โดยทั่วไปแล้ว เราสามารถที่จะรักและผูกพันกับใครโดยไม่มีเรื่องแรงขับทางเพศเข้ามาเกี่ยวข้องมากแค่ไหนคะ

กระทู้คำถาม
อันนี้คือไม่นับความรักที่พ่อแม่โดยทั่วไปมีต่อลูกนะคะ
เรารู้สึกว่าคนส่วนมากให้ความสำคัญกับความรักหนุ่มสาวมากจนเรียกได้ว่าไม่แน่ใจว่าความรักรูปแบบอื่นมีอยู่จริงไหม

เข้าเรื่องเลยค่ะ เราเป็นคนที่ไม่กล้ามีแฟนเพราะเรื่องเพศสัมพันธ์ เรากลัวจะโดนหลอกใช้แล้วทิ้ง กลัวจะไปเกี่ยวโยงกับเรื่องศีลธรรมกับสังคม กลัวการเอาสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย กลัวโรคติดต่อโดยเฉพาะโรคที่ร้ายแรง อย่าง AIDS, cervix cancer  กลัวการตั้งครรภ์ กลัวการสร้างครอบครัว กลัวความรู้สึกหึงหวงเป็นเจ้าข้าวเจ้าของและความคาดหวังต่างๆนาๆ.  เราเลยไม่เคยคิดที่จะอยากมีแฟนเลยค่ะ

แต่ยอมรับโดยตรง เราเป็นคนทั่วไปคนหนึ่งที่อยากรักและผูกพันกับผู้คน เราโชคดีที่เรามีพ่อแม่และน้องสาวที่รักและแสนดีต่อเรา อันที่จริงเราจะหยุดแสวงหาก็ได้ค่ะ แต่ลึกๆเราก็แสวงหาใครสักคนนอกจากนี้ที่จะมี mutual affection ต่อกันอยู่ดี

เราเคยมีเพื่อนที่เรารักมาก แต่สุดท้ายเพื่อนก็จะเลือกแฟนมากกว่า เขายอมสละเพื่อแฟนและให้ความสำคัญกว่าเรามากๆจนบางครั้งยอมแม้กระทั่งทำร้ายเราซึ่งเป็นการหักหลัง ทำให้เราเสียใจกลายเป็นเราเองที่รักเขาอยู่ฝ่ายเดียว

เราทราบดีค่ะ ว่าการเป็นแฟนและการแต่งงานมันต้องเสียสละอะไรหลายๆอย่าง ความรักตรงนั้นมันเลยเข้มข้นด้วย และยังไงความรักรูปแบบต่างๆก็เป็นเรื่องสวยงาม จะมีก็แค่เราที่กลัวความรักหนุ่มสาวเองน่ะค่ะ

แต่คุณๆเคยมีประสบการณ์ที่มีใครสักคนที่ผูกพัน รู้สึกดีๆต่อกัน รักและหวังดีต่อกัน โดยที่ไม่ต้องมีเงื่อนไขต่างๆบ้างไหมคะ? พอจะแบ่งปันได้ไหมคะ?

ขอบคุณนะคะ
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  ประสบการณ์ความรัก
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่