เกลียดแม่ตัวเองเพราะแม่ขัดทุกอย่างที่เราอยากทำ

สวัสดีค่ะเรามีเรื่องจะมาเล่าเอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า....
เรารู้สึกว่าแม่ตัวเองไม่เคยสนใจอะไรเราเลยค่ะ บอกก่อนนะคะเราอายุ15 อย่างว่าแหละค่ะวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ เราเคยมีความคิดที่จะไปตามทางที่ตัวเองฝันไว้แต่แม่เราก็พยายามมาพูดมาขัดเราทุกอย่างพยายามตีกรอบให้เราอยู่ แต่เราอยากมีสังคมของเราที่ได้มีความสุขกับเพื่อน แต่แม่เราก็ชอบว่าเราว่าสนใจแต่เที่ยวไม่สนใจการเรียน ทั้งๆที่เราก็สนใจ จนอยู่ๆเราก็มีความคิดอยากหนีออกไปไกลๆจากแม่ค่ะ เรารู้สึกว่าเราไม่อยากมีแม่ที่พยายามพังชีวิตเรา เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราอายุประมาณ 7ขวบแล้วค่ะ อายุเรายิ่งมากขึ้นแม่ก็ยิ่งบังคับยิ่งตีกรอบให้เรา พอแม่ด่าเราเสร็จ แม่ก็จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม่ทำเหมือนเราเป็นหุ่นกระบอกที่บังคับยังไงก็ต้องทำตาม เราทนไม่ไหวแล้วค่ะ จนตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว หนักสุดพอแม่ไปโมโหอะไรมาไม่รู้ แม่ก็จะตีเราแบบไม่มีเหตุผลค่ะ จนเรากลายเป็นคนกลัวแม่ไปเลย เราไม่อยากอยู่บ้านนี้แล้วเพราะอยู่ไปไม่มีความสุขเหมือนเป็นที่ให้เราซุกหัวนอนเฉยๆอะค่ะ /ส่วนพ่อเราก็คอยสนับสนุนเราทุกอย่างนะคะนั่นเลยทำให้เรารักพ่อมากกว่าแม่มากๆ จนตอนนี้หนูคิดว่าแม่กลายเป็นคนอื่นไปแล้ว ไม่โอเคมากๆที่แม่เป็นแบบนี้ เราจะเถียงก็ไม่ได้ ก็จะว่าเราเถียงคำไม่ตกฟากอีก  สุดท้ายเราเก็บกดแล้วก็มานอนร้องไห้คนเดียวตลอดเลยค่ะ