แอบชอบรุ่นพี่มาปีนึงแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ วันนี้อยากมาแชร์เรื่องราวความรักของเราที่ล้นใจ แต่ไม่กล้าบอกใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนตัวเอง เพราะเราเป็นพวกไม่กล้าพูด ไม่กล้าคุยกับคนที่แอบชอบ เพราะกลัวเค้ารู้ว่าเราชอบ และเขาไม่ชอบเราตอบอะเนอะ มันเจ็บ เลยอยากมาแชร์ในนี้ เป็นการระบายมันออกมาบ้าง คือเราเป็นเด็กต่างจังหวัดแล้วเข้ามาเรียนในมหาลัยในกทม. ก็คือเจอเขาครั้งแรกตอนไปค่ายรับน้องปีหนึ่ง เป็นค่ายกินนอนที่ม. เจอครั้งแรกก็สะดุดตามาเลย เพราะเขาผิวขาวมากกกก ทำตัวติสๆหน่อยโดยการทำผมที่ผช. คนอื่นน่าจะไม่น่าทำ มันเปผ้นทรงหยิกๆ เหมือนทรงเงาะป่าในละครพื้นบ้านอ่ะ แล้วเขาก็ไปยืดให้มันตรง แต่มันแบบสะดุดตาเรามากๆเลยค่ะ เท่าที่แอบๆมองเค้า เค้าแต่งตัวมีสไตล์มากๆเลย ตอนเราทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน ร่วมกับรุ่นพี่ก็มีพี่เขาเป็นตากล้องประจำบ้าน(ในค่ายจะแบ่งน้องๆเป็นบ้าน และมีพี่ประจำด้วย) เขาก็ถ่ายรูปน้องในบ้านทุกคนนั่นแหละค่ะรวมถึงเราด้วย แต่มันก็เป็นเขินๆอ่ะเนอะ เพราะเราไม่มั่นใจตัวเองเอาเลย55555555555 จริงๆตอนแรกก็ไม่ค่อยอะไรกับเขาหรอกค่ะ แต่ไปๆมาก็คือแอบมองเขาทุกครั้งละ พอเขาหายที่อื่นก็เป็นต้องมองตาม พอเขามองกลับมาเราก็แกล้งหลบอ่ะ เออ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นจริง ไม่ได้แต่งขึ้นมาเลย และในใจเราเขินมาก แต่เป็นคนเก็บอาการเก่ง เลยไม่แสดงปฏิกิริยาอะไร  และมันมีกิจกรรมที่ให้น้องๆจับรุ่นพี่เข้าบ้านตัวเองอ่ะ ใครจับได้มากที่สุดก็คือชนะ ในใจก็คือขอให้พี่ตากล้องคนนี้ลงเล่นด้วย ปรากฏว่าเขาลงเล่นจริงๆค่ะ แล้วฮอตมากด้วย เพราะเพื่อนคนอื่นไล่จับพี่เขาเยอะอยู่ ไอเรานึกว่ามีเราคนเดียวที่มองเค้าดูดี นั่นแหละเราเห็นคนอื่นไล่จับพี่เขา เราก็เอามั่ง เพราะพี่เขาคงไม่สงสัยอะไรหรอก มันมีคนไล่จับพี่เขาตั้งเยอะ และเราก็จับเข้าบ้านตัวเองได้ ก็มีถามชื่อถามห้องที่อยู่(คณะเรามีการจัดเรียงรหัสนศ. แล้วแบ่งไปตามห้องต่างๆเพื่อทำกิจกรรมคณะอีกที) ปรากฏว่าเค้าอยู่ห้องเดียวกับเรา ไอเราก็คือตกใจเพราะไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลย ทั้งๆที่เราเข้าห้องตลอดยกเว้นการทำกิจกรรมวันสุดท้าย แต่พี่เขาบอกว่าพี่เขาเข้าไปที่ห้องวันสุดท้าย อืม เราไม่เจอกันเพราะงี้55555555555555  

