ชีวิตวิถีใหม่ในชนบททางตอนใต้ของประเทศจีนที่อยากให้นักท่องเที่ยวต่างชาติได้มาสัมผัส

ผมเติบโตมาในสังคมชนบทแห่งหนึ่งในเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วงซึ่ง หมู่บ้านของผมก็เหมือนหมู่บ้านรอบข้างที่มีคนขากเสมหะลงพื้น แคะขี้มูกแล้วเอามือลูบกำแพงบ้านคนอื่น ขอเศษอุจจาระจากส้วมของเพื่อนบ้านไปทำปุ๋ยคอก หรือเบ่งอุจจาระให้สุนัขกินต่อหน้าต่อตาคนอื่นให้เห็นจนชาชิน มันคือเรื่องปกติที่พบได้ทั่วไป และไม่เป็นที่รังเกียจของสังคม แต่ชีวิตวิถีเก่าก็หายไปเพราะความตื่นตระหนกต่อการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID-19 (โควิด-19) ทำให้ชาวบ้านหันมาดูแลรักษาสุขอนามัยชุมชนกันมากขึ้น ห้องน้ำไร้ประตูก็ถูกสั่งรื้อทิ้งทั้งหมู่บ้านเพื่อเว้นระยะห่างทางสังคม



และที่สําคัญยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมีประเด็นที่สามารถสร้างข้อพิพาทระหว่างประเทศในยูทูบถูกแชร์ในกลุ่ม WeChat ชาวบ้านจะใช้สติในการอ่าน มีบางคนที่คุมสติไม่อยู่จนถึงขั้นใช้ VPN ไปตามต่อว่าถึงยูทูบเหมือนตอนกรณีพิพาทเรื่องทะเลจีนใต้ระหว่างฟิลิปปินส์กับจีนเกิดขึ้นใหม่ๆ ถ้าวันหนึ่งนักท่องเที่ยวจากประเทศที่กำลังมีปัญหากับจีนมาซื้อของที่ตลาด ชาวบ้านร้านตลาดย่อมเห็นเรื่องปากท้องสำคัญอยู่แล้ว