สงสารพิ้งค์
ตัวละครสัญลักษณ์ที่แสดงถึง ผู้หญิงใจบางๆคนนึงกับรักแท้จากใครบางคนที่เฝ้ารอ
มีความงดงาม กล้าหาญ มีหัวใจ มีความรักของผู้เสียสละ มีน้ำใจ แบบไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะให้กับใคร
แต่บทสรุปแทบจะไม่เหลืออะไรเลย ในขณะที่คนอื่นจบแฮปปี้ทุกคน
ไม่รู้ว่าพิ้งค์จะรู้มั้ยว่าทวดเพียรก็รู้สึกรักตัวเอง เพราะไม่เคยบอกรักจากปากแต่ดันไปบอกลุงชด!!!
มันรู้สึกเจ็บปวดค่ะ กับบทละครแบบนี้ ที่ความดีไม่รับสิ่งดีๆตอบแทนอย่างยุติธรรม (อินทำไมคะ อินทำไม555)
ดั้น ลงเรือ เพียร-พิ้งค์ ค่ะ แต่เรือล่มจมไปแล้วค่ะ
เรือทีมดั้นล่มลงไปสู่จุดที่ลึกที่สุดของของใจเลยคร่าาาคู้ณณณ!!!
จริงๆเผื่อใจไว้แล้วค่ะว่ามีโอกาสไม่สมหวัง ยิ่งรู้ว่าผู้กำกับคือใคร ก็พอจะเดาทางได้จากผลงานที่ผ่านมา
แต่การจะจบแบบ real , การเขียนบท มันสามารถ สร้างให้ real แบบขมขื่น
หรือหาทาง landing ที่ไม่สมหวังแต่แฝงความงดงามไว้ได้
แม้ตอนจบจะไม่ได้ครองคู่กัน เข้าใจค่ะ ชีวิตมันก็แบบนี้
ย้ำนะคะว่าเข้าใจค่ะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้!!!!! ไม่ได้คู่กันไม่เป็นไรค่ะ!!!!!
เพราะขนาดตัวละครพิ้งค์ในเรื่องยังคิดได้และเข้าใจค่ะว่ายังไงก็ต้องจาก!!!!
แต่เพิ่มซีนสักเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าตัวละครผ่านความเจ็บปวดครั้งใหญ่มาได้และมีบทสรุปอย่างไรก็สำคัญ !!!!!!
บทที่ปล่อยทิ้งให้พิ้งค์ยังผ่านความเจ็บปวดไปไม่ได้และคิดถึงคนรักไม่ขาด อารมณ์ความ move on ยังไม่มี
ได้แต่เก็บความเศร้าเอาไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าที่เคยสดใสไม่มี และยังคงหมองหม่น
มันทำร้ายคุณค่าความรู้สึกของตัวละคร
ตัดเวรตัดกรรมเถอะค่ะ ตัดกับตระกูลธนาพิทักษ์เถอะค่ะพิ้งค์
คนทวด เข้ามาทำให้รักแล้วจากไปเสวยสุขที่โลกของตัวเองอย่างไม่มีวันกลับ
ไหนจะต้องไปตามสืบให้ว่าใครคือภรรยาตัวจริง
ไหนจะต้องขี่มอเตอร์ไซค์เอาสมุดบัญชีไปยื่นให้ด้วยตัวเองเพื่อเป็นประตูให้เขาจากไปต่อหน้าต่อตา
แถมตัวเองยังมีส่วนร่วมจุดประกายไอเดียที่นำไปสู่เหตุเพลิงไหม้ในออฟฟิศ จนพิ้งค์ต้องเสียผ้าที่สะสมมาตลอดชีวิต
คนเหลน สร้างเรื่องปวดหัวให้ตลอด
เซ็นต์ค้ำประกันให้ … ก็พิ้งค์
ป้าไม่สบาย … ก็พิ้งค์
ช่วยเดินเรื่องคดีและใช้หนี้ … ก็พิ้งค์
ดูแลโรงแรมให้เพราะเจ้าของมัวแต่ออกไปตอนฝนตก … ก็พิ้งค์
ดิชั้น มั่นใจ สัมผัสได้ค่ะ
เจ้ากรรมนายเวรคุณพิ้งค์อยู่รอบตัวคุณค่าาาา
ก็ ตระกูล ธนาพิทักษ์ นั่นแหร่ะ!!!!!
นี่มัน "รักแลกภพ" หรือ "เจ้ากรรมนายเวร" คะ???
“รักแลกภพ” นี่เป็นภาคสองของ “เจ้ากรรมนายเวร” หรือเปล่า????
