เรื่องมันเกิดจากวันนี้พ่อเขาต้มข้าวต้มแล้วตัวเสียบมันหัก เขาโทษเราเลยค่ะ ว่าเรากระชากอย่างนั้น ไม่ดูแล ใช้อารมณ์ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ไปแตะ ไปยุ่งไอ้เจ้าหม้อนั่นเลย และตอนนี้เริ่มด่ากราด ด่าทุกอย่าง ด้าไม่เว้นแม้แต่ยุงบินผ่าน ทำจานหล่นเองก็ด่าจาน ทำของร่วงเอง ก็ด่าของว่าทำไมไม่อยู่เฉย ๆ งงมั้ยคะ ซึ่งเราต้องเจออะไรแบบนี้ทุกวันเลยนะคะ ทุกวันเลย เขาบอกเขารำคาญ แล้วเขาไม่คิดหรอคะว่าเราไม่รำคาญเขาหรอ แล้วนิสัยเขาเอาแต่ใจมาก ทุกคนต้องตามใจเขา เขามักจะเอาตัวเองอยู่เหนือคนอื่นตลอด และก็มักจะพูดเสมอว่าเขาต้องทำให้คนอื่นตลอดทั้ง ๆ ที่วันนี้แม่แค่ขอให้เขาต้มข้าวให้หน่อยเพราะเรามัวแต่ยุ่งอยู่กับงานการบ้านเลยไม่ได้รับโทรศัพท์ แม่เลยโทรไปหาพ่อแทน จนตอนนี้ยังไม่หยุดบ่นเลยค่ะ เราก็อยากปลงนะ แต่เสียงเขามันทำเราไม่มีสมาธิเลย งานก็ไม่เดิน จะเป็นบ้าแล้วค่ะ เรากับแม่ทนมาตลอด จนมีบางครั้งทนไม่ไหวมีปากมีเสียงกันก็ค่อนข้างบ่อย เรากลับรู้สึกดีที่เวลาทะเลาะกับพ่อเราไม่ต้องคุยกับพ่อ เราแฮปปี้มากกกกก อยู่รู้บ้านนี้เงียบมากกกกก มีความสุขมากกกกกก พ่อเขามาพูดมาคุยเรารู้สึกโดยอัตโนมัติได้เลยทันทีค่ะว่า บ้านไม่เงียบแน่ ไม่สงบ จะมีแต่เสียงบ่น เสียงด่า ดูทีวี ก็ด่า นอนหลับตื่นมาก็ด่า เปิดเพลงฟังเสียงดังไม่เกรงใจชาวบ้าน เราประสาทจะรับประทานแล้วค่ะ แล้วเขาก็เอาน้ำราดพื้นบ้านจนเปียกไปหมด เราก็ไม่อยากถามเพราะถามไปก็เท่านั้น บ่นกลับมาตลอด เหนื่อยค่ะ แถมในกระทู้ครั้งก่อนที่เราบ่นไปเรื่องเขาเอาน้ำมันมาทาตัว ตอนนี้ทาอีกแล้วค่ะ ถึงจะไม่เยอะเท่าเมื่อก่อนแต่ก็ยังคงเหม็นค่ะ เราถามเขาว่าแมลงอะไร เขาบอกมันฆ่าไม่ตาย เอาน้ำร้อนหลวกไม่ตาย อยู่ในตัวเขา อยู่ในทุกสิ่งทุกอย่าง ในแกง ในถ้วย ชาม ล้างยังไงมันก็ไม่ตาย เราว่าเขาบ้าไปแล้ว เขาหลอน เรากับแม่ต้องทนอยู่กับสภาวะแบบนี้จนกว่าเราจะเรียนจบค่ะ ตอนนี้เราพยายามหางานพาร์ทไทม์ทำอยู่ เราเครียดมาก บ้านไม่อยากกลับเลย เพราะมีคนแบบเขา ไม่ใช่ความสบายใจของเราเลย เหนื่อยและท้อมากๆ เขามักจะพูดว่าให้เราลาออกแล้วมาทำงาน ไม่ต้องเรียน ออกมาทำงานเลี้ยงเขาค่ะ เราจะเป็นบ้าแล้ว งานก็เยอะ เราเรียน สถาปัตย์นะคะ ตอนแรกติดที่นี่แต่เราจะทิ้งและไปราม แต่แม่บอกว่าให้เรียนที่นี่เถอะ เพราะเราตั้งใจสอบมาแล้วแถมมหาลัยก็ใกล้บ้าน เดินทางสะดวกเลยตัดสินใจว่าจะตั้งใจเรียน แต่พออยู่บ้านกลับเจอแบบนี้ ไม่อยากอยู่เลยค่ะ และอีกอย่างพ่อมักจะไม่มีเหตุผลในการคุย จะเถียงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนกว่าตัวเองจะชนะ หรือไม่ก็ขึ้นเสียงดังๆๆๆๆๆๆๆๆ เพื่อให้ตัวเองชนะ บางครั้งเราก็แค่อธิบายด้วยเหตุผล เขาก็หาว่าเราเถียงฉอดๆๆๆ บอกตรงๆ แบบนี้ใครเขาจะอยากอยู่ด้วยคะ เหนื่อยค่ะ ถ้าลาออกจากการเป็นลูกได้ออกไปนานแล้ว
ทุกคนมีวิธีรับมือคนแก่มั้ยคะ เจ้าอารมณ์ ขี้บ่น โทษทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นโทษตัวเอง