วิทยาลัย อชว. อยุธยา ดีอย่างที่เห็นจริงหรอ!?

ใครที่อยู่ที่นั่นแล้วมาอ่านกระทู้นี้กะคือไม่ต้องตามหาตัวนะคะว่าคือใคร เพราะดิฉันจบการศึกษาออกมาแล้วค่ะ แค่อยากจะมาเล่าประสบการณ์ที่เคยพบเจอมากับตัวเอง ดิฉันเคยศึกษาอยู่ที่วิทยาลัย อชว. อยุธยา แผนกการโรงแรม ซึ่งวันแรกที่มีคนมาแนะแนววิทยาลัยนี้ที่โรงเรียนเดิมฉันตอนฉันอยู่ ม.3คือพูดไว้สวยหรูและดูดีมาก แต่พอไปเรียนเข้าจริงๆ ก็ดีแค่ลมปากแหละค่ะ การโดนเพื่อนทั้งห้องแบน โดนอาจารย์ในแผนกแบน มันทำให้บรรยากาศในการเรียนแต่ละวันเหมือนนรกจริงๆ ยิ่งแผนกนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิง แขวะเก่ง ปากดีเก่ง ก็คือถ้าเราเป็นคนไม่สู้ใคร หรือเป็นคนเงียบๆป่านนี้ก็คือ ปสด.ไปแล้วค่ะ แต่ดีตรงที่เราไม่สนคำพูดใคร หรือเรียกง่ายๆว่าไม่ค่อยแคร์คนจำพวกนั้นก็ได้ หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็คงจะไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ถึงแบนเราขนาดนี้ จุดเริ่มต้นมันมาจากเราได้รับเลือกให้ไปเป็นตัวแทนวิทยาลัยในการไปกล่าวบทความภาษาอังกฤษในวันสำคัญต่างๆอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าจะวันพ่อ วันแม่ จริงๆแล้วพอพูดถึงแผนกการโรงแรมของวิทยาลัยแห่งนี้ คนส่วนมากก็จะนึกถึง บราเทนเดอร์(เพราะส่งเด็กไปแข่งบ่อย และมักชนะมาตลอด) พอเราเริ่มได้เป็นตัวแทนไปกล่าวบทความในโอกาสต่างๆเยอะขึ้น เริ่มได้รับคำชมจากผู้อำนวยการมากขึ้น ทั้งอาจารย์และเพื่อนก็เริ่มเกิดความหมั่น ความไม่ชอบที่เราได้รับโอกาสเหล่านั้น จะเรียกว่าไม่ชอบที่เราดูเด่นหรืออะไรอย่างงี้ก็ได้ หลังจากนั้นทั้งอาจารย์ เพื่อนก็เริ่มแบเรามาโดยตลอด ตลอดระยะเวลา 3ปีที่เราเรียนที่นั่น โครตเหมือนนรกขึ้นทุกวัน แต่ถ้าถามว่าแล้วทำไมเราถึงไม่ย้ายโรงเรียนหล่ะ ขอตอบเลยวะบ้านเราก็ไม่ได้มีเงินขนาดที่จะย้ายโรงเรียนเพราะเหตุผลแบบนี้หรอก ต้องเรียกได้ว่าที่ยังยอมเรียนต่อก็เพราะจำยอมจริงๆ เราก็จบจากที่นั่นมานานแล้ว แต่ก็ยังคงได้ยินเรื่องราวของความประพฤติแบบนี้เหมือนเดิม ซ้ำๆจากคนในแผนกนี้ น่าแปลกนะที่ทุกๆรุ่นก็จะมรเด็กที่เจอกับเหตุการณ์แบบนี้อยู่ในทุกๆปี แล้วก็น่าแปลกอีกเช่นเดียวกัน ที่อาจารย์ก็เป็นไปด้วย จนตอนนี้น้องที่เรารู้จักก็เกิดความรู้สึกอยากดรอปเรียน เพราะการไปเรียนในทุกๆวันเหมือนนรกจริงๆ การโดนแบนจากเพื่อนก็ว่าแย่แล้ว แล้วยังต้องมาโดนแบนจากอาจารย์ที่แทนที่จะเป็นพึ่งให้เราได้นี่มันโครตไม่อยากไปเรียนเลยนะ 
และที่เรามาเล่าในวันนี้ก็คืออยากให้คนที่กำลังมีความประพฤติแบบนั้นอยู่ อยากขอให้หยุดการกระทำเหล่านั้นซะ เพราะนอกจากจะทำร้ายจิตใจคนอื่นแล้ว บางทีมันอาจจะทำร้ายอนาคตคนๆนึงไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ และขอฝากไว้นะคะสำหรับใครที่อยากจะพูดว่า แค่นี้เองทำไมทนไม่ได้ หรือโตไปเดี๋ยวก็เจอหนักกว่านี้อีก ดิฉันก็อยากจะบอกว่า ถ้าคุณไม่ได้มายืนอยู่ในจุดนี้พวกคุณไม่รู้หรอกค่ะ มันไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้มแข็งได้กับทุกสถานการณ์ ถ้าทุกคนบนโลกสามารถเข้มแข็งแบบนั้นได้ ก็ไม่ต้องมีหรอกค่ะ ไอความรู้สึกเศร้า ความรู้สึกทรมานในจิตใจอะ 
ขอฝากไว้ให้คิดนะคะ