ระลอกริ้ว ...................................................... โดย ตระกองขวัญ

แสงตะวันจับฟ้าเมื่อคราตื่น ลมระรื่นพลิ้วแผ่วสะท้านไหว เรือลำยาวลอยล่องมองคราใด คลื่นซัดไกวไหวพริ้วเป็นริ้วงาม ตลาดน้ำตื่นแล้วแนวสองฝั่ง เสียงจอแจแว่วดังเมืองสยาม ขอต้อนรับคนมาเยือนทุกผู้นาม ทั่วเขตคา

เวียนฤดูผ่านพ้น..................เปลี่ยนผัน ธรรมชาติโปรยสวรรค์...........สู่หล้า หนาวร้อนก็วนกัน.................หมุนผ่าน ยามพิศมองฟากฟ้า..............เฟื่องแล้วงามตา ฤดูร้อนลมเอ่ยอ้า................

0 เยี่ยงไรหนอคิดย้อน .. แล้วร้อนรุ่ม กับเร้ารุมในจิตด้วยคิดถึง เหมือนแววตาวามนั้น .. ร่วมกันตรึง รอยหวานซึ้งลงทรวงแล้วหน่วงไว้ 0 จงรู้เถิด .. คะนึงหาบรรดามี มากกว่าที่รูปพรรณเคยฝันใฝ่ ทุกผูกพันทุกช่วง

O ตั้งแต่สบตากันเมื่อวันก่อน ก็เห็นแววสั่นสะท้อนแสนอ่อนไหว จากบัดนั้นงดงามแห่งความนัย เหมือนแกว่งไกวแรงคะนึงทุกกึ่งยาม O สืบผ่านความมุ่งหมายคลี่คลายออก หลั่งระลอกกระฉอกซ้ำปวงคำถาม ไฟแห่งความ

๑๑ ช้าง, ม้า, คน-เคลื่อนคล้อย - - - ใจครวญ มาทัพ, พรากเรือน, นวล - - - ห่างห้อง ถ้วนเหตุที่พาหวน - - - มาห่าง ทวน, ดาบ, ใจขุ่นข้อง - - - จักสะบั้นบั่นคอ ฯ ๑๒ ดาบต้องแดดวาบล้อ - - - อารมณ์ เนื้อ, เลือ

...แม้นสุริยาจะลาลับ แต่นั่นก็เพื่อได้ให้โอกาสจันทราได้ส่องฉาย ธรรมชาติยามค่ำที่ แขดาราฉาย ก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที.... @ทิพากร รอนเคลื่อนลับ จับนที แสงรพี รุจีอ่อน ย้อนลับหาย นิศากร ย้อนจรัส ประภาส

..คิดถึงบ้าน    ๏ มนต์อักษรแห่งห้อง          หอศิลป์              ยังกรุ่น