คหสต. เราคิดว่าหันหน้าพยาบาบอาจจะเป็นคนที่เลี้ยงนางเอกมาแต่เด็ก(หรืออาจจะเป็นพยาบาลประจำตัวของพ่อนางเอกมาดูแลคนป่วยด้วยโรคจิตเวชแบบนี้) เลยคิดว่านางเอกเป็นลูกของตัวเอง (เหมือนตอนซังแทพูดว่าแม่พระเอกดูแลตัวเองดีกว่าพระเอก) หัวหน้าพยาบาลเลยดูอึ้งๆ ไปนิด คงคิดไปถึงที่ตัวเองดูแลนางเอกดีกว่าแม่นางเอกดูแลลูกตัวเอง ส่วนแม่นางเอกตัวจริงคงหมกมุ่นอยู่กับการเขียนหนังสืออยู่ในห้องใต้ดินจนไม่มีเวลาดูแลลูกและสามี ส่วนสามีก็เป็นโรคความจำเสื่อมหัวหน้าพยาบาลเลยใช้จุดอ่อนตรงนี้กล่อนประสาทพ่อนางเอกให้เชื่อและสวมรอยเป็นแม่นางเอกตัวจริงซะ และอาจจะศัลยกรรมหน้าให้คล้ายๆ กับแม่นางเอกก็ได้ นางเอกที่เติบโตมากับการเลี้ยงดูแบบจิตๆ ของหัวหน้าพยาบาลจึงมีนิสัยแบบนั้นและคิดว่าหัวหน้าพยาบาลเป็นแม่ตัวเองเหมือนกัน (อาจโดนปลูกฝังให้เรียกแบบนั้น) ส่วนพ่อนางเอกที่ความจำไม่ดีก็คงคิดว่าหัวหน้าพยาบาลเป็นแม่นางเอกจริงๆ เลย
คิดว่าภรรยาตัวเองเป็นปีศาจ ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ รพ. จิตเวชรื่นรมย์พูดเสมอว่าแม่นางเอกสวยเหมือนนางฟ้า (อันนี้คงหมายถึงแม่แท้ๆ ที่เคยอยู่กินด้วยกันก่อนที่ตัวเองจะความจำบกพร่อง) ซึ่งพอพ่อนางเอกรู้เริ่องนี้เข้า (ความทรงจำอีกด้าน) จึงจะเปลี่ยนคนเลี้ยงดูคนใหม่ก็คือแม่พระเอก เมื่อหัวหน้าพยาบาลรู้จึงไปฆ่าแม่พระเอกซะ โดยติดเข็มกลัดของแม่นางเอกไปด้วยเพื่อโยนความผิดให้แม่นางเอก และเมื่อกลับมาก็มาสลับตัวให้แม่นางเอกไปอยู่ในห้องกับพ่อนางเอก พ่อนางเอกซึ่งสับสนกับความจำของตัวเองเลยคิดว่าคนตรงหน้าคือพยาบาลที่ดูแลตัวเองซึ่งก้เป็นแม่นางเอกด้วย (ประมาณว่าพยาบาลส่วนตัว+แม่นางเอกเป็นคนเดียวกัน) จึงคาดเดาไปว่าคนตรงหน้า (แม่ตัวจริง) ฆ่าแม่พระเอก จึงทำร้ายและผลักตกระเบียง นางเอกที่เห็นเหตุการณ์ไม่ค่อยคุ้นกับแม่ตัวเอง (แม่แท้ๆ) เลยไม่ได้ดูตกใจกับเหตุการณ์นั้นเท่าไหร่ เพราะตอนที่นางเอกเดินเข้าไปดูแม่ตัวเองในห้องใต้ดินที่มีเลือดไหลท่วมตัว นางดูนิ่งเฉยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา และเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาหัวหน้าพยาบาลมาตลอด นางจึงตัดสินใจหนีเพราะจิตใต้สำนึกของพ่อนางเอกปลูกฝังว่าได้ฆ่าแม่นางเอกไปแล้ว และนางเอกก็โดนพ่อเป่าหูมาตลอดว่าฆ่าแม่ตัวเองไปแล้ว นางเอกจึงเชื่อว่าคนที่ตกระเบียงคือแม่ตัวเอง (ความจริงก็คือแม่แท้ๆ แต่นางคิดมาตลอดว่าหัวหน้าพยาบาลที่เลี้ยงตัวเองมาคือแม่) ทั้งๆที่ภาพฟีสแบ็คในอดีตนางเอกจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ เพิ่งจะมานึกได้ตอนเห็นเข็มกลัดผีเสื้อ ก็คงคิดถึงหน้าแม่แท้ๆ (จากเหตุการณ์ที่เห็นคนตกระเบียงเป็นใบหน้าของโดเเจฮีตัวจริง เลยจดจำใบหน้าของโดแจฮีมาตลอดว่าเป็นแม่จากคำพูดกรอกหูของพ่อว่าคนที่ระเบียงคือแม่ที่พ่อฆ่า) ความทรงจำภาพใบหน้าของแม่ของนางเอกจึงเปลี่ยนไป จากใบหน้าของหัวหน้าพยาบาลเป็นใบหน้าของแม่แท้ๆ ดังนั้นพอนางเอกเจอหัวหน้าพยาบาลอีกครั้งนางถึงไม่รู้สึกคุ้น เพราะความทรงจำของนางได้ปลูกฝังใบหน้าของแม่แท้ๆ ลงไปแล้ว (แต่นิสัยยังคงซึบซับมาจากการเลี้ยงดูของหัวหน้าพยาบาล)
...สรุปง่ายๆสั้นๆคือ หัวหน้าพยาบาลอาจจะเป็นพยาบาลด้านจิตเวชส่วนตัวของพ่อนางเอกและเข้ามาอยู่ในบ้าน
...หัวหน้าบาลบาลพยายามกล่อมประสาทพ่อนางเอกให้หลงเชื่อ และสวมรอยเป็นทั้งแม่และเมีย โดยที่พ่อนางเอกก็หลงเชื่อ
...พ่อนางเอกในความทรงจำอีกด้านรู้เริ่องจึงจะเปลี่ยนคนมาดูแล
...หัวหน้าพยาบาลรู้เรื่องจึงไปฆ่าแม่พระเอกที่จะมาเป็นคนดูแลใหม่
...พ่อนางเอกที่ความทรงจำไม่ดีคิดว่าพยาบาลกับแม่แท้ๆนางเอกเป็นคนเดียวกัน ไปฆ่าแม่พระเอกจึงลงมือฆ่าเมีย (ตัวจริง) ทิ้ง
...นางเอกที่ไม่คุ้นหน้าแม่แท้ๆของตัวเองเห็นเหตุการณ์แต่ไม่ดูตกใจ เพราะไม่รู้ว่านั่นคือแม่แท้ๆ (จากนิทานเรื่องเคราน้ำเงิน) หรืออาจจะคิดว่านั่นคงเป็นเมียพ่ออีกคน
...หัวหน้าพยาบาลเห็นเหตุการณ์จึงหนีไป
... นางเอกถูกพ่อจะฆ่าและปลูกฝังว่าพ่อฆ่าแม่ไปแล้ว นางเอกจึงลบภาพแม่ที่เลี้ยงดูตัวเองมาออก และใส่ภาพแม่แท้ๆ (ที่ถูกพ่อฆ่า) ของตัวเองลงไปใหม่ (ภาพซ้อน) นางเอกถึงจำหัวหน้าพยาบาลไม่ได้ (พ่อนางเอกก็ด้วย) แถมประวัติหัวหน้าพยาบาลยังไม่มีข้อข้องเกี่ยวหรืออดีตที่เกี่ยวข้องกับทางบ้านนางเอกให้เป็นที่สงสัย
คาดเดาล้วนๆ....
ความคิดเห็นเกี่ยวกับหัวหน้าพยาบาล
คิดว่าภรรยาตัวเองเป็นปีศาจ ทั้งๆ ที่ตอนอยู่ รพ. จิตเวชรื่นรมย์พูดเสมอว่าแม่นางเอกสวยเหมือนนางฟ้า (อันนี้คงหมายถึงแม่แท้ๆ ที่เคยอยู่กินด้วยกันก่อนที่ตัวเองจะความจำบกพร่อง) ซึ่งพอพ่อนางเอกรู้เริ่องนี้เข้า (ความทรงจำอีกด้าน) จึงจะเปลี่ยนคนเลี้ยงดูคนใหม่ก็คือแม่พระเอก เมื่อหัวหน้าพยาบาลรู้จึงไปฆ่าแม่พระเอกซะ โดยติดเข็มกลัดของแม่นางเอกไปด้วยเพื่อโยนความผิดให้แม่นางเอก และเมื่อกลับมาก็มาสลับตัวให้แม่นางเอกไปอยู่ในห้องกับพ่อนางเอก พ่อนางเอกซึ่งสับสนกับความจำของตัวเองเลยคิดว่าคนตรงหน้าคือพยาบาลที่ดูแลตัวเองซึ่งก้เป็นแม่นางเอกด้วย (ประมาณว่าพยาบาลส่วนตัว+แม่นางเอกเป็นคนเดียวกัน) จึงคาดเดาไปว่าคนตรงหน้า (แม่ตัวจริง) ฆ่าแม่พระเอก