ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์เหวี่ยงค่ะ แบบเดี๋ยวดีเดี๋ยวไม่ดี ด้วยความที่ต้องถูกมาทำงานที่เดียวกับแฟน จนรุ้สึกว่าความคิดถึง ความอยากเจอมันลดลงเพราะเช้ากลางวันเย็นเจอตลอด พอสนิทมากไปก็ดูเหมือนไม่เหมาะสมอีก เพราะเขาเป็นถึงระดับโตๆในสายงาน เหมือนถูกจับตามอง ก้เลยไม่ค่อยอยากยุ่งหรือคุยไรกะแฟนมากในเวลาพักงาน เลยกลายเป็นตัวเองอารมณ์ขึ้นๆลงๆบวกกะเรื่องงานด้วย และพอเรามาเจอคำพูดที่แบบ วันหยุดไม่ได้มาหานะ เพราะก้เจอทุกวันอยู่แล้ว เราเลยฟิลขาดผึงเลย นอยตุ๊บป่องอยุ อยากทราบว่าพอจะมีวิธียังไงบ้างไหมคะหรือแนวความคิด ในการปรับตัว คือส่วนตัวเป็นแนวขี้เบื่อ ละพอเข้าสู่ชีวิตทำงาน เหมือนมันไม่ค่อยมีไรจะคุย ความสดใสมันหายไปพอสมควรเลยค่ะ
มีใครรู้สึกอึดอัด และรู้สึกว่าความคิดถึงน้อยลง เมื่ออยู่ที่ทำงานเดียวกะแฟนบ้างไหมคะ
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอารมณ์เหวี่ยงค่ะ แบบเดี๋ยวดีเดี๋ยวไม่ดี ด้วยความที่ต้องถูกมาทำงานที่เดียวกับแฟน จนรุ้สึกว่าความคิดถึง ความอยากเจอมันลดลงเพราะเช้ากลางวันเย็นเจอตลอด พอสนิทมากไปก็ดูเหมือนไม่เหมาะสมอีก เพราะเขาเป็นถึงระดับโตๆในสายงาน เหมือนถูกจับตามอง ก้เลยไม่ค่อยอยากยุ่งหรือคุยไรกะแฟนมากในเวลาพักงาน เลยกลายเป็นตัวเองอารมณ์ขึ้นๆลงๆบวกกะเรื่องงานด้วย และพอเรามาเจอคำพูดที่แบบ วันหยุดไม่ได้มาหานะ เพราะก้เจอทุกวันอยู่แล้ว เราเลยฟิลขาดผึงเลย นอยตุ๊บป่องอยุ อยากทราบว่าพอจะมีวิธียังไงบ้างไหมคะหรือแนวความคิด ในการปรับตัว คือส่วนตัวเป็นแนวขี้เบื่อ ละพอเข้าสู่ชีวิตทำงาน เหมือนมันไม่ค่อยมีไรจะคุย ความสดใสมันหายไปพอสมควรเลยค่ะ