เรื่องสั้นลำดับที่ 3
ผู้ชายคนนั้นฉันขอ💔
เรื่องนี้มีเค้าโครงจากเรื่องจริง เป็นเรื่องเล่าของพี่ที่สนิทคนหนึ่งในที่นี่เรียกว่าพี่แนนละกันนะคะ แต่มีการปรับเปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์เพื่อ อรรถรส ในการอ่าน ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
ตอนที่ #1
เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อ พี่แนนเข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง บริษัทเล็กๆแห่งนี้ขายอุปกรณ์และผลิตภัณฑ์ที่ใช้สำหรับการทำเกษตรกรรม พี่แนนเข้าไปทำงานในตำแหน่งบัญชี เนื่องด้วยเป็นตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเงิน รวมทั้งการจ่ายเงินเดือนของพนักงานและค่าคอมมิชชั่นของพนักงานขาย(เซลล์)ทำให้พี่แนนสนิทกับเพื่อนร่วมงานในแผนกต่างๆอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นคือ ก้อย เซลล์ สาวสวยประจำบริษัท
ก้อยเป็นคนสุราษฎร์ธานี หน้าตาสะสวยคมขำ พูดเก่งจึงไม่แปลกที่จะมีผู้ชายมาขายขนมจีบให้เธออยู่ไม่ขาด ก้อยอายุน้อยกว่าพี่แนนหลายปี และด้วยความที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน ก้อยจึงสนิทกับพี่แนนอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปไม่นานก้อยจึงแนะนำให้พี่แนนรู้จักกับผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย พี่แนนพอจะเดาออกว่า ก้อยกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ เขาชื่อว่า พี่เก่ง เมื่อได้ทำความรู้จักกันพี่แนนรู้สึกว่าคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้ พอได้คุยกัน ก็ถึงบางอ้อ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำของบริษัทที่ทำการซื้อขายกันมานาน และก็ไม่แปลกที่ พี่เก่งจะสนิทสนมกับพวกเซลล์เป็นพิเศษ พี่แนนจึงเห็นภาพที่ก้อยกับพี่เก่งสวีทหวานแหววกันตลอดเวลาเป็นที่อิจฉาของคนในบริษัทเพราะพี่เก่งทั้งหล่อ นิสัยดี และรวย มีสาวๆหมายปองมากมาย แต่แล้ว ก้อยก็เข้าวินเพราะทั้งสองคนก็มีแผนที่จะแต่งงานกันในปีหน้า
จนกระทั่งถึงวันหยุดยาวในช่วงเทศกาล ก้อยบอก พี่แนน ว่าจะไปเที่ยวกับพี่เก่ง โดยทริปนั้นไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ที่มีความชอบเหมือนกันคือการออกทริปโดยขี่ บิ้กไบค์ ก้อยเอ่ยปากชวนพี่แนนไปด้วย แต่พี่แนนไม่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์เลยปฏิเสธไป พี่แนนเล่าว่ามันเหมือนมีลางสังหรณ์ พี่แนนรู้สึกแปลกๆมองเห็นหน้าก้อย เหมือนมีเงาดำๆซ้อนอยู่ พี่แนนคงมองจนก้อยทัก
“ พี่แนน เป็นอะไร มองหน้าก้อยแปลกๆ”
พี่แนนสะดุ้ง กระพริบตาอีกครั้งรู้สึกใจมันวูบๆ คิดในใจเราคงตาฝาดไปมั้ง
“ ไม่มีอะไรจ้ะก้อย เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ”
หลังจากวันหยุดยาวสิ้นสุดลง เมื่อพี่แนนกลับมาทำงาน ออกร้อนใจเพราะเธอติดต่อก้อยไม่ได้เลยในช่วงวันหยุดที่ผ่านมา เพราะไม่ว่าวันใหน แม้กระทั่งวันหยุดทั้งสองจะโทรคุยกัน เล่าโน่นนี่ให้ฟังเสมอ
แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของก้อย เมื่อเข้าไปถามหัวหน้าเซลล์ ก็พบคำตอบที่น่าตกใจว่า แม่ก้อยโทรมาลาป่วยให้ลูกสาวบอกป่วยหนักตอนนี้อยู่โรงพยาบาล พี่แนนรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี รีบโทรหาแม่ของก้อยทันที
จึงได้ข้อมูลคร่าวๆว่าก้อยเป็นไข้และมีอาการปอดบวมแทรกซ้อน ตอนนี้อยู่ ไอซียู พี่แนนเลยขอลากิจช่วงบ่ายเพื่อไปเยี่ยมก้อย พี่แนนรู้สึกร้อนใจ ไม่สบายใจ เป็นอันมาก เหมือนความรู้สึกบอกว่ามันต้องมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น และลางสังหรณ์ของเธอก็ไม่ผิด