ตัวละครสัญลักษณ์ที่แสดงถึง ผู้หญิงใจบางๆคนนึงกับรักแท้จากใครบางคนที่เฝ้ารอ
มีความงดงาม กล้าหาญ มีหัวใจ มีความรักของผู้เสียสละ มีน้ำใจ แบบไม่มีเงื่อนไข ไม่ว่าจะให้กับใคร
แต่บทสรุปแทบจะไม่เหลืออะไรเลย ในขณะที่คนอื่นจบแฮปปี้ทุกคน
ไม่รู้ว่าพิ้งค์จะรู้มั้ยว่าทวดเพียรก็รู้สึกรักตัวเอง เพราะไม่เคยบอกรักจากปากแต่ดันไปบอกลุงชด!!!
มันรู้สึกเจ็บปวดค่ะ กับบทละครแบบนี้ ที่ความดีไม่รับสิ่งดีๆตอบแทนอย่างยุติธรรม (อินทำไมคะ อินทำไม555)
ดั้น ลงเรือ เพียร-พิ้งค์ ค่ะ แต่เรือล่มจมไปแล้วค่ะ
เรือทีมดั้นล่มลงไปสู่จุดที่ลึกที่สุดของของใจเลยคร่าาาคู้ณณณ!!!
จริงๆเผื่อใจไว้แล้วค่ะว่ามีโอกาสไม่สมหวัง ยิ่งรู้ว่าผู้กำกับคือใคร ก็พอจะเดาทางได้จากผลงานที่ผ่านมา
แต่การจะจบแบบ real , การเขียนบท มันสามารถ สร้างให้ real แบบขมขื่น
หรือหาทาง landing ที่ไม่สมหวังแต่แฝงความงดงามไว้ได้
แม้ตอนจบจะไม่ได้ครองคู่กัน เข้าใจค่ะ ชีวิตมันก็แบบนี้
ย้ำนะคะว่าเข้าใจค่ะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้!!!!! ไม่ได้คู่กันไม่เป็นไรค่ะ!!!!!
เพราะขนาดตัวละครพิ้งค์ในเรื่องยังคิดได้และเข้าใจค่ะว่ายังไงก็ต้องจาก!!!!
แต่เพิ่มซีนสักเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าตัวละครผ่านความเจ็บปวดครั้งใหญ่มาได้และมีบทสรุปอย่างไรก็สำคัญ !!!!!!
บทที่ปล่อยทิ้งให้พิ้งค์ยังผ่านความเจ็บปวดไปไม่ได้และคิดถึงคนรักไม่ขาด อารมณ์ความ move on ยังไม่มี
ได้แต่เก็บความเศร้าเอาไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าที่เคยสดใสไม่มี และยังคงหมองหม่น
มันทำร้ายคุณค่าความรู้สึกของตัวละคร
ตัดเวรตัดกรรมเถอะค่ะ ตัดกับตระกูลธนาพิทักษ์เถอะค่ะพิ้งค์
คนทวด เข้ามาทำให้รักแล้วจากไปเสวยสุขที่โลกของตัวเองอย่างไม่มีวันกลับ
ไหนจะต้องไปตามสืบให้ว่าใครคือภรรยาตัวจริง
ไหนจะต้องขี่มอเตอร์ไซค์เอาสมุดบัญชีไปยื่นให้ด้วยตัวเองเพื่อเป็นประตูให้เขาจากไปต่อหน้าต่อตา
แถมตัวเองยังมีส่วนร่วมจุดประกายไอเดียที่นำไปสู่เหตุเพลิงไหม้ในออฟฟิศ จนพิ้งค์ต้องเสียผ้าที่สะสมมาตลอดชีวิต
คนเหลน สร้างเรื่องปวดหัวให้ตลอด
เซ็นต์ค้ำประกันให้ … ก็พิ้งค์
ป้าไม่สบาย … ก็พิ้งค์
ช่วยเดินเรื่องคดีและใช้หนี้ … ก็พิ้งค์
ดูแลโรงแรมให้เพราะเจ้าของมัวแต่ออกไปตอนฝนตก … ก็พิ้งค์
ดิชั้น มั่นใจ สัมผัสได้ค่ะ
เจ้ากรรมนายเวรคุณพิ้งค์อยู่รอบตัวคุณค่าาาา
ก็ ตระกูล ธนาพิทักษ์ นั่นแหร่ะ!!!!!
นี่มัน "รักแลกภพ" หรือ "เจ้ากรรมนายเวร" คะ???