ตอนนี้เรากับแฟนคบกันมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว ช่วงที่คบกันแรกๆเราเรียนอยู่ปวช.ปี2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เราอยู่กับป้า ส่วนแฟนเราเป็นทหารเกณฑ์ ช่วงที่เขาได้ลากลับบ้านเขาจะมาหาเราทุกวัน แม่ ป้า ญาติพี่น้องทางเรารู้หมด ส่วนทางบ้านแฟนญาติพี่น้องเขารู้ ยกเว้นแม่เขา ต่างคนต่างบอกว่าแม่เขาร้ายเลยไม่มีใครบอกแม่เขา จนเราคบกันได้ประมาณ 11 เดือน แฟนเราพาเราไปบ้านแม่เขาครั้งแรกเรารู้สึกกลัวเพราะเห็นว่าเขาร้าย พอไปถึงเรายกมือไหว้แต่เขาไม่รับไหว้เรา เราเลยเดินไปนั่งเฉยๆ แล้วอยู่ๆเขาก็หันมาคุยมาหัวเราะกับเรา เราก็คิดในใจไหนบอกว่าร้าย ทำไมแกถึงคุยดีกับเรา จนมาถึงช่วงรร.ปิดเทอมใหญ่ เราย้ายไปอยู่บ้านแฟนอีกหลังนึงที่ไม่มีคนอยู่แล้ว หาของขายบ้าง ไปช่วยแม่ขายของบ้างพอมีเงินใช้ จนรร.เปิดเทอมเราขึ้นปวช.ปี3 แฟนเราจ่ายค่าเทอมให้ ให้ค่าขนมอาทิตย์ละ500 ให้รถขับไปรร. เพราะเขาไม่ให้เราทำงาน เสาร์อาทิตย์เราเลยนั่งรถตู้ไปช่วยแม่ขายของพอได้ค่าขนมเพิ่มบ้าง
ช่วงเย็นทุกวันแม่แฟนจะให้เราลงไปกินข้าวบ้านเขา บ้านเขากับบ้านที่เราอยู่ห่างกันประมาณ1กิโล ทุกครั้งที่ไปกินข้าวบ้านเขา แม่แฟนเราจะพูดนินทาคนอื่นให้เราฟัง นินทาเพื่อนบ้านบ้าง นินทาลูกๆตัวเองบ้าง พูดเรื่องไม่ดีของแฟนเก่าของลูกๆเขาบ้าง เวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจเขาเขาก็เริ่มจะพูดกระแทรกเรา ว่าเรา เราก็ บอกแฟนแฟนก็บอกแกเป็นแบบนี้แหละ ปกติ เราเลยเฉยๆ แต่มันแรงขึ้นๆทุกวันจนเราไม่อยากจะอยู่บ้านเขาแล้ว เราเลยขอแฟนออกมาหาห้องเช่าอยู่ดีกว่า แฟนเราก็โอเคร จ่ายค่าเช่าห้องให้เรา ซื้อของเข้าบ้านให้เรา พอเขาปลดทหารเขาก็มาอยู่กับเราเลย แม่เราเคยพูดกับแฟนเราไปก่อนหน้านี้ว่าแม่อยากให้ผูกข้อไม้ข้อมือเงิน1หมื่นทอง1บาทพอ เขาบอกแม่เราขอเวลาทำงานเก็บตังแปบเพราะเพิ่งปลดทหารมา จนช่วงเดือนกุมภาพันธ์ เราเรียนจบปวช. พอดี เรารู้สึกว่าประจำเดือนเราขาดเราเลยตรวจสรุปว่าท้อง เราเลยบอกแฟนแต่แฟนเรากลับถามเราว่าจะเอายังไงเอาไว้หรือเอาออก เราก็บอกว่าเราจะเอาไว้เรากลัวบาป หลังจากนั้นแฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยพูดเรื่องเงินกลับมาพูดบอกให้ประหยัดบ้าง เราเลยหางานทำ เราทำงานเหนื่อยกลับมาบ้านเราต้องทำกับข้าวกวาดบ้านถูบ้าน เราขอให้เขาช่วยเขาก็บอกมันคือหน้าที่ผญ.