ผู้ชายคนนั้นฉันขอ
ผู้ชายคนนั้นฉันขอ💔
เรื่องนี้มีเค้าโครงจากเรื่องจริง เป็นเรื่องเล่าของพี่ที่สนิทคนหนึ่งในที่นี่เรียกว่าพี่แนนละกันนะคะ แต่มีการปรับเปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์เพื่อ อรรถรส ในการอ่าน ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ
ตอนที่ #1
เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อ พี่แนนเข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง บริษัทเล็กๆแห่งนี้ขายอุปกรณ์และผลิตภัณฑ์ที่ใช้สำหรับการทำเกษตรกรรม พี่แนนเข้าไปทำงานในตำแหน่งบัญชี เนื่องด้วยเป็นตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเงิน รวมทั้งการจ่ายเงินเดือนของพนักงานและค่าคอมมิชชั่นของพนักงานขาย(เซลล์)ทำให้พี่แนนสนิทกับเพื่อนร่วมงานในแผนกต่างๆอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นคือ ก้อย เซลล์ สาวสวยประจำบริษัท
ก้อยเป็นคนสุราษฎร์ธานี หน้าตาสะสวยคมขำ พูดเก่งจึงไม่แปลกที่จะมีผู้ชายมาขายขนมจีบให้เธออยู่ไม่ขาด ก้อยอายุน้อยกว่าพี่แนนหลายปี และด้วยความที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน ก้อยจึงสนิทกับพี่แนนอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปไม่นานก้อยจึงแนะนำให้พี่แนนรู้จักกับผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย พี่แนนพอจะเดาออกว่า ก้อยกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ เขาชื่อว่า พี่เก่ง เมื่อได้ทำความรู้จักกันพี่แนนรู้สึกว่าคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้ พอได้คุยกัน ก็ถึงบางอ้อ เพราะเขาเป็นลูกค้าประจำของบริษัทที่ทำการซื้อขายกันมานาน และก็ไม่แปลกที่ พี่เก่งจะสนิทสนมกับพวกเซลล์เป็นพิเศษ พี่แนนจึงเห็นภาพที่ก้อยกับพี่เก่งสวีทหวานแหววกันตลอดเวลาเป็นที่อิจฉาของคนในบริษัทเพราะพี่เก่งทั้งหล่อ นิสัยดี และรวย มีสาวๆหมายปองมากมาย แต่แล้ว ก้อยก็เข้าวินเพราะทั้งสองคนก็มีแผนที่จะแต่งงานกันในปีหน้า
จนกระทั่งถึงวันหยุดยาวในช่วงเทศกาล ก้อยบอก พี่แนน ว่าจะไปเที่ยวกับพี่เก่ง โดยทริปนั้นไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ที่มีความชอบเหมือนกันคือการออกทริปโดยขี่ บิ้กไบค์ ก้อยเอ่ยปากชวนพี่แนนไปด้วย แต่พี่แนนไม่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์เลยปฏิเสธไป พี่แนนเล่าว่ามันเหมือนมีลางสังหรณ์ พี่แนนรู้สึกแปลกๆมองเห็นหน้าก้อย เหมือนมีเงาดำๆซ้อนอยู่ พี่แนนคงมองจนก้อยทัก
“ พี่แนน เป็นอะไร มองหน้าก้อยแปลกๆ”
พี่แนนสะดุ้ง กระพริบตาอีกครั้งรู้สึกใจมันวูบๆ คิดในใจเราคงตาฝาดไปมั้ง
“ ไม่มีอะไรจ้ะก้อย เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ”
หลังจากวันหยุดยาวสิ้นสุดลง เมื่อพี่แนนกลับมาทำงาน ออกร้อนใจเพราะเธอติดต่อก้อยไม่ได้เลยในช่วงวันหยุดที่ผ่านมา เพราะไม่ว่าวันใหน แม้กระทั่งวันหยุดทั้งสองจะโทรคุยกัน เล่าโน่นนี่ให้ฟังเสมอ
แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของก้อย เมื่อเข้าไปถามหัวหน้าเซลล์ ก็พบคำตอบที่น่าตกใจว่า แม่ก้อยโทรมาลาป่วยให้ลูกสาวบอกป่วยหนักตอนนี้อยู่โรงพยาบาล พี่แนนรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี รีบโทรหาแม่ของก้อยทันที
จึงได้ข้อมูลคร่าวๆว่าก้อยเป็นไข้และมีอาการปอดบวมแทรกซ้อน ตอนนี้อยู่ ไอซียู พี่แนนเลยขอลากิจช่วงบ่ายเพื่อไปเยี่ยมก้อย พี่แนนรู้สึกร้อนใจ ไม่สบายใจ เป็นอันมาก เหมือนความรู้สึกบอกว่ามันต้องมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น และลางสังหรณ์ของเธอก็ไม่ผิด