2 Aug.20 11.45pm
บันทึกปกแข็ง ของนายใจอ่อน..
จะเริ่มยังไงดีล่ะ 555 วันนี้เป็นวันแรกที่ที่เราคุยกันว่า เรามาทำ blog เรื่องของเราเหอะ ทำ IG ไว้อัพเดทรูป อัพเดทสตอรี่เรื่องของเราด้วยน่าจะดี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนอยากอ่าน อยากติดตามเรื่องของเรา 2 คนหรือเปล่า คือเราแค่คุยกันว่า เรื่องของเราเนี่ย ถ้าเอามาทำเป็นนิยายคงสนุกดีเนอะ
จริงๆค่อนข้างสับสนและโคตรงง กับการทำเรื่องราวครั้งแรกของเรา นายใจอ่อนของเราตั้งชื่อ Blog มาให้เสร็จสรรพ์ พร้อมกับส่งรูป(ตัวเอง)มาแบบรัวๆ และสิ้นสุดด้วยคำว่า วันนี้ส่งการบ้านด้วยย..แบบนี้ก็ได้เหรอ ห๊ะ!!!
จริงๆการเขียนบันทึกเนี่ย มันต้องเจ้าตัวเขียนเองไม่ใช่เหร๊ออ แล้วทำไมเราต้องมาส่งการบ้านด้วยฟร่ะ แต่เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ เราก็ไม่เคยเห็นนายใจอ่อนในมุมนี้สักทีเหมือนกัน ตั้งแต่รู้จักกันมา เดี๋ยวเราจะเป็นฝ่ายเริ่มเอง แล้วสักวันจะบังคับคุณชายตัวดี มาเขียนบันทึกของตัวเองบ้าง หึ!!
ครั้งแรก...อาจจะไม่ได้เล่าอะไรมากมายเท่าไหร่ จับต้นชนปลายยังไม่ถูกเท่าไหร่เลย แต่สาระสำคัญคือ เราสร้าง IG ขึ้นมา เพื่อเอาไว้อัพเดทสตอรี่ของเรา แล้วก็สร้างเพจนี้มาเพื่อจะได้เขียนอะไรที่มันเป็นเรื่องราวยาวๆซะหน่อย ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะให้รายละเอียดอะไรได้เท่าไหร่ จะเปิดเผยตัวตนได้มากขนาดไหน ผลกระทบจะมีอะไรบ้าง นี่ยังไม่รู้อะไรเลยซ้ากกอย่าง แต่เอาเป็นว่า เรื่องที่เกิดขึ้นที่จะเล่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ ของคน 2 คน ที่ไม่เคยมีใครได้รู้เลย มันเป็นความลับอยู่มา 7 ปีกว่า เกือบ 8 ปีแล้ว เรื่องราวมันมีทั้งสุข ทั้งเศร้า ไม่เข้าใจ สับสน อึดอัด ฯลฯ และที่สำคัญ เรื่องนี้ยังไม่มีตอบจบนะค๊าบบบ ก็มันเป็นเรื่องที่เริ่มต้นมาตั้งนาน และก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ยังไงมาเอาใจช่วยเราทั้ง 2 คนดีกว่า ว่าเรื่องราวจากนี้มันเป็นยังไงต่อ (555 ยังกะละครหลังข่าว) แต่เอาเหอะ เราจะพยายามเขียนออกมาอย่างประณีประนอมที่สุด จะพยายามหลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่งบุคคลอื่นๆ น้อยที่สุด ก็นั่นสินะ เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เรากับนายใจอ่อน แค่ 2 คนนี่นา ตัวละครเย๊อะะะมากกกกก
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเกริ่นเรื่องราวย้อนนกลับไปเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ถึงมันจะนานแต่ภาพทุกอย่าง ความรู้สึกในวันแรกที่เราได้เจอกับ นายใจอ่อน มันยังโคตรชัดเจนเลย
#GN
Dd
ปล. ก่อนจะเขียนแอบถาม นายใจอ่อนว่า แล้วตกลงนี่ใจอ่อนแล้วเหรอ ถึงตั้งชื่อแบบนี้ คำตอบที่ได้คือ "แข็งข้างนอกแต่อ่อนข้างใน" โอ๊ยยย แค่เริ่มเรื่องก็ยิ้มไปถึงไหนต่อไหน
บันทึกปกแข็ง ของนายใจอ่อน
บันทึกปกแข็ง ของนายใจอ่อน..
