อ่าค่ะแค่เขียนหัวข้อมานรกก็กินกบาลเเล้วแหงๆเลยแต่เราไม่สนค่ะเพราะมันคือความจริง พ่อเราเป็นคนขี้เกียจ บ่นคนอื่นเก่งมากทั้งๆที่ตัวเองก็ทำ ไม่มีความเป็นพ่อและสามีที่ดี อายุจะ50แล้วแต่ติดโทรศัพท์เป็นเด็ก เอาล่ะเกริ่นมาแค่นี้เเล้วเรามาเล่าตามที่ว่ากันดีกว่า
1.การเป็นพ่อและสามีที่ไม่ได้เรื่อง
ทั้งชีวิต16ปีของเราแม่เป็นคนเสียสละและทำทุกๆอย่างในชีวิตเรามาตลอด แม่เราเป็นคนเก่งและเข้มแข็งมากแม่เรากล้าที่จะเผชิญอะไรๆต่างๆด้วยตัวเอง ต่างกับพ่อที่ซื้อข้าวข้างทางไม่เป็นต้องใช้แม่เราตลอด เมื่อไม่กี่วันมานี้ครอบครัวเราได้ไปงานศพของคนญาติๆมีลุงคนนึงใช้ให้พ่อเราถ่ายรูปให้แต่พ่อเรากลับผลักแม่ให้ไปถ่ายแทน เรายังหัวร้อนจนถึงทุกวันนี้ญาติที่ใช้ให้ถ่ายก็เป็นญาติฝั่งพ่อแท้ๆทำไมถึงต้องผลักแม่เราด้วยย้ำเลยนะว่าผลัก ต่อไปเป็นเรื่องของสุนัข บ้านเราเลี้ยงพิทบูลแน่นอนหมาพันธ์ุนี้มันมีแรงเยอะอยู่แล้ว พ่อเป็นคนตัวใหญ่นั่นควรเป็นหน้าที่ของพ่อที่จะพาหมาออกไปเดินเล่น ไอ้ตอนแรกๆก็พาไปอยู่หรอกแต่พอหลังๆที่พ่อเราโดนหมาตัวนี้กัดก็เริ่มขี้เกียจไม่พาไป ปกติก็ขี้เกียจอยู่แล้วพอโดนก็ยิ่งมีข้ออ้างไม่พาหมาไปหน้าที่จึงตกเป็นของแม่และแม่เราตัวเล็กก็นั่นแหละยังดึงหมาไหวอยู่ และเรื่องสุดท้ายอย่างที่บอกว่าพ่อเราเป็นคนขี้เกียจ อ่าบ้านเราเป็นร้านขายของช่วงเย็นลูกค้าเบียร์จะมาเยอะมากและแม่ก็ปิดร้านประมาณ3-5ทุ่มแล้วแต่ว่าลูกค้ามากน้อยแค่ไหน พ่อเราทำงานเป็นคนขับรถส่งรับพนักงานไปตอนสี่โมงเย็นกลับมาตอนหกโมง ตอนที่พ่อกลับมาก็ช่วยขายอยู่หรอกแต่อย่างที่บอกไว้ว่าพ่อติดโทรศัพท์มากไม่รู้ดูอะไรนักหนาบางทีลูกค้าเรียกก็ไม่ได้ยิน ขอตัดไปช่วงที่เราโกรธละกัน เป็นช่วง2-3ทุ่มที่พ่อบอกจะไปนอนพ่อพูดแบบนี้ตลอดแต่เอาเข้าจริงๆเขาไม่ได้นอนแต่เขาเข้าห้องไปเล่นโทรศัพท์กว่าจะได้นอนจริงๆก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง พอแม่บ่นเขาก็อ้างว่าคนทำงานต้องพักผ่อน เรานี่แบบถ้าแกจะขี้เกียจขนาดนี้อะนะ เราบอกแม่ตลอดว่าแม่คิดผิดมาที่ต้องมาแต่งงานกับคนแบบนี้ แม่ก็บอกว่าคงเป็นกรรม555 ส่วนเราบางวันก็กลับจากรร.มาช่วยแม่ขายของบ้าง บางวันก็เหนื่อยจากการขึ้นลงตึกไปเรียนนั่นนี่เพราะไม่เคยเรียนแบบต้องเดินไปหาครู ปกติจะเรียนครูเดินมาหานักเรียน บางวันกลับมาก็เพลียนอนหลับเลย เดี๋ยวจะมาต่อนะคะขอบคุณที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ค่ะ