เมื่อก่อนยังทำได้เลย แค่ท้องไม่ได้พิการทำไมถึงจะทำไม่ได้แล้วแม่เขาตอนท้องยังทำได้เลยทำได้ทุกอย่างยันเกิด เราเลยไม่อยากเถียง โชคดีของเราที่เราไม่แพ้ท้องไม่อ้วกไม่อะไรเลยเรากินได้ทุกอย่างทำได้ทุกอย่างแต่เราแค่เหนื่อย เราตัดสินใจบอกแม่ว่าเราท้องตอนเราท้องได้4เดือนแม่เราโอเครไม่ได้ว่าอะไร ญาติๆเราไม่มีใครว่าอะไรมีแต่จะซื้อของให้จะช่วยเลี้ยงให้ ส่วนทางบ้านแฟน แฟนบอกตอนเราท้องได้6เดือนแล้ว ฝ่ายนู้นเขาไม่สนใจอะไรทำปกติทุกอย่าง เราออกจากงานตอนท้อง7เดือนเราไปที่แม่อาทิตย์นึง แม่เห็นเราพุงใหญ่แม่เลยบอกว่าให้แฟนมาผูกข้อไม้ข้อมือได้แล้วมั้ง ตังไม่ต้องถึงหมื่นก็ได้ทองก็เอาแค่สลึงนึงก่อนก็ได้ทองแม่ยกให้เราแล้วค่อยให้แฟนเพิ่มให้จนครบบาทก็ได้ เย็นวันนั้นเราเลยพิมพ์แชทไปบอกแฟน แฟนเราใส่อารมณ์ ว่าแม่เราเห็นแก่เงิน หน้าเลือด อยากให้ไปผูกวันไหนก็บอกมาเลยจะไปผูกให้แล้วให้เราอยู่ล้านแม่นั้นแหละ ส่วนเขาจะกลับไปอยู่บ้านแม่เขาเราแยกกันอยู่ ให้เราเกิดแล้วเลี้ยงลูกที่บ้านแม่นั้นแหละไม่ต้องกลับมา (แชทเรายังมีเราเก็บไว้) เราก็เถียงกัน พออีกวันเรานึกยังไงไม่รู้เข้าเฟสแฟนไปอ่านเจอแชทที่เขาคุยกับแม่เขา เขาบอกแม่เราว่าแม่เราจะให้ไปผูกข้อไม้ข้อมือ แม่เขาบอกว่าอยู่เฉยๆอย่าไปสนใจ นิ่งไว้เดี๋ยวมันก็เฉยกันเอง พวกคนเห็นแก่ตัง ส่งให้เราเรียนจบปวช.ก็บุญหัวแค่ไหนแล้ว ยังจะมาเอาอะไรอีก ว่าแม่เราโซ,กเองไม่ยอมดูแลพอทีนี้จะมาเรียกร้องเอาตัง แล้วก็ว่าเราปล่อยให้ตัวเองท้องหวังจะเกาะลูกเขากิน หวังหาเงินไปให้แม่ถ้าไม่หวังหาเงินไปให้แม่คงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหรอก (แชทมีเราแคปเก็บไว้) เราแค้นมากที่เขาว่าเราแบบนี้ ถ้าเราอยากจะหาตังหวังตังให้แม่เราจริงๆเราคงไปหาเสี่ยเลี้ยงไม่ดีกว่าหรอ หรือไม่เราก็หาคนที่เขามีตังมีฐานะไม่ดีกว่าหรอ ถ้าเราอยากได้ตังเขาจริงๆเราคงไม่แค่ผูกข้อไม้ข้อมือเงินไม่ถึงหมื่นทองไม่ถึงบาทหรอก เรากลับมาบ้านเราทะเลาะกับแฟนหนักมากเรื่องนี้ เขาบอกเลิกเรา เราก็ไล่ให้เขาขนของอะไรที่เขาซื้อให้เขาเอาไปให้หมดเลยแต่เขาก็ไม่ยอมไปไหน เราไปนอนบ้านป้าเขาก็ไปตามกลับ แล้วก็ยังอยู่ด้วยกันมีทะเลาะบ้าง ดีบ้าง แต่กับแม่เขาคอยแต่จ้องจะตัดเราให้ขาดกับแฟน เราก็เหนื่อย แฟนเราก็ฟังแต่แม่เขา ตอนนี้เราท้องจะ9เดือนแล้ว
