แต่ก่อนเป็นคนชอบอยู่แต่ในห้องไม่ชอบออกไปไหน
เก็บตัวแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนเราเป็นคนเพื่อนเยอะมากๆๆชีวิตดูมีความสุขค่ะไม่ได้มีปัญหาอะไร
เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราเป็นคนยิ้มง่ายหัวเราะง่ายร่าเริง แต่พอกลับมาบ้านเวลาอยู่ในห้องคนเดียวเงียบๆ
แล้วรู้สึกอยากร้องไห้ เราก็พยายามคิดเรื่องที่น่าเจ็บปวดให้เราเองรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา
พอเราร้องไห้เสร็จมันก็รู้สึกดีไปหมดเรื่องวุ่นๆที่คิดมากก็หายไปสมองโปร่งมากค่าาา5555
จากนั้นก็ร้องไห้
ทุกวันเลย จำได้ว่าเริ่มเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุ 12 ส่วนตอนนี้อายุ 21 แล้ว
ช่วงตอนอายุ 12-17 ตอนนั้นอาการร้องไห้ดูหนักมาก เพราะร้องไห้ทุกวัน(ย้ำทุกวันจริงๆ) พอไม่มีอะไรทำก็มานั่งร้องไห้ดีกว่า55555 ไม่มีใครแกล้งหรือด่าอะไรนะแต่คือยากร้องไห้อะ งง? งงกับตัวเอง
พอเราเริ่มมีแฟนเราก็รู้สึกว่าเราร้องไห้หน่อยลง แต่ก็ยังชอบร้องไห้อยู่นะ เวลาที่ไม่มีเพราะก็ร้องไห้แก้เหงา
เราไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับใครก็กลัวเขาจะหาว่าเราบ้า
แม่เราก็เหมือนจะรู้ความลับของเรา แม่ก็เลยซื้อหมาให้อยู่เป็นเพื่อนเพราะกลัวเราจะเป็นโรคจิต 🙄 (อยากจะบอกแม่ว่าหนูปกติดีค่ะ)
เราเป็นคนหวงห้องนอนตัวเองมากไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งเลย
เราเองเป็นคนชอบร้องไห้มากๆนะแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะถึงขั้นทำร้ายตัวเองเลย ร้องไห้ไปหัวเราะไปสนุกดีนะคะ 55555
แต่ๆๆอยู่ต่อหน้าเพื่อนหรือคนอื่นเราจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเด็ดขาด! เราไม่ชอบให้ใครคิดว่าเราอ่อนแอ
ทุกอย่างมาปลดปลอยในห้องตัวเองก็พอค่ะ ทุกๆคนคิดว่าการไปเที่ยวทะเลขึ้นเขาไปต่างจังหวัดคือที่ที่ดีที่สุด
แต่สำหรับเราคือห้องนอนค่ะดีสุดๆ และก็หาเรื่องอื่นๆมาทำร้ายจิตใจตัวเองให้ร้องไห้ หลังจากนั้นเป็นอะไรที่โครตดีมากค่ะ
(ก่อนที่จะตั้งกระทู้นี้ก็พึ่งไปร้องไห้มา อยากจะรู้ว่าทุกคนเป็นเหมือนเราไหมนะ?)
ชอบร้องไห้เป็นงานอดิเรก จะมีคนคิดว่าบ้าไหมคะ
เก็บตัวแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนเราเป็นคนเพื่อนเยอะมากๆๆชีวิตดูมีความสุขค่ะไม่ได้มีปัญหาอะไร
เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราเป็นคนยิ้มง่ายหัวเราะง่ายร่าเริง แต่พอกลับมาบ้านเวลาอยู่ในห้องคนเดียวเงียบๆ
แล้วรู้สึกอยากร้องไห้ เราก็พยายามคิดเรื่องที่น่าเจ็บปวดให้เราเองรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา
พอเราร้องไห้เสร็จมันก็รู้สึกดีไปหมดเรื่องวุ่นๆที่คิดมากก็หายไปสมองโปร่งมากค่าาา5555
จากนั้นก็ร้องไห้
ช่วงตอนอายุ 12-17 ตอนนั้นอาการร้องไห้ดูหนักมาก เพราะร้องไห้ทุกวัน(ย้ำทุกวันจริงๆ) พอไม่มีอะไรทำก็มานั่งร้องไห้ดีกว่า55555 ไม่มีใครแกล้งหรือด่าอะไรนะแต่คือยากร้องไห้อะ งง? งงกับตัวเอง
พอเราเริ่มมีแฟนเราก็รู้สึกว่าเราร้องไห้หน่อยลง แต่ก็ยังชอบร้องไห้อยู่นะ เวลาที่ไม่มีเพราะก็ร้องไห้แก้เหงา
เราไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับใครก็กลัวเขาจะหาว่าเราบ้า
แม่เราก็เหมือนจะรู้ความลับของเรา แม่ก็เลยซื้อหมาให้อยู่เป็นเพื่อนเพราะกลัวเราจะเป็นโรคจิต 🙄 (อยากจะบอกแม่ว่าหนูปกติดีค่ะ)
เราเป็นคนหวงห้องนอนตัวเองมากไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งเลย
เราเองเป็นคนชอบร้องไห้มากๆนะแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะถึงขั้นทำร้ายตัวเองเลย ร้องไห้ไปหัวเราะไปสนุกดีนะคะ 55555
แต่ๆๆอยู่ต่อหน้าเพื่อนหรือคนอื่นเราจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเด็ดขาด! เราไม่ชอบให้ใครคิดว่าเราอ่อนแอ
ทุกอย่างมาปลดปลอยในห้องตัวเองก็พอค่ะ ทุกๆคนคิดว่าการไปเที่ยวทะเลขึ้นเขาไปต่างจังหวัดคือที่ที่ดีที่สุด
แต่สำหรับเราคือห้องนอนค่ะดีสุดๆ และก็หาเรื่องอื่นๆมาทำร้ายจิตใจตัวเองให้ร้องไห้ หลังจากนั้นเป็นอะไรที่โครตดีมากค่ะ
(ก่อนที่จะตั้งกระทู้นี้ก็พึ่งไปร้องไห้มา อยากจะรู้ว่าทุกคนเป็นเหมือนเราไหมนะ?)