สวัสดีค่ะ จขกท ปัจจุบันอายุ 24 ปี คบกับแฟนมาได้ 1 ปีกว่าย่าง 2 ปี เราเกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างยากจนค่ะ
จบแค่ ม.3 ก็เริ่มทำงาน ที่บ้านเรามีหนี้สิน ก็ทำงานใช้หนี้ปกติค่ะ ไม่ได้ทุลักทุเล เริ่มจะพอมีฐานะปานกลาง
เราเลยค่อนข้างมีประสบการณ์ทำงานมากกว่าแฟนค่ะ ส่วนแฟนมารู้จักในโลกออนไลน์ อยู่คนละจังหวัด อายุมากกว่าปีนึง จบป.ตรี
ทางบ้านแฟนนั้นเป็นคนมีฐานะร่ำรวยค่ะ เป็นลูกคุณหนูก็ว่าได้แทบจะทำอะไรไม่เป็นเลย วันๆขลุกอยู่ในห้อง เล่นแต่เกม
ข้าวปลาก็ต้องหาให้กิน พูดน้อย ไม่มีสังคม ไม่กล้าแสดงออก ดูเหลาะแหละ จะทำอะไรก็ต้องบอกต้องสั่ง และเป็นโรคซึมเศร้า
เราก็เลยลองถามๆ เขาดูว่ามีอะไรที่สนใจไหม เขาก็อยากกว่าอยากทำงาน แต่ที่บ้านจะควบคุมเขาให้ทำตามคำสั่งตลอด
ที่บ้านเขาบอกว่าจะให้ช่วยดูแลธุรกิจที่บ้าน(ที่ยังไม่เริ่ม) เราเห็นว่างงานจะปีนึงแล้วยังไม่เริ่ม อายุก็ 23 แล้วตอนนั้น แต่ยังกินอยู่ไปวันๆ
ไม่เริ่มตอนนี้แล้วจะไปเริ่มตอนไหน เลยชวนเขามาหางานทำที่กรุงเทพ เราก็ลางานไปกับเขานะคะ ขึ้นรถสองแถว ขึ้นเมล์ รถไฟฟ้า
ไปสัมภาษณ์งานแถวสีลม จนได้งานบริษัทแถวบ้านเขา เงินเดือนรวมโอที 20,000 (เงินเดือนมากกว่าเราอีก)
ก็ไปได้ดีค่ะ เรียนรู้งานเร็ว กล้าพูดกล้าแสดงออก มีวุฒิภาวะมากขึ้น ดูแลตัวเองได้ โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
จนทางเขาเจอปัญหาครอบครัว เขาก็มีความคิดเห็นไม่ตรงกับครอบครัว จนทะเลาะกันหนักมาก ครอบครัวเขาได้กล่าวถึงเรา
ว่า เป็นเพราะเราทำให้ลูกเขาเปลี่ยนไป เมื่อก่อนลูกเขาไม่ใช่คนแบบนี้ เชื่อฟังมากกว่านี้ ตั้งแต่คบกับเราก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ เราคิดว่าเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เป็นผู้เป็นคนมากขึ้นซึ่งตัวแฟนเองก็พอใจมาก
ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อาการซึมเศร้าก็ดีขึ้นจนหายเป็นปกติ คิดว่าตัวมีค่าและมีความสุขมากขึ้น
ต่อมาเรื่องมันหนักถึงขนาดว่า แม่แฟนโทรมาต่อว่าแม่และเราว่า ไปทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก
(แม่แฟนและแม่เราจะติดต่อกัน ตอนแรกๆก็ดีๆอยู่)
เราเลยบอกให้ครอบครัวเราไม่ต้องไปติดต่อหรืออะไรกับทางเขา
ถึงตอนนี้เราก็รู้ว่าที่บ้านเขาชอบพูดถึงเรา ไม่ชอบเรา จนเราไม่กล้าไปเจอหน้าครอบครัวเขา
แฟนพยายามปกป้องเราหนักมาก มันเลยดูเหมือนครอบครัวเขาแตะเราไม่ได้ ก็ยิ่งไม่พอใจ ประมาณว่ารักคนนอกมากกว่าคนในครอบครัว
สุดท้ายเราเริ่มมีอาการเครียด และหดหู่ค่ะ เพราะเราก็เป็นโรคซึมเศร้า (ซึ่งแฟนก็รู้) เขาก็พยายามดูแลเราอย่างดี
แต่สุดท้ายเราก็เริ่มโทษตัวเองค่ะ ว่าจริงๆแล้ว ที่แฟนต้องมีปัญหากับทางครอบครัวนั้นเป็นเพราะเรา ถ้าเราไม่ไปยุ่งกับชีวิตเขา
ถ้าเราไม่พยายามไปเปลี่ยน มันอาจจะดีกว่าหรือเปล่า ตอนนี้มีความรู้สึกว่าเป็นตัวซวย มันแย่ไปหมด
เราคิดว่าปีหน้าอาจจะวางแผนเรื่องแต่งงาน แต่ครอบครัวเขาคงไม่ยอมรับเรา แค่คิดก็เศร้าแล้วค่ะ
มันรู้สึกว่าเราไม่มีค่าพอจะช่วยคนอื่นเลยหรอ ผลตอบกลับดันเป็นแบบนี้ รู้สึกว่าล้มเหลว
เริ่มไม่กล้าทำอะไรอีก เพราะกลัวจะโดนตำหนิ กลัวจะไปทำชีวิตใครพังอีก
พอจะมีวิธีทำให้พวกเขามองเราดีขึ้นไหมคะ?