  พอหมดกิจกรรม ก็จะมีรุ่นพี่พาไปกินข้าว เป็นการกินข้าวรวมอ่ะ จะให้รุ่นพี่นั่งสลับกับรุ่นน้องเพื่อทำความรู้จักกันค่ะ เรราก็เลือกโต๊ะนั่งและก็มีเพื่อนนั่งสลับกับรุ่นพี่ในค่าย ข้างๆเราเป็นรุ่นพี่อีกบ้านนึงมานั่ง แต่เขาลุกไปเอาน้ำมา ละเธอออออออออออ พอพี่ต่างบ้านคนนั้นลุกไปเอาน้ำใช่มะ ก็มีพี่ที่เราแอบชอบมานั่งแทนอ่ะ ตอนนั้นในใจก็คือแล้ว ทำไงดี กลัวตัวเองทำตัวไม่ถูก เพราะเราไม่เคยมีแฟน ไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงให้ดูปกติที่สุด แต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย เพราะที่ตรงข้างเรามันมีคนนั่งแล้ว พี่เขาก็เลยต้องลุกไปนั่งที่อื่นแทน มันเป็ความรู้สึกโล่งใจปนเสียดายอ่ะ โล่งใจที่ไม่ต้องปล่อยไก่ใส่เขา กับเสียดายเพราะมันไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้วแน่ๆ555555 และมันก็อย่างนั้นจริงๆ เพราะหลังจากจบค่ายก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เขาหรอกค่ะ เจออีกทีตอนที่หาตัวแทนห้องไปประกวดดาวเดือน ด้วยความที่เราอยู่ห้องเดียวกับพี่เขา ก็เห็นพี่เขาเข้ามาในห้องด้วย ตอนแรกนึกว่าพี่เขามาเพื่อดูน้องเหมือนคนอื่นๆ แต่ที่ไหนได้คะทุกคนนนนนนนนนน พี่เขาเป็นเดือนประจำห้องปีที่แล้วค่าาาาา เขามาเพื่อมอบตำแหน่งให้รุ่นน้องคนต่อไปค่าาาาา เล่นของสูงแล้วเราาาาาา ปฏิบัติการแอบมองเริ่มต้นอีกครั้งค่ะ เป็นเพราะเรานั่งอยู่ข้างหน้าพี่เขาด้วยค่ะ เลยเห็นพี่เขาชัดมาก แบบเต็มแม็ก เราก็สังเกตอีกเรื่องคือพี่เขาชอบใส่เสื้อยืดสีเทา น่าจะแบรนด์ยูนิโคล ดูดีอีกแล้วค่ะวันนี้ หล่อมากด้วยยยยยย แต่ไม่กล้ามองนานหรอก ก็ต้องมีหลบๆบ้างแหละะะะ เดี๋ยวเค้าสงสัย5555555 (นี่ขนาดหลบแล้วนะ อิอิ) 

   และก็มาถึงช่วงที่เราไม่ชอบตัวเองคราวนี้ที่สุด คือมันเป็นช่วงสอบกลางภาคค่ะ ตอนแรกเราจะไปอ่านหนังสือกับเพื่อน แต่เพื่อนมีจับสายรหัสที่โรงอาหาร แล้วไปกินเลี้ยงต่อ เราไปนั่งเป็นเพื่อนมันแปปนึงแล้วค่อยกลับ ใช่ค่ะเตง พี่ที่เราชอบนั่งอยู่ที่โรงอาหารกับเพื่อน และใช่ค่ะ เรานั่งโต๊ะที่ถัดไปจากโต๊ะพี่เขาและแบบหน้าเรามันหันชนกันอ่ะ คือแบบ ทำตัวไม่ถูกอีกแล้วค่ะ เลยแกล้งเอาการบ้านออกมาทำบ้าง เล่นโทรศัพท์บ้าง พี่เขาก็เห็นเรานั่นแหละ เราว่านะ เพราะหางตาเราคือก็เห็นพี่เขาหันมามองเราเหมือนกันนี่แหละค่ะ ไม่รู้ว่าเข้าข้างตัวเองหรือเปล่า เพราะเขาน่าจะจำเราได้ตอนค่าย แต่เขาน่าจะมองแล้วคิดในใจว่า