สิ่งที่ฉันเป็น
ทรายได้ตายจากไปแล้วพร้อมๆกับความหมายของทราย
ตอนผมไปภูเก็ต ผมรู้เลยว่า เวลาผมเหลือน้อยลงแล้ว และเมื่อผมไปพิษณุโลกผมรู้เลยว่ามันคือวันนี้ที่ภาพวาดในหัวได้สิ้นสุดลง
ชีวิตตอนนี้ผมคงไม่สนอะไรอีกแล้วล่ะ จะตีค่า ราคาและความสุขออกมารูปแบบนั้น ผมก็ไม่สนแล้ว
คามเจ็บปวดกุมหัวใจ
กลืนกิน จิตวิญญาณ
นาฬิกา รออยู่ให้เด็กน้อย ได้วิ่งเล่น
ในวันที่หกล้ม ก็แค่ลุกขึ้นยืน
เปียกปอน เปื้อนฝน
น้ำตา จางหาย
ลบเลือน ความจำ
ฟ้า ดิน เป็นพยาน
สิ่งที่ฉันเป็น เป็นแค่หนึ่งคนนี้ ที่ไม่ได้มีอะไร นอกจากหัวใจที่ไม่มีแม้ราคา หรือให้ความหรูหราอะไรได้
//สิ่งที่ฉันเป็น