จึงทำร้ายและผลักตกระเบียง นางเอกที่เห็นเหตุการณ์ไม่ค่อยคุ้นกับแม่ตัวเอง (แม่แท้ๆ) เลยไม่ได้ดูตกใจกับเหตุการณ์นั้นเท่าไหร่ เพราะตอนที่นางเอกเดินเข้าไปดูแม่ตัวเองในห้องใต้ดินที่มีเลือดไหลท่วมตัว นางดูนิ่งเฉยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา และเหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาหัวหน้าพยาบาลมาตลอด นางจึงตัดสินใจหนีเพราะจิตใต้สำนึกของพ่อนางเอกปลูกฝังว่าได้ฆ่าแม่นางเอกไปแล้ว และนางเอกก็โดนพ่อเป่าหูมาตลอดว่าฆ่าแม่ตัวเองไปแล้ว นางเอกจึงเชื่อว่าคนที่ตกระเบียงคือแม่ตัวเอง (ความจริงก็คือแม่แท้ๆ แต่นางคิดมาตลอดว่าหัวหน้าพยาบาลที่เลี้ยงตัวเองมาคือแม่) ทั้งๆที่ภาพฟีสแบ็คในอดีตนางเอกจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ เพิ่งจะมานึกได้ตอนเห็นเข็มกลัดผีเสื้อ ก็คงคิดถึงหน้าแม่แท้ๆ (จากเหตุการณ์ที่เห็นคนตกระเบียงเป็นใบหน้าของโดเเจฮีตัวจริง เลยจดจำใบหน้าของโดแจฮีมาตลอดว่าเป็นแม่จากคำพูดกรอกหูของพ่อว่าคนที่ระเบียงคือแม่ที่พ่อฆ่า) ความทรงจำภาพใบหน้าของแม่ของนางเอกจึงเปลี่ยนไป จากใบหน้าของหัวหน้าพยาบาลเป็นใบหน้าของแม่แท้ๆ ดังนั้นพอนางเอกเจอหัวหน้าพยาบาลอีกครั้งนางถึงไม่รู้สึกคุ้น เพราะความทรงจำของนางได้ปลูกฝังใบหน้าของแม่แท้ๆ ลงไปแล้ว (แต่นิสัยยังคงซึบซับมาจากการเลี้ยงดูของหัวหน้าพยาบาล)
...สรุปง่ายๆสั้นๆคือ หัวหน้าพยาบาลอาจจะเป็นพยาบาลด้านจิตเวชส่วนตัวของพ่อนางเอกและเข้ามาอยู่ในบ้าน
...หัวหน้าบาลบาลพยายามกล่อมประสาทพ่อนางเอกให้หลงเชื่อ และสวมรอยเป็นทั้งแม่และเมีย โดยที่พ่อนางเอกก็หลงเชื่อ
...พ่อนางเอกในความทรงจำอีกด้านรู้เริ่องจึงจะเปลี่ยนคนมาดูแล
...หัวหน้าพยาบาลรู้เรื่องจึงไปฆ่าแม่พระเอกที่จะมาเป็นคนดูแลใหม่
...พ่อนางเอกที่ความทรงจำไม่ดีคิดว่าพยาบาลกับแม่แท้ๆนางเอกเป็นคนเดียวกัน ไปฆ่าแม่พระเอกจึงลงมือฆ่าเมีย (ตัวจริง) ทิ้ง
...นางเอกที่ไม่คุ้นหน้าแม่แท้ๆของตัวเองเห็นเหตุการณ์แต่ไม่ดูตกใจ เพราะไม่รู้ว่านั่นคือแม่แท้ๆ (จากนิทานเรื่องเคราน้ำเงิน) หรืออาจจะคิดว่านั่นคงเป็นเมียพ่ออีกคน
...หัวหน้าพยาบาลเห็นเหตุการณ์จึงหนีไป
... นางเอกถูกพ่อจะฆ่าและปลูกฝังว่าพ่อฆ่าแม่ไปแล้ว นางเอกจึงลบภาพแม่ที่เลี้ยงดูตัวเองมาออก และใส่ภาพแม่แท้ๆ (ที่ถูกพ่อฆ่า) ของตัวเองลงไปใหม่ (ภาพซ้อน) นางเอกถึงจำหัวหน้าพยาบาลไม่ได้ (พ่อนางเอกก็ด้วย) แถมประวัติหัวหน้าพยาบาลยังไม่มีข้อข้องเกี่ยวหรืออดีตที่เกี่ยวข้องกับทางบ้านนางเอกให้เป็นที่สงสัย
คาดเดาล้วนๆ....