เมื่อเราพยายามช่วยแฟน ให้มีชีวิตที่ดีขึ้น แต่ครอบครัวแฟนไม่ชอบเรา ที่ทำให้ลูกเขาเปลี่ยนไป
จบแค่ ม.3 ก็เริ่มทำงาน ที่บ้านเรามีหนี้สิน ก็ทำงานใช้หนี้ปกติค่ะ ไม่ได้ทุลักทุเล เริ่มจะพอมีฐานะปานกลาง
เราเลยค่อนข้างมีประสบการณ์ทำงานมากกว่าแฟนค่ะ ส่วนแฟนมารู้จักในโลกออนไลน์ อยู่คนละจังหวัด อายุมากกว่าปีนึง จบป.ตรี
ทางบ้านแฟนนั้นเป็นคนมีฐานะร่ำรวยค่ะ เป็นลูกคุณหนูก็ว่าได้แทบจะทำอะไรไม่เป็นเลย วันๆขลุกอยู่ในห้อง เล่นแต่เกม
ข้าวปลาก็ต้องหาให้กิน พูดน้อย ไม่มีสังคม ไม่กล้าแสดงออก ดูเหลาะแหละ จะทำอะไรก็ต้องบอกต้องสั่ง และเป็นโรคซึมเศร้า
เราก็เลยลองถามๆ เขาดูว่ามีอะไรที่สนใจไหม เขาก็อยากกว่าอยากทำงาน แต่ที่บ้านจะควบคุมเขาให้ทำตามคำสั่งตลอด
ที่บ้านเขาบอกว่าจะให้ช่วยดูแลธุรกิจที่บ้าน(ที่ยังไม่เริ่ม) เราเห็นว่างงานจะปีนึงแล้วยังไม่เริ่ม อายุก็ 23 แล้วตอนนั้น แต่ยังกินอยู่ไปวันๆ
ไม่เริ่มตอนนี้แล้วจะไปเริ่มตอนไหน เลยชวนเขามาหางานทำที่กรุงเทพ เราก็ลางานไปกับเขานะคะ ขึ้นรถสองแถว ขึ้นเมล์ รถไฟฟ้า
ไปสัมภาษณ์งานแถวสีลม จนได้งานบริษัทแถวบ้านเขา เงินเดือนรวมโอที 20,000 (เงินเดือนมากกว่าเราอีก)
ก็ไปได้ดีค่ะ เรียนรู้งานเร็ว กล้าพูดกล้าแสดงออก มีวุฒิภาวะมากขึ้น ดูแลตัวเองได้ โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
จนทางเขาเจอปัญหาครอบครัว เขาก็มีความคิดเห็นไม่ตรงกับครอบครัว จนทะเลาะกันหนักมาก ครอบครัวเขาได้กล่าวถึงเรา
ว่า เป็นเพราะเราทำให้ลูกเขาเปลี่ยนไป เมื่อก่อนลูกเขาไม่ใช่คนแบบนี้ เชื่อฟังมากกว่านี้ ตั้งแต่คบกับเราก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ เราคิดว่าเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เป็นผู้เป็นคนมากขึ้นซึ่งตัวแฟนเองก็พอใจมาก
ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อาการซึมเศร้าก็ดีขึ้นจนหายเป็นปกติ คิดว่าตัวมีค่าและมีความสุขมากขึ้น
ต่อมาเรื่องมันหนักถึงขนาดว่า แม่แฟนโทรมาต่อว่าแม่และเราว่า ไปทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก
(แม่แฟนและแม่เราจะติดต่อกัน ตอนแรกๆก็ดีๆอยู่)
เราเลยบอกให้ครอบครัวเราไม่ต้องไปติดต่อหรืออะไรกับทางเขา
ถึงตอนนี้เราก็รู้ว่าที่บ้านเขาชอบพูดถึงเรา ไม่ชอบเรา จนเราไม่กล้าไปเจอหน้าครอบครัวเขา
แฟนพยายามปกป้องเราหนักมาก มันเลยดูเหมือนครอบครัวเขาแตะเราไม่ได้ ก็ยิ่งไม่พอใจ ประมาณว่ารักคนนอกมากกว่าคนในครอบครัว
สุดท้ายเราเริ่มมีอาการเครียด และหดหู่ค่ะ เพราะเราก็เป็นโรคซึมเศร้า (ซึ่งแฟนก็รู้) เขาก็พยายามดูแลเราอย่างดี
แต่สุดท้ายเราก็เริ่มโทษตัวเองค่ะ ว่าจริงๆแล้ว ที่แฟนต้องมีปัญหากับทางครอบครัวนั้นเป็นเพราะเรา ถ้าเราไม่ไปยุ่งกับชีวิตเขา
ถ้าเราไม่พยายามไปเปลี่ยน มันอาจจะดีกว่าหรือเปล่า ตอนนี้มีความรู้สึกว่าเป็นตัวซวย มันแย่ไปหมด
เราคิดว่าปีหน้าอาจจะวางแผนเรื่องแต่งงาน แต่ครอบครัวเขาคงไม่ยอมรับเรา แค่คิดก็เศร้าแล้วค่ะ
มันรู้สึกว่าเราไม่มีค่าพอจะช่วยคนอื่นเลยหรอ ผลตอบกลับดันเป็นแบบนี้ รู้สึกว่าล้มเหลว
เริ่มไม่กล้าทำอะไรอีก เพราะกลัวจะโดนตำหนิ กลัวจะไปทำชีวิตใครพังอีก
พอจะมีวิธีทำให้พวกเขามองเราดีขึ้นไหมคะ?