สวัสดีค่ะ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาตั้งคำถามอะไรแบบนี้เลย รู้สึกอึดอัดมาก รู้จักกับสามีคบกันตั้งแต่อายุ23เค้าอายุ30 เป็นชาวอเมริกันมาเที่ยวเมืองไทย บอกอย่างไม่อายว่าเราเคยทำงานบาร์มาก่อน ตอนคบกันคือทุกอย่างมันใช่หมดใช่ทุกอย่างเค้ารักเรา เราก้อรักเค้าทุกราบรื่นมาตลอด มีปัญหาบ้างทะเลาะบ้างเราเข้าใจ ทั้งสองยอมรับกันเรื่อยมา แต่ปัญหาส่วนมากที่มีหลังจากนั้นสอง สามปีคือเค้าอยู่ไทย ทำงานตามไนท์คลับได้เงินบ้างแค่ก้อไม่เยอะเราก้อทำงานช่วยกันก้ออดทนกันมาเรื่อยๆ จนมีลูกหลังจากอยู่ด้วยกันปีที่4 ตอนนั้นก็มีแผนแล้วว่าจะย้ายไปอยู่บ้านแฟนที่อเมริกาด้วยกัน จนผ่านไปคลอดลูก แฟนก้อว่างงานบ้าง ได้ทำบ้างเงินเดือนนิดหน่อย ส่วนมากก้อไม่ค่อยพอใช้ แฟนก้อขอเงินแม่ส่งมาให้ จนกลายเป็นว่าแม่ต้องส่งมาให้ตลอด เพราะแม่รักหลานอยากเห็นหลาน ลืมบอกค่ะว่านอกจากแฟนไม่มีรายได้ แฟนยังชอบดูดกัญชาด้วยค่ะ คือต้องเล่นทุกวัน เออเราก้อไม่ว่าอะไรความสุขเค้าเพราะรักเราก้อยอม ครอบครัวเราก้อเหมือนจะไม่ชอบเค้าเพราะเค้าไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่ง แต่เราคิดว่าเออเดี๋ยวก้อดีขึ้นแหละ เพราะมีแผนจะย้ายไปเมกาแล้วความฝันเราไปอยู่ต่างประเทศชีวิตคงดีขึ้น พอลูกอายุ6ขวบเราก้อแต่งงานแค่จดทะเบียนเพื่อทำวีซ่าแต่งงานในที่สุดเราก้อได้ย้ายมาอยู่เมกาค่ะ ค่าใช้จ่ายทุกอย่างทั้งค่าวีซ่า ค่าเครื่องค่ากินค่าอยู่แม่สามีออกให้หมดเพราะเราไม่มีอะไรเลย ความฝันเราเหมือนจะสว่างขึ้นเออมาอยู่บ้านแล้วนะ สามีจะได้ทำงานมีเงิน มีอนาคตแล้วนะ พอย้ายมาก้อมาอาศัยกับพี่สาวแฟนในอพาร์ทเม้นท์คะ เออคิดว่าอยู่ไปก่อน มีงานเมื่อไหร่ค่อยย้ายออก อยู่มา4-5เดือนเรามารู้ว่าสามีติดหนี้ภาษีของรัฐประมาณเกือนสองหมื่นเหรียญ คือมันเยอะนะสำหรับเราเยอะมาก สาเหตุเพราะเค้าย้ายไปไทยแต่ไม่ได้เคลียร์ให้หมดแล้วมันสะสมมาเรื่อยๆเป็นสิบปี โอเคเราเข้าใจ แม่ก้อช่วย พยายามผ่อนจ่ายหนี้ ตอนนี้เรามา อยู่เกือบเข้าปีที่สามแล้วค่ะ สามีก้อยังไม่มีงาน เราก้อไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเค้าไม่ไปหางานเลย เค้ารอ เค้ารอจะไปทำงานกับญาติบ้างเพื่อนบ้าง คุยกับคนนู้นคนนี้เรื่องงานแล้ว ส่วนเรื่องกัญชาก้อเหมือนเดิมคือทุกวัน วันๆเค้าไม่คิดจะทำอะไรเลยกินดูดกัญชาแล้วก้อนอน ถามว่าเอาเงินจากไหนมาซื้อ ก้อแม่อีกแหละค่ะ ตอนนี้เราก้อยังพักกับพี่สาว พี่สาวก้อใจดีไม่เคยขอค่าเช่า ค่าน้ำค่าไฟอะไรเลย เราอยู่แบบฟรีๆบางทียังให้เงินใช้ด้วยซ้ำ เราก้อได้งานพาร์ทไทม์บ้าง อาทิตย์ละไม่กี่ร้อย พอได้ใช้ซื้อของส่วนตัว ทุกวันนี้เราก้อยังไม่มีอะไรเลยค่ะ รถเป็นของตัวเองก้อไม่มี ใช้รถคันเก่าแม่ อีกอย่างที่เรา สุดจะทน คือเราไม่มีประกันสุขภาพค่ะลูกก้อไม่มี เราเครียดทะเลาะกันรุนแรงครั้งนึงเค้าบอกว่า จะหางาน เราก้อโอเคเพราะรักมากให้อภัย คือที่ทนเพราะคิดแค่ว่าเดี๋ยวก้อดีขึ้น แล้วเค้ารักลูกมาก สอนลูกดีมากเป็นพ่อที่ดีมาตลอด เรามาย้อนหลังตลอดว่าเราทนเค้าได้ยังไงเค้าไม่มีอะไรให้เราเลย ใช่ค่ะเค้ารักเรามาก แต่เค้าไม่มีอะไรให้เลย วันสำคัญ ของขวัญ ดอกไม้ คือบางทีก้อนึดอิจฉาเพื่อนสามีเค้าซื้อทองให้ซื้อรถให้ แต่เราก้อคิดบวก มาตลอด เดี๋ยวก้อดีขึ้น ยอมรับค่ะว่าเค้าอยู่กับเราตลอดไม่เคยนอกใจ หรืออาจจะแต่เราก้อไม่เคยคิดระแวงหรือจู้จี้อะไรเลยไม่เคยเช็คโทรศัพท์ ให้เค้าเป็นส่วนตัวมากที่สุด ตอนนี้เค้าอยากมีลูกเพิ่มค่ะ แต่เราก้อบอกถ้ามีอีกเราจะเอาอะไรเลี้ยงเค้าเพราะทุกวันนี้ยังอาศัยเค้าอยู่เลย เค้าก้อบอกมีไปก่อนเดี๋ยวจะหางานทำเองเพราะเราเคยผ่านมาแล้วทำไมจะผ่านไปไม่ได้ คือตอนนี้เราคิดหนักมากว่าจะเอายังไงดี จะไปต่อหรือ จะเลิก คือสงสารลูกไม่อยากให้ลูกมีปมพ่อแม่แยกทาง ตอนนี้เราอยู่35 สามี42 ค่ะลูกอายุ8ขวบ แต่เราคิดว่า12ปีที่อยู่กันมาคือมีแค่คำว่ารักจริงๆค่ะ ถ้าเราตัดสินใจเลิกจะสายไปมั้ย คือเราไม่คิดว่าจะเลิกไปมีคนใหม่ เพียงแค่อยากไปมีชีวิตที่ดีขึ้น เราอยากทำงานเอง หาเงินเอง มีส่งให้พ่อแม่ที่ไทยใช้บ้าง และเราไม่อยากรับผิดชอบชีวิตเค้าแล้ว 😔😔
อยู่กับสามมีมา12ปีชีวิตไม่มีอะไรเล