ทำไมเราถึงไม่ทักพี่เขา และใช่ เราไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย เราน่าจะเข้าไปทักพี่เขาTTTTTTTT จนพี่เขาเดินออกไปอ่ะ เราก็เลยไม่ได้ทักพี่เขาเลย ตอนนี้คือห่อเหี่ยวอยากทึ้งหัวตัวเองสุดเลย พอเพื่อนไปกินเลี้ยงกับสาย เราก็เดินกลับจนมาถึงสามแยก เราก็เห็นพี่เขา ใช่ เราเห็นพี่ที่ชอบเดินมาจากทางสถาปัตย์ น่าจะไปส่งเพื่อนหรืออะไรนี่แหละ แล้วเรากำลังจะเดินไปทางสถาปัตย์นี่แหละ แต่พอเห็นพี่เขาปุ๊บเดินมาปุ๊บเราเลี้ยวไปอีกทางเลย ฮืออออออออออออ ไม่เข้าใจตัวเองอีกแล้วค่ะ เหตุการณ์ที่เราเห็นพี่เขาแล้วพี่เขาเห็นเราด้วยตอนเราเหมือนเลี่ยงๆพี่เค้าอ่ะ มันทำให้เราคิดว่า พี่ที่เราชอบเขาจะรู้สึกว่าเรารังเกียจพี่เค้ามั้ย เพราะในตอนโรงอาหารก็ไม่ทักเขาทั้งที่เคยนั่งคุยกันตอนอยู่ในค่าย ไหนจะตอนที่เราเห็นเขาแล้วเดินหลบไปอีกทางอีก TTTT จนตอนนี้ปัจจุบันคือยังคิดไม่ตกเลย เพราะหลังจากเหตุการณ์นั้นเราเดินสวนเขาที่ไหนเราก็ทักเขาตลอด แต่แบบ เขาก็เหมือนรับทักเราและเดินไปเฉย อาจจะเป็นเราที่หวังมากเกินไป หรือไรนี่แหละ มันก็น่าจะเป็นปกติของทุกคนที่ไม่สนิทละมั้งที่รับทักเฉยๆแล้วเดินผ่านไป 

   จนตอนนี้มันผ่านมาจนครบปีนึงแล้วค่ะ เราก็ยังชอบพี่เขาอยู่เลยค่ะ ทั้งชีวิตคือไม่เคยชอบใครขนาดนี้มาก่อน และดูเหมือนจะมากขึ้นด้วยทั้งๆที่ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราไม่กล้าบอกชอบพี่เขาหรอก เพราะกลัวอะไรหลายๆอย่าง กลัวบอกไปแล้วจะทำให้เขาอึดอัด ที่ต้องแบกรับความรู้สึกชอบของเรา เราเลยเก็บเอาไว้ เพราะคิดว่าคนที่รู้สึกเองควรรับผิดชอบความรู้สึกของตัวเอง แล้วอีกอย่างคือไม่รู้ว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้วหรือเปล่า เพราะกฎเหล็กส่วนตัวคือไม่ชอบยุ่งกับผช. ที่มีแฟนอยู่แล้ว เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนทำลายความสัมพันธ์ของใครหรือเป็นต้นเหตุของความร้าวฉานของใคร ถามว่าหวังมั้ยที่เราจะได้คุยกันแล้วคบกัน มันก็หวังบ้างค่ะ แต่เราเป็นอย่างที่พูดอะค่ะ เจอหน้าพี่เขาก็คอยแต่จะหลบ และอีกอย่างคือเราไม่มั่นใจในตัวเองด้วยแหละ 

   ทั้งหมดที่เล่าคืออยากบอกใครสักคน อยากบอกเพื่อนเหมือนกันนะ แต่เดี๋ยวมันล้อละความแตกอีก555555555555 และพันทิปน่าจะเป็นที่ๆดีนะ เราว่า เลยมาเขียนกระทู้บอกเล่าเรื่องความรักของเรา ขอบคุณคุณคนที่อ่านจบด้วยนะคะ☺️