ผิดมั้ยที่เราไม่เปิดใจให้ใคร

หลายคนถามทำไมถึงไม่อยากมีแฟนหรือพอมีแล้วคบกันได้แปปเดียว เอาจริงๆนะคือเราเป็นคนมีลูกแล้วไงแล้วเราก็เลี้ยงลูกเองอ่ะ ทุกเวลาของเรามันคือของลูกอ่ะ นานๆทีจะได้ไปไหนมาไหนคนเดียวหรือมีเวลาเที่ยว แล้วพอมีแฟนอ่ะ ถ้าแฟนบอกอยากเจอเราจะรู้สึกเฟลมากเลยนะ เรารู้สึกแบบว่าเราไปหาเธอไม่ได้ เราไม่มีเวลามากพอที่จะให้ใครอ่ะ เพราะชีวิตแม่เลี้ยงเดี่ยวแบบเรามันเหนื่อยมากๆเลยนะ ตอนกลางคืนเราก็อยากนอนเร็วๆอยากพักผ่อนไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์เหมือนคนอื่น วันหยุดก็ต้องอยู่กับลูก แล้วอีกอย่างเราเป็นคนโรคส่วนตัวสูงนะ ชอบอยู่เงียบๆ ถ้าวันไหนลูกไม่อยู่เราก็อยากอยู่เงียบๆนอนอ่านนู้นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ พอเราเป็นแบบนี้เราเลยคิดว่าเราน่าเบื่อ เรากลัวโดนเบื่อ คนแบบเราคงอยู่กับใครหรือคบกับใครไม่ได้แน่ๆ เลยปิดใจมาตลอด พอเริ่มจะเปิดใจให้ใครมันก็ทำได้ไม่สุดอ่ะ เราสงสารคนที่เข้ามารักเราแล้วเราก็สงสารตัวเองด้วยถ้าเราจะไปรักใคร เพราะความรักของเรามันไม่ใช่เราของคนสองคนอ่ะเพราะเรามีอีกสองชีวิตที่เราต้องดูแล คนแบบเรามันยากมาเลยนะที่จะมีคนมาเข้าใจหรือรักเราจริงๆ ประสบการณ์สอนอะไรเรามากมาย ทำให้เราไม่อยากเจ็บเพราะความรักอีกแล้ว