สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน วันนี้เราจะมาเล่าความฝันของ้ราให้ฟังจ้า ช่วงโควิดนี้ทำให้ทุกที่เงียบเหงาไปหมด ไม่เว้นแต่ เหล่าวิญญาณ ต่างๆ เขาก็คงแอบงงๆว่า พวกมนุษย์หายไปไหน ความฝันมีอยู่ว่า เราไปโผล่ที่วัดวัดนึง เป็นลานหน้าโบสถ์ โล่งๆเลยนะคะ มีหลังคามุง ขนาดกลางๆ ถึงใหญ่ เราก็เห็นเด็กคนนึงนั่งเอาเท้าพาดหน้าแข่ง แกว่งข้อเท้าไปมา เอามือข้างนึงหนุนหัว อีกข้างวางไว้บนหน้าตัก ดูชิลมากพูดเลย ถ้าถามถึงลักษณะเราจำได้แม่น อายุน่าจะประมาณ 8 - 10 ขวบนะ หน้าตาเป็นคนใต้เลยคิ้วเข้มโก่ง ตาโตกลม นัยตาสีดำไม่ผอม อวบๆหน่อย ไว้ผมจุก (ตามแบบกุมาร) ตัวเขาไม่ใช่สีเนื้อนะ เป็นสีออกซีดๆ อมม่วง ฟ้า ใส่โจงสีครามอ่อนๆ ไม่มีเครื่องประดับสร้อยหรือสังวาลใดๆ เขาก็นั่งมองฟ้าไป ไม่สนใจเราหรอก ตรงนั้นนี่ไม่มีใครเลยนะมีเราแค่สองคน แล้วก็มีความอยากเข้าโบสถ์ ต่อแถวเข้า กำลังจะปิดละเรารีบวิ่งเข้าไปเลย ข้างในสวยมากๆ มีเสาต้นใหญ่ ตั้งเป็นแนว ออกเป็นสีน้ำตาลนะคะ เห็นพระประธาน งามมาก เป็นปางอะไรไม่รู้ลักษณะกิริยาวางมือทั้งสองข้างลงบนหัวเข่า ท่าขัดสมาธิองค์สีทองอร่ามสวยงามจริงๆ แล้วเราก็ตื่น ความฝันล้วนๆ อาจไม่ตรงกับของจริงนะคะ เพราะเราไม่เคยไป อยากไปเหมือนกันแต่ไกลอยู่ เราเลยของาดภาพที่ฝันออกมาให้ทุกคนได้ดู อาจไม่สวยแต่พอสื่อออกมาให้ทุกคนเห็นได้ว่า เออ เราเห็นแบบนี้นะ ลองดูค่ะ