จะเริ่มยังไงดีล่ะ 555 วันนี้เป็นวันแรกที่ที่เราคุยกันว่า เรามาทำ blog เรื่องของเราเหอะ ทำ IG ไว้อัพเดทรูป อัพเดทสตอรี่เรื่องของเราด้วยน่าจะดี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนอยากอ่าน อยากติดตามเรื่องของเรา 2 คนหรือเปล่า คือเราแค่คุยกันว่า เรื่องของเราเนี่ย ถ้าเอามาทำเป็นนิยายคงสนุกดีเนอะ
จริงๆค่อนข้างสับสนและโคตรงง กับการทำเรื่องราวครั้งแรกของเรา นายใจอ่อนของเราตั้งชื่อ Blog มาให้เสร็จสรรพ์ พร้อมกับส่งรูป(ตัวเอง)มาแบบรัวๆ และสิ้นสุดด้วยคำว่า วันนี้ส่งการบ้านด้วยย..แบบนี้ก็ได้เหรอ ห๊ะ!!!
จริงๆการเขียนบันทึกเนี่ย มันต้องเจ้าตัวเขียนเองไม่ใช่เหร๊ออ แล้วทำไมเราต้องมาส่งการบ้านด้วยฟร่ะ แต่เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ เราก็ไม่เคยเห็นนายใจอ่อนในมุมนี้สักทีเหมือนกัน ตั้งแต่รู้จักกันมา เดี๋ยวเราจะเป็นฝ่ายเริ่มเอง แล้วสักวันจะบังคับคุณชายตัวดี มาเขียนบันทึกของตัวเองบ้าง หึ!!
ครั้งแรก...อาจจะไม่ได้เล่าอะไรมากมายเท่าไหร่ จับต้นชนปลายยังไม่ถูกเท่าไหร่เลย แต่สาระสำคัญคือ เราสร้าง IG ขึ้นมา เพื่อเอาไว้อัพเดทสตอรี่ของเรา แล้วก็สร้างเพจนี้มาเพื่อจะได้เขียนอะไรที่มันเป็นเรื่องราวยาวๆซะหน่อย ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะให้รายละเอียดอะไรได้เท่าไหร่ จะเปิดเผยตัวตนได้มากขนาดไหน ผลกระทบจะมีอะไรบ้าง นี่ยังไม่รู้อะไรเลยซ้ากกอย่าง แต่เอาเป็นว่า เรื่องที่เกิดขึ้นที่จะเล่า เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ ของคน 2 คน ที่ไม่เคยมีใครได้รู้เลย มันเป็นความลับอยู่มา 7 ปีกว่า เกือบ 8 ปีแล้ว เรื่องราวมันมีทั้งสุข ทั้งเศร้า ไม่เข้าใจ สับสน อึดอัด ฯลฯ และที่สำคัญ เรื่องนี้ยังไม่มีตอบจบนะค๊าบบบ ก็มันเป็นเรื่องที่เริ่มต้นมาตั้งนาน และก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ยังไงมาเอาใจช่วยเราทั้ง 2 คนดีกว่า ว่าเรื่องราวจากนี้มันเป็นยังไงต่อ (555 ยังกะละครหลังข่าว) แต่เอาเหอะ เราจะพยายามเขียนออกมาอย่างประณีประนอมที่สุด จะพยายามหลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่งบุคคลอื่นๆ น้อยที่สุด ก็นั่นสินะ เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เรากับนายใจอ่อน แค่ 2 คนนี่นา ตัวละครเย๊อะะะมากกกกก
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเกริ่นเรื่องราวย้อนนกลับไปเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ถึงมันจะนานแต่ภาพทุกอย่าง ความรู้สึกในวันแรกที่เราได้เจอกับ นายใจอ่อน มันยังโคตรชัดเจนเลย
#GN
Dd
ปล. ก่อนจะเขียนแอบถาม นายใจอ่อนว่า แล้วตกลงนี่ใจอ่อนแล้วเหรอ ถึงตั้งชื่อแบบนี้ คำตอบที่ได้คือ "แข็งข้างนอกแต่อ่อนข้างใน" โอ๊ยยย แค่เริ่มเรื่องก็ยิ้มไปถึงไหนต่อไหน