พ่อเราเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง
1.การเป็นพ่อและสามีที่ไม่ได้เรื่อง
ทั้งชีวิต16ปีของเราแม่เป็นคนเสียสละและทำทุกๆอย่างในชีวิตเรามาตลอด แม่เราเป็นคนเก่งและเข้มแข็งมากแม่เรากล้าที่จะเผชิญอะไรๆต่างๆด้วยตัวเอง ต่างกับพ่อที่ซื้อข้าวข้างทางไม่เป็นต้องใช้แม่เราตลอด เมื่อไม่กี่วันมานี้ครอบครัวเราได้ไปงานศพของคนญาติๆมีลุงคนนึงใช้ให้พ่อเราถ่ายรูปให้แต่พ่อเรากลับผลักแม่ให้ไปถ่ายแทน เรายังหัวร้อนจนถึงทุกวันนี้ญาติที่ใช้ให้ถ่ายก็เป็นญาติฝั่งพ่อแท้ๆทำไมถึงต้องผลักแม่เราด้วยย้ำเลยนะว่าผลัก ต่อไปเป็นเรื่องของสุนัข บ้านเราเลี้ยงพิทบูลแน่นอนหมาพันธ์ุนี้มันมีแรงเยอะอยู่แล้ว พ่อเป็นคนตัวใหญ่นั่นควรเป็นหน้าที่ของพ่อที่จะพาหมาออกไปเดินเล่น ไอ้ตอนแรกๆก็พาไปอยู่หรอกแต่พอหลังๆที่พ่อเราโดนหมาตัวนี้กัดก็เริ่มขี้เกียจไม่พาไป ปกติก็ขี้เกียจอยู่แล้วพอโดนก็ยิ่งมีข้ออ้างไม่พาหมาไปหน้าที่จึงตกเป็นของแม่และแม่เราตัวเล็กก็นั่นแหละยังดึงหมาไหวอยู่ และเรื่องสุดท้ายอย่างที่บอกว่าพ่อเราเป็นคนขี้เกียจ อ่าบ้านเราเป็นร้านขายของช่วงเย็นลูกค้าเบียร์จะมาเยอะมากและแม่ก็ปิดร้านประมาณ3-5ทุ่มแล้วแต่ว่าลูกค้ามากน้อยแค่ไหน พ่อเราทำงานเป็นคนขับรถส่งรับพนักงานไปตอนสี่โมงเย็นกลับมาตอนหกโมง ตอนที่พ่อกลับมาก็ช่วยขายอยู่หรอกแต่อย่างที่บอกไว้ว่าพ่อติดโทรศัพท์มากไม่รู้ดูอะไรนักหนาบางทีลูกค้าเรียกก็ไม่ได้ยิน ขอตัดไปช่วงที่เราโกรธละกัน เป็นช่วง2-3ทุ่มที่พ่อบอกจะไปนอนพ่อพูดแบบนี้ตลอดแต่เอาเข้าจริงๆเขาไม่ได้นอนแต่เขาเข้าห้องไปเล่นโทรศัพท์กว่าจะได้นอนจริงๆก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง พอแม่บ่นเขาก็อ้างว่าคนทำงานต้องพักผ่อน เรานี่แบบถ้าแกจะขี้เกียจขนาดนี้อะนะ เราบอกแม่ตลอดว่าแม่คิดผิดมาที่ต้องมาแต่งงานกับคนแบบนี้ แม่ก็บอกว่าคงเป็นกรรม555 ส่วนเราบางวันก็กลับจากรร.มาช่วยแม่ขายของบ้าง บางวันก็เหนื่อยจากการขึ้นลงตึกไปเรียนนั่นนี่เพราะไม่เคยเรียนแบบต้องเดินไปหาครู ปกติจะเรียนครูเดินมาหานักเรียน บางวันกลับมาก็เพลียนอนหลับเลย เดี๋ยวจะมาต่อนะคะขอบคุณที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ค่ะ