เคยร้องไห้จากแรงกดดันของคนรอบข้างบ้างมั้ยคะ

วันนี้เราร้องไห้เหมือนสติแตก ร้องไห้ไม่ได้ฟูมฟายแต่หายใจถี่ เรากังวลและกลัวมากเหตุมันเกิดที่ว่าพ่อเราโทรมาแล้วคุยเรื่องเรียนต่อเขาหวังให้เราเรียนสถาปัตหรือวิศวะ แต่เราชอบนิติศาสตร์เราชอบกฎหมายแต่เขาไม่อยากสนับสนุนเขาไม่อยากให้เรายุ่งเรื่องนี้ เราไม่ได้โดนกดดันตลอดเวลาว่าต้องทำให้ดีทุกครั้ง แต่ในแต่ละครั้งที่พ่อเราหรือแม่คุยกับเราเรื่องเรียนเราจะกังวลมากเพราะเรากลัวเราทำพลาดหรือทำได้ไม่ดีพอ เกรดสูงสุดของเราคือ3.51 ในตอนนั้นเราพยายามมากเพราะเครียดเรื่องสอบด้วยผลออกมาเกิน3.5มาก1เราดีใจแทบบ้า แต่พ่อกับแม่เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย เขากลับบอกเราว่าลูกของเพื่อนเขาได้ตั้ง3.98สอบได้ห้องสควท. เรียนดีเรียนเก่งฉลาด ตอนนี้เรากลัวตัวเองพลาดกลัวจะทำให้เขาผิดหวังกลัวว่าตัวเองจะทำได้ไม่ดีพอ กลัวว่าวันนึงเขาจะมองไม่เห็นว่าเรามีความสำคัญอะไรเลย ความรู้สึกแบบนี้มันไร้สาระมาก ทุกครั้งที่ร้องไห้เราหอบและหายใจไม่ทันมันอึดอัดกังวลและเหมือนคนไม่ได้สติทุกครั้งเราจะบอกตัวเองว่าโอเคทุกอย่างจะโอเค วันนี้เราเริ่มไม่โอเคเราพูดคำนั้นได้ไม่เต็มปากและเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดี