เพราะตอนจบป.ตรีใหม่ๆ มีเหตุให้ต้องว่างงานไปราวๆสองปี
ระหว่างว่างนั้นก็แทบจะอยู่บ้านเฉยๆ อ่านหนังสือบ้าง เล่นเน็ตบ้าง
แถมเป็นช่วงสมัยเฟซบุ๊คกำลังบูม เกมออนไลน์กำลังฮิต ก็ได้เล่น
ได้เพื่อนจากช่วงเวลานั้นมากมาย ตั้งแต่เด็กม.ปลายยันผู้ใหญ่
พอได้ทำงานแล้วก็ห่างๆจากคนกลุ่มนี้ไป เหลือแค่นานๆคุยกันที
เผลอแปบเดียวก็ 9 ปีกว่าแล้ว นึกถึงบรรยากาศตอนว่างงานนั้น
นึกภาพตัวเองนั่งเฉยๆในห้อง อยากทำอะไรก็ได้ทำ ไม่มีใครควบคุม
แว้บคิดไปพักนึงว่า
ถ้าหากไม่ต้องทำงานหาเงินรับผิดชอบสิ่งต่างๆ มีเงินใช้ตลอด
เราคงเลือกที่จะอยู่แบบนี้ตลอดไปจริงๆ
นึกแล้วก็เศร้าคิดถึงช่วงเวลานั้น ผ่านมาจะสิบปีก็ยังไม่หาย
ก็ต้องยอมรับแล้วโอบกอดความรู้สึกนั้นไปวันๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
ทำงานมาเกือบสิบปีแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงชีวิตช่วงจบใหม่ว่างงาน มีใครเป็นไหมครับ
ระหว่างว่างนั้นก็แทบจะอยู่บ้านเฉยๆ อ่านหนังสือบ้าง เล่นเน็ตบ้าง
แถมเป็นช่วงสมัยเฟซบุ๊คกำลังบูม เกมออนไลน์กำลังฮิต ก็ได้เล่น
ได้เพื่อนจากช่วงเวลานั้นมากมาย ตั้งแต่เด็กม.ปลายยันผู้ใหญ่
พอได้ทำงานแล้วก็ห่างๆจากคนกลุ่มนี้ไป เหลือแค่นานๆคุยกันที
เผลอแปบเดียวก็ 9 ปีกว่าแล้ว นึกถึงบรรยากาศตอนว่างงานนั้น
นึกภาพตัวเองนั่งเฉยๆในห้อง อยากทำอะไรก็ได้ทำ ไม่มีใครควบคุม
แว้บคิดไปพักนึงว่า
ถ้าหากไม่ต้องทำงานหาเงินรับผิดชอบสิ่งต่างๆ มีเงินใช้ตลอด
เราคงเลือกที่จะอยู่แบบนี้ตลอดไปจริงๆ
นึกแล้วก็เศร้าคิดถึงช่วงเวลานั้น ผ่านมาจะสิบปีก็ยังไม่หาย
ก็ต้องยอมรับแล้วโอบกอดความรู้สึกนั้นไปวันๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