มีใครมีเเม่แบบฉันไม

ครอบครัวฉันมีกัน4คน พี่ชาย น้องชาย และตัวฉัน ฉันรู้สึกว่าแม่รักลูกไม่เท่ากัน ทุกคนมองเสียงเดียวหมดฉันไม่เคยเห็นรักที่เขามอบให้ เมื่อก่อนแม่ทำงานเรา3พี่น้องอยู่ด้วยกันแค่3คน เรารู้สึกมาตั้งแต่เด็กว่าไม่มีใครรักเพราะไปเที่ยวทีไรมีเเต่คนดูเเลเอาใจใส่น้องชายไม่มีใครสนใจฉันเลย ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่ในครอบครัวคนจีนเหมือนในหนัง ที่เขารักแต่ลูกพุชายส่วนลูกผู้หญิงต้องทำทุกอย่างและโดนด่าตลอด เหมือนกับคำว่าทำดีไม่ได้ดี เวลาที่แม่ทำงานพี่ชายต้องการอะไรน้องชายต้องการอะไรหรือใครเป็นแม่จะเงินมาที่บัญชีฉันเเละสั่งฉันไปทำ ฉันให้ทุกอย่างงานบ้านงานเรือนทุกอย่างคือฉันคนเดียว แม้กะทั่งซักเสื้อผ้า กกน. ก็ฉัน ฉันมีสามี และ ลูก2คน ตอนฉันท้องลูกคนที่2ใกล้จะคลอดน้องเกิดอุบัติเหตุที่ในเมืองฉันก็ต้องอุ้มท้องโตๆของฉันขับจักรยานยนต์เข้าไปหาน้องที่ตัวเมือง เพราะเเม่สั่ง ฉันไปคนเดียวทั้งไปทั้งกลับถามว่าสามีฉันไปไหนสามีเป็นทหารเกณฑ์น้องชายอุบัติเหตุในวันที่เขาจะกลับพอดีเขาเลยขอนายอยู่ได้เเค่1วันเขาได้พาฉันไปหาน้องเเค่วันเเรก วันต่อๆไปฉันต้องอุ้มท้องเขาไปคนเดียว พอน้องมาอยู่บ้านน้องเดินยังไม่ได้เขาได้ผ่าขา ฉันต้องเก็บฉี่คอยดูเเลทุกอย่างจนหาย ในวันที่ฉันคลอดมีเเค่ตัวฉันนอนปวดท้องที่โรงพยาบาลคนเดียวฉันแอบน้อยใจมากก็ได้เเต่ปล่อยผ่านไป จนแม่จะกลับมาอยู่บ้านฉันก็ดูออกว่ารักใคร ฉันพูดอะไรขึ้นฉันก็ผิดก็โดนด่าไปหมด จนมีวันนึงฉันทะเลาะกับแม่เรื่องเเค่กินของที่แกซื้อมาหมดแกบ่นฉันเลยเอาเงินคืนแกไป แกโวยวายด่ามาใหญ่ว่าเราประชด. ฉันก็ตะโกนไปไม่ได้ประชดเอาเงินให้ไปซื้อใหม่เพราะฉันพูดเสียงดัง ฉันกำลังอุ้มลูกน้อยในอ้อมแขนเเม่ฉันก็เดินเข้าตบเข้าที่หูฉันแรกมาก ตั้งเเต่วันนั้นฉันเริ่มจะเกลียดตัวเองไปเลย ทุกวันนี้จะพูดเเต่สิ่งที่จำเป็นจะพูดเท่านั้น ฉันเหมือนกับคนใส่หน้ากากที่มีหน้ายิ้มเเต่ข้างในร้องไห้ ฉันมีคนที่ให้ระบายมีเเค่แฟนเท่านั้น เรื่องของฉันมันยาวมากมันยังไม่จบแต่ก็พอเเค่นี้
#อยู่ทุกวันนี้เพื่อลูกเเละครอบครัวของฉัน