ผมควรทำอย่างไรต่อดี กับความรักในวัยนี้ (ผมรนเสียหลักไปหมดแล้ว)

สวัสดีครับ ผม มีแฟนครั้งแรกตอนอายุ 15 แต่ผมก็บอกเขาว่าผมอาจจะไม่ค่อยมีเวลาให้เพราะติดเรียน+งานที่บ้าน ผมก็บอกเขาว่าจะหาเวลาให้และไม่มีหญิงอื่นแน่นอน100%เพราะ รร ผม ชายล้วน ส่วน แฟนผม สห 55 ผมคบกับเขาได้ประมาณ2เดือน จนผมได้ย้ายไปเรียนในระดับ ปวช1 เขาก็บอกเลิกผมเพระเค้าบอกผมไม่ค่อยสนใจและมีเวลาให้ผมก็เข้าใจและให้เขาไปตอนนั้นผมดันมาเสียใจซ่ะเองฟุ้งซ่านมากคิดเพ้อไป2-3อาทิตย์และผมก็กลัวความรักมากเพราะผมคิดว่าถ้ารักแล้วมันเจ็บต้องมาเสียใจเพ้อขนาดนี้ไม่มีมันจะดีกว่า จนเพื่อนหญิง รร ใหม่ผมคนนึงมาปลอบ(ตอนนี้ผมอยู่ รร ใหม่ละเป็น สห) เขามาปลอมมาไกล้ชิดผมก็เล่นไปตามประสาเพื่อนแต่เขาเล่นแบบถูกเนื้อต้องตัวเลยผมก็เขินๆอายๆ อยู่ในสถานะเพื่อนกับเขามา1ปี ผมก็เลยเอาวะยอมเปิดใจอีกครั้งขอเขาคบเป็นแฟน ช่วงที่คบกันมีปัญหาก็เยอะงอนกันก็เยอะผิดถูกยังไงผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อตลอดถึงแม้ว่าผมจะผิดด เขาร้องไห้งอนผมก็ไปลูบหัวเขากอดเขาตลอดเวลาเขามีปัญหากับครอบครัวเขามีปัญหากับเพื่อนผมจะเป็นฝ่ายอยู่ข้างเขาเสมอ ผมสัญญากับเขานะครับว่าต่อให้เธอจะเป็นอะไรไม่มีใครก็มีเค้าอยู่ด้วยเสมอเค้าจะอยู่ข้างๆไม่มีวันปล่อยมือเด็ดขาดผมสัญญากับเขาและเขาก็บอกว่าจะไม่ทิ้งไปไหนหรอกตามจีบมาตั้งนานและถ้าทิ้งแกไปใครจะมาเอาคนแบบเค้า  ในหัวผมนี่สร้างฝันเลยว่าผมจะไม่หญิงไหนผมจะตั้งใจพากันเรียนและสร้างอนาคตไปด้วยกันให้ได้ จนใช้ชีวิตมาเรื่อยๆครับเขางอนบ่อยผมก็ง้อบ่อย จนมีอยู่ครั้งนึงเราต่างคนต่างงอนกันเรื่องเล็กน้อยผมก็อะอะแค่ทะเลาะกันแค่นี้เดี๋ยวเราคุยกันปรับความเข้าใจกันได้ผมจึงนัดเขาไปส่งขึ้นรถผมกำลังจะพูด เขารีบเดินหนีเลยขึ้นรถไปเลยปล่อยให้ผมเดินร้องไห้กลับบ้าน (ผมก็ไม่เข้าใจนะว่าตอนนั้นร้องไห้ออกมาได้ไง) ผมก็ทำอะไรไม่ถูกจนผมก็ต้องไปง้อเขาอีกเหมือนเคยยจนมาช่วงปิดเทอมครับ ผมทักแชทเขาไปเขาไม่ตอบกลับมาเลยครับ1เดือน(ยังเป็นแฟนกันอยู่นะครับ)และที่ผมไม่ได้โทรหรือทักซ้ำไปเพราะผมช่วยงานแม่ขายของครับเลยไม่ได้ทักไป จนไกล้จะเปิดเทอมผมก็กลั้นใจไม่ทักไปเพราะคิดว่าเขาจะมาตามง้อผมบ้างที่ไม่ได้ตอบแชทท ผลสุดท้ายเขาบอกผมลดสถานะลงนะเค้ารู้สึกชินที่จะอยู่คนเดียวอะเวลามีแฟนมันเปลืองเงินอะพอวันเกิดหรือวันสำคัญต้องซื้อนู่นนี่มาให้กันมันเปลืองเงิน ผมถึงกับอึ้งน้ำตาไหลและพยามง้อว่าผมไม่ได้ต้องการของหรืออะไรทั้งนั้นแต่ผมต้องการแค่รักแกแค่นั้น เขาบอกว่าจะเรียนไม่มีเวลาเพราะแพลนไว้หมดแล้วให้รอ4ปีและค่อยคบกันใหม่ตอนนี้ลดสถานะไปนะ และแกคิดหรอว่าความฝันแกน่ะที่คิดว่าจะแต่งงานมีลูกจริงๆเราไม่ได้อยากมีลูกนะ และถ้าแกมาคบกับเราและอยากแต่งงานมีลูกอะเสียเวลาเปล่าๆเราเคยอ่านคนที่คบกันมา6ปีแล้วสุดท้ายฝ่ายหญิงไม่อยากมีลูกก็ต้องเลิกกันไป เราอยากให้แกไปเจอคนที่ดีกว่า อย่ามาเสียเวลากับเราเลยมันเปล่าประโยชน์ และขี้เกียจตอบแชทเวลาชินอยู่คนเดียวแล้วมีใครชอบทักแชทมารำคาญ จนเปิดเรียน ผมเสียหลักเลยครับเรียนไม่รู้เรื่องเหมือนประสิทธิภาพทั้งหมดในการเรียนผมตกหมดเลยผมรู้สึกแย่มากผมพยามอยู่เฉยๆแต่ประเด็น!!