนกว่าจะเรียนจบ กว่าจะเกณฑ์ทหาร ไหนกว่าจะหางานได้ จริงๆผมไม่ควรรีบไปกังวล แต่มันอดนึกถึงไม่ได้อยู่ดี เพราะรู้สึกว่าเรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ หน้าที่ต้องทำ แต่ตอนนี้หน้าที่ผมคงมีแค่เรียน เพราะผมอายุ20ใกล้21เรียนอยู่ปี3 แต่ผมก็ยังมีความรู้สึกผิดหวัง ท้อแท้อยู่ในอกลึกๆ ผมพึ่งเลิกกับแฟนได้2เดือนกว่าๆ ผมรู้สึกไม่ดีหลายอย่าง ตัวผมเองไม่ดี หรือตามฐานะที่บ้านไม่ดี พอมองย้อนดูตัวเองก็จริงแหละ รู้สึกห่วยๆยังไงก็ไม่รู้ หาตัวเองไม่เจอ แม้สาขาที่ผมเลือกเรียนผมยังไม่แน่ใจเลยว่าชอบจริงๆหรือเปล่า ผมพยายามลองหาประสบการณ์ใหม่ๆให้ตัวเองอยู่บ่อยๆ ผมชอบเล่นเกม เลยอยากลองจริงจังแต่ก็รู้สึกผิดหวัง เพราะเล่นไม่ได้เก่งเท่าที่ควร ก็รู้สึกเหนื่อยว่าทำไม่เต็มที่ เรียนก็ต้องเรียน ก็อยากลองจริงจังกับแข่งเกมดูแต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย แม้จะชอบฟังเพลงร้องเพลงแต่ก็ขี้อายเกินไปที่จะจริงจังด้านนี้ จนรู้สึกว่าตัวเองไม่สุดสักทาง ไม่เคยประสบความสำเร็จเรื่องอะไรเลยสักอย่าง เจอคำดูถูกพูดตัดกำลังใจตลอด จนตอนนี้เครียดเหนื่อยท้อ จนไม่รู้จะพูดกับใคร เพราะรู้สึกว่าหน้าที่เราก็แค่เรียน เราไม่ได้หาเงินเองเราเหนื่อยได้ด้วยหรอ แล้วเลิกกับแฟนไปแล้วแบบนี้ยิ่งไม่มีใครคอยรับฟัง ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมาก จนอาทิตย์นี้ผมหยุดเรียนไป1อาทิตย์เต็มๆแล้ว รู้สึกอยากพัก ผมผิดไหมที่หยุดเรียนทั้งๆควรจะตั้งใจเรียน เพราะพ่อแม่ก็เหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เลย ผมแค่อยากพักบ้าง ผมกังวลใจนิดๆ ว่าการหยุดเรียนของผมมันจะดูอกตัญญูไหมครับ ช่วยแนะนำหน่อยครับ รู้สึกว่าชีวิตการเป็นคนมันน่าเบื่อและยุ่งยากมากเลย