เรามีรุ่นน้องที่แอบชอบตั้งน้องเขาเข้าปี1ตอนนั้นเราอยู่ปี2 ซึ่งปัจจุบันตอนนี้เราอยู่ปี4แล้ว คนนี้นับเป็นคนเเรกที่เราชอบเขาแบบจริงจัง คือเราคิดเลยว่าคนนี้แหละใช่เลย น้องเขาดูเป็นมิตร รอยยิ้มเเบบนี้แหละ คนที่เราชอบ เราพยายามเข้าไปคุยกับน้อง ถามว่าทำไรอยู่ กินข้าวยัง เป็นคำถามที่เราใส่ใจเขามากๆเลย น้องก็ตอบเราด้วยนะ เเต่ด้วยความที่น้องเป็นคนที่พูดน้อย(หรือพูดน้อยเฉพาะเราก็ไม่รู้) เราก็เป็นฝ่ายถาม ฝ่ายชวนคุยตลอด คือเราไม่ได้จริงถึงขั้นต้องคบขอน้องเป็นเฟนนะ เเค่เราอยากคุยกับน้องเฉยๆ จากนั้นมาเรากับน้องก็คุยกันมาตลอดเลย น้องเริ่มมีการที่พิมพ์ยาวขึ้น ถามเรากลับมากขึ้น บางครั้งเราส่งรูปไปว่าเราอยู่นี่ กินนี่อยู่ น้องก็มีส่งกลับมาหาเราบ้าง ซึ่งตอนนั้นเราดีใจอ่ะ มันปลื้มใจมากๆเลย คือเหมือนเราก็มีความหวังว่าน้องจะเปิดใจให้เราบ้าง คือเราก็ทักเเละคุยกันเรื่อยๆ ประทับใจสุดตอนน้องร้องเพลงให้เราฟังด้วย เราขอร้องน้องเอง น้องก็คอลและร้องให้ฟัง มันดีมากเลยอ่ะ55 จนน้องอยู่ปี 2 และเราอยู่ปี3 เรามีการเข้าใจผิดกับน้องนิดหน่อย แแล้วเหมือนกับเรารู้ว่าน้องมีคนคุยด้วยแต่น้องก็บอกว่าเเต่จบกันไปแล้ว เเต่เราก็คิดด้วยว่าน้องต้องยังไม่เปิดใจ ซึ่งตอนนั้นเรามีความคิดจะเกริ่นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ที่เราคุยกันมา เเต่ก็กลัวน้องยังทำใจกับคนคุยเก่าไม่ได้ เราจึงได้ถอยออกมา +ความที่เราเหนื่อยเเละเราอยู่ปี3 เรามีทำงาน เราก็เรียนหนัก ช่วงทำวิจัยคือเเบบ ก็เเทบไม่เล่นทรศ.เลย เราก็เลยหายไปช่วงนึงด้วย พอเราขึ้นปี 4 เราได้เห็นไอจีน้อง ทำให้เราคิดถึงน้องขึ้นมา เราเลยฟอลน้องไป เเล้วน้องก็ฟอลเรากลับมาด้วย คือวินาทีนั้น เราอยากกลับไปคุยกับน้องอีกครั้ง แล้วมีความบังเอิญเราเห็นน้องเล่นเกมไพ่เเคงfacebook เราก็เลยคิดว่าจะชวนน้องเล่นเกม เป็นวิธีที่เราจะได้กลับไปคุยกับน้องด้วย (เหมือนอะไร การจีบที่เนียนคือการชวนเล่นเกม5555) พอเราได้เล่นเกมกับน้อง เราก็มีความสุขมากเลย ไม่รู้เพราะอะไร มันแบบใจเต้นอ่ะ5555 เราก็ได้มีการคุยกับน้องต่อด้วยนะ คือเราไม่ได้คุยกัน 11 เดือนอ่ะก็นานนะเกือบปีเลย คือเรารู้เลยตอนนั้นว่าที่ผ่านมาที่เราหายไป พอเราได้กลับมาคุยกับน้องอีกครั้งมันทำให้เรารู้ว่าไม่เคยเลิกชอบน้องได้เลย เเต่เราก็ลองพยายามดูอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เราเป็นฝ่ายเริ่มคุยกับน้องเหมือนเคย เราถามคำถามทั่วไปเเบบ เป็นไงบ้างสบายดีไหม อะไรเเบบนี้ +ถามความชอบน้อง เราเป็นคนค่อนข้างพูดเยอะก็ว่าได้ ชอบชวนคุยนู่นนี่ เราชอบเล่นมุกส่ยเฮฮาเเต่น้องเหมือนจะไม่ฮา555 บางครั้งก็กลัวน้องรำคาญ เเต่เราก็เว้นระยะเป็นช่วงๆ ถึงถาม น้องตอบเราน้อยลงว่าเเต่ก่อนเยอะเลย บางครํ้งก็รับคำ เเค่ครับบ เราก็จุกอยู่ในใจแหละ บางครั้งเราก็อยากให้น้องเป็นฝ่ายชวนเราคุยกลับบ้าง เเเต่เราก็ทำใจแล้วล่ะ เราเป็นฝ่ายชอบน้องเเค่ฝ่ายเดียวนี่ จะไปขออะไรมากกว่านี้ได้ เเค่น้องตอบมาพี่ก็ดีใจแล้ว จนเมื่อวาน น้องถามถึงว่าเรากลัวผิดหวังไหม เราก็รู้เเล้วว่าเราต้องนกเเน่ๆๆเลย5555 เราก็บอกว่าก็กลัวเเหละนิดหน่อยอ่าเนอะต้องมีบ้าง เราก็บอกว่าในใจน้องไปด้วยล่ะ ว่าเราชอบน้องมานานแล้ว ชอบมาตลอด (อยากบอกมานานตั้งเเต่ก่อนที่จะเลิกคุยกันครั้งนั้น) น้องรู้อยู่แล้วด้วยล่ะ ว่าเราชอบน้อง (เเต่ก็น่าจะรู้แหละเราเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนเลย5555) เเต่พอได้คุยกันสักพัก น้องก็มีบอกว่าน้องมีคนคุยแล้วล่ะซึ่งเป็นคนเดียวกันกับน้องที่บอกเราตอนนั้นว่าจบกันไปแล้ว เเต่กลับมาคุยกันอีกครั้งเมื่อสักพัก เราก็ตกใจนะ เเต่มันก็ผิดที่เราด้วยล่ะ เข้ามาคุยอีกครั้งโดยไม่ได้ถามน้องเลยว่าเราคุยได้ไหมม นี่ก็จุกอีกครั้งเลย ขำแห้งมากๆ เรานกอีกแล้วว เราก็อยากเป็นคนคุยของน้องนะ เเต่น้องก็เหมือนไม่อยากตอบเราเเล้วอ่ะ5555 เราควรจะต้องหยุดคุยกับน้องจริงๆ เเตเรามีสิ่งที่เราสงสัยว่า น้องพิมพ์มาว่า "พี่หายไปตอนที่น้องอยู่ปีสอง คิดว่าจบแล้ว คิดว่าพี่มีคนคุยแล้วแหละมั้ง" ข้อความเราไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมว่าน้องเหมือนจะมีใจให้เราตอนนั้น เเต่เราผิดเองที่เป็นฝ่ายถอยออกมาก่อน เเต่เราก็ยังคงลืมน้องไม่ได้ ยังคงชอบน้องมากนะ
การเป็นคนชวนคุย เป็นคนพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมันหนื่อยไหม. ใครมีวิธีอย่างไรบ้างให้เหนื่อยน้อยลงไหม555