ผมอยู่ห้องเดียวกันกับเขาเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเขา(กลุ่มเพื่อนผมเป็นผู้หญิง) ผมก็พยามปลีกตัวออกมาจากกลุ่มอยากจะไปหากลุ่มเพื่อนคนอื่นอยู่แต่ก็ทำไม่ได้ครับ เวลา เดินไปเจอที่ที่เคยอยู่ด้วยกัน ได้ยินเสียง ได้เห็นหน้า มันทำให้ผมนั่งๆอยู่แล้วร้องไห้น้ำตาคลอเบ้าตลอด ผมกลับบ้านแล้วร้องไห้คนเดียวตอนกลางคืนมาประมาณ1อาทิตย์จนไม่สบาย และหยุดเรียนไป1วัน และเพื่อนผมในกลุ่มคนนึงก็บอกว่าร้องไห้จะเป็นจะตายมันยังสนุกร่าเริงส่องผู้ชายอยู่เลย มันยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักมากขึ้นไปอีกจนผมคิดว่าทำไมเวลาแย่ๆถึงไม่มีใครอยู่ข้างผมเลยคนที่บอกจะไม่ทิ้งกันไปไหนตอนนี้หายไปไหน จนผมฮึดด!! ยื้อเขาไม่ให้เขาลดสถานะให้กลับมาเป็นแฟนเหมือนเดิม(การบอกลดสถานะสำหรับผมเหมือนเป็นการบอกเลิกอะ)ผมบอกไปต่างๆนาๆว่าผมไม่เคยนอกใจมีใครเลยมีแค่เขาคนเดียวผมรับรองได้ยอมทุกอย่าง แต่ขอว่าอย่าไปไหนเลย อยู่กับผมแบบนี้ได้ไหม ผมจับมือเขาแล้วร้องไห้พยามยื้อไม่ให้เขาจากผมไป จนเขากลับมาเป็นแฟนบอกรักผม ผมก็ดีใจมากกกก แต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆไม่เหมือนเดิมเลยความรู้สึกมันไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่เราคบกันแบบมีความสุข ต่อให้กลับมาคืนดีกันแต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปหมด เค้าสนใจผมน้อยลงและไม่ค่อยคุยกับผมแต่ก็มีบ้าง และความรู้สึกผมมันเหมือนจะร้องไห้ตลอดเลยเวลาเค้าไม่ค่อยสนใจผมซึ่งผม ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผมพยามบอกรักเขาทุกวันพยามหาวิธีเข้าไกล้แต่เค้าก็ไม่เหมือนเดิมผมรู้สึกได้ชัดเลยผมก็เข้าใจและพยามทำให้เขากลับมารักผมอีกครั้ง จนผมไม่เป็นอันจะเรียนเลยนึกถึงแต่เขาคะแนนอะไรตกหมด จนบางทีผมก็รู้สึกนอยร้องไห้แต่ผมก็ยังตามง้อให้ความรักกลับมาเป็นเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยสนใจก็เถอะ ผมก็ยังตามๆต่อไปอยู่เว้นระยะห่างหน่อยให้เขามีพื้นที่ส่วนตัวเพิ่ม ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บเลยเสียใจผมก็ยังตาม ทั้งที่รู้ว่าความรู้สึกมันไม่เป็นเหมือนเดิมแต่ผมก็ยังมีหวังให้รักเราเพิ่มคืนมาเป็นเหมือนเดิม เพราะผมไม่อยากเริ่มต้นใหม่อีกเพราะกว่าจะรักกันผ่านอะไรกันมันยากมาก และเพราะผมรักเขามากๆถึงมากที่สุด  

ผมอยากจะถามครับว่าผมสามารถสร้างความประทับใจขึ้นมาใหม่ได้ไหมเพื่อให้เขากลับมารู้สึกดีๆกับผมเหมือนเดิม เพราะผมรู้สึกว่าผมขาดเขาไม่ได้จริงๆไม่อยากจากเขาไปไหนเลยและผมอยู่ รร เดียวกันห้องเดียวกันด้วยทำให้ต้องเห็นหน้ากันทุกวันอีก ทำไม่โอเคเลยยT T ผมลนไปหมดเลยตอนพิมตอนนี้