ของทุกอย่างของลูกเราซื้อเองหมดตังเราทั้งนั้นเขาไม่เคยพาไปซื้อเลยไม่สนใจอะไรเลยด้วยซ้ำ ไปโรงบาลยังไม่พาเราไปเลยไปครั้งเดียวแค่ครั้งแรกฝากครรภ์ เสื้อลูกมีแค่5ตัว แขนยาว1ตัว กางเกงขาสั้น4ตัว ของอย่างอื่นมีครบหมดแล้วพอได้ใช้ วันนี้เราว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าลูกเพิ่มเขาบอกเราว่าไม่ต้องซื้อ จะซื้อทำไมนักหนาเดี๋ยวมันก็โตขึ้นเรื่อยๆผ้าก็ต้องเปลี่ยน เราก็เถียงกันอีก พอตอนเย็นเขาให้เราไปรับที่ทำงาน เราบอกอีกแปบนะเรารู้สึกเจ็บพุงพุงแข็ง เขาก็เอาแต่เร่งๆๆๆไม่เข้าใจเราเลย พอเราไปรับเขาขอตังเรา500เราบอกเเขาว่าเราเหลือเท่านี้นะจะซื้อผ้าลูกเพิ่ม เขาบอกเอามาก่อนแล้วเขาก็มาส่งเราบ้านส่วนเขาบอกเราแค่ว่าเขาจะไปบ้านแม่ จะกินข้าวก็กินเลยไข่มีทอดกินไปเลยไม่ต้องรอ เราก็ได้แค่บอกเขาว่าเราปวดท้องนะรีบกลับบ้านอย่าไปนาน เขาบอกเออๆ ช่วง6โมงเรานั่งเล่นเฟสเห็นสตอรี่พี่ชายเขาเอาลงครอบครัวเขานั่งกินหอยแครง ยำนู้นนี้นั้นกันอร่อยมีความสุขมาก เขาเอาตังเราที่จะซื้อเสื้อผ้าให้ลูกไปซื้อของให้ครอบครัวเขากินแล้วให้เรากินข้าวกับไข่ เสื้อผ้าลูกก็มีแค่นั้น เราเหนื่อยมามากแล้วเราต้องการจะไปให้ไกลที่สุดแต่ตอนนี้เราก็ท้องแก่มากแล้วเราหนีไปบ้านแม่บ้านป้าเขาก็ตามกลับมาตลอด เราควรทำยังไงดีต่อจากนี้ หนีก็หนีไม่พ้น ได้แต่คิดว่าชาติที่แล้วเราคงทำกรรมกับเขาไว้เยอะชาตินี่เขาเลยมาเอาคืน หลังจากคลอดลูกแล้วมันคงจะต้องเจออะไรที่โหดร้ายกว่านี้แน่เลย
ประสบการณ์ชีวิตคู่
ช่วงเย็นทุกวันแม่แฟนจะให้เราลงไปกินข้าวบ้านเขา บ้านเขากับบ้านที่เราอยู่ห่างกันประมาณ1กิโล ทุกครั้งที่ไปกินข้าวบ้านเขา แม่แฟนเราจะพูดนินทาคนอื่นให้เราฟัง นินทาเพื่อนบ้านบ้าง นินทาลูกๆตัวเองบ้าง พูดเรื่องไม่ดีของแฟนเก่าของลูกๆเขาบ้าง เวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจเขาเขาก็เริ่มจะพูดกระแทรกเรา ว่าเรา เราก็ บอกแฟนแฟนก็บอกแกเป็นแบบนี้แหละ ปกติ เราเลยเฉยๆ แต่มันแรงขึ้นๆทุกวันจนเราไม่อยากจะอยู่บ้านเขาแล้ว เราเลยขอแฟนออกมาหาห้องเช่าอยู่ดีกว่า แฟนเราก็โอเคร จ่ายค่าเช่าห้องให้เรา ซื้อของเข้าบ้านให้เรา พอเขาปลดทหารเขาก็มาอยู่กับเราเลย แม่เราเคยพูดกับแฟนเราไปก่อนหน้านี้ว่าแม่อยากให้ผูกข้อไม้ข้อมือเงิน1หมื่นทอง1บาทพอ เขาบอกแม่เราขอเวลาทำงานเก็บตังแปบเพราะเพิ่งปลดทหารมา จนช่วงเดือนกุมภาพันธ์ เราเรียนจบปวช. พอดี เรารู้สึกว่าประจำเดือนเราขาดเราเลยตรวจสรุปว่าท้อง เราเลยบอกแฟนแต่แฟนเรากลับถามเราว่าจะเอายังไงเอาไว้หรือเอาออก เราก็บอกว่าเราจะเอาไว้เรากลัวบาป หลังจากนั้นแฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยพูดเรื่องเงินกลับมาพูดบอกให้ประหยัดบ้าง เราเลยหางานทำ เราทำงานเหนื่อยกลับมาบ้านเราต้องทำกับข้าวกวาดบ้านถูบ้าน เราขอให้เขาช่วยเขาก็บอกมันคือหน้าที่ผญ.เมื่อก่อนยังทำได้เลย แค่ท้องไม่ได้พิการทำไมถึงจะทำไม่ได้แล้วแม่เขาตอนท้องยังทำได้เลยทำได้ทุกอย่างยันเกิด เราเลยไม่อยากเถียง โชคดีของเราที่เราไม่แพ้ท้องไม่อ้วกไม่อะไรเลยเรากินได้ทุกอย่างทำได้ทุกอย่างแต่เราแค่เหนื่อย เราตัดสินใจบอกแม่ว่าเราท้องตอนเราท้องได้4เดือนแม่เราโอเครไม่ได้ว่าอะไร ญาติๆเราไม่มีใครว่าอะไรมีแต่จะซื้อของให้จะช่วยเลี้ยงให้ ส่วนทางบ้านแฟน แฟนบอกตอนเราท้องได้6เดือนแล้ว ฝ่ายนู้นเขาไม่สนใจอะไรทำปกติทุกอย่าง เราออกจากงานตอนท้อง7เดือนเราไปที่แม่อาทิตย์นึง แม่เห็นเราพุงใหญ่แม่เลยบอกว่าให้แฟนมาผูกข้อไม้ข้อมือได้แล้วมั้ง ตังไม่ต้องถึงหมื่นก็ได้ทองก็เอาแค่สลึงนึงก่อนก็ได้ทองแม่ยกให้เราแล้วค่อยให้แฟนเพิ่มให้จนครบบาทก็ได้ เย็นวันนั้นเราเลยพิมพ์แชทไปบอกแฟน แฟนเราใส่อารมณ์ ว่าแม่เราเห็นแก่เงิน หน้าเลือด อยากให้ไปผูกวันไหนก็บอกมาเลยจะไปผูกให้แล้วให้เราอยู่ล้านแม่นั้นแหละ ส่วนเขาจะกลับไปอยู่บ้านแม่เขาเราแยกกันอยู่ ให้เราเกิดแล้วเลี้ยงลูกที่บ้านแม่นั้นแหละไม่ต้องกลับมา (แชทเรายังมีเราเก็บไว้) เราก็เถียงกัน พออีกวันเรานึกยังไงไม่รู้เข้าเฟสแฟนไปอ่านเจอแชทที่เขาคุยกับแม่เขา เขาบอกแม่เราว่าแม่เราจะให้ไปผูกข้อไม้ข้อมือ แม่เขาบอกว่าอยู่เฉยๆอย่าไปสนใจ นิ่งไว้เดี๋ยวมันก็เฉยกันเอง พวกคนเห็นแก่ตัง ส่งให้เราเรียนจบปวช.ก็บุญหัวแค่ไหนแล้ว ยังจะมาเอาอะไรอีก ว่าแม่เราโซ,กเองไม่ยอมดูแลพอทีนี้จะมาเรียกร้องเอาตัง แล้วก็ว่าเราปล่อยให้ตัวเองท้องหวังจะเกาะลูกเขากิน หวังหาเงินไปให้แม่ถ้าไม่หวังหาเงินไปให้แม่คงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหรอก (แชทมีเราแคปเก็บไว้) เราแค้นมากที่เขาว่าเราแบบนี้ ถ้าเราอยากจะหาตังหวังตังให้แม่เราจริงๆเราคงไปหาเสี่ยเลี้ยงไม่ดีกว่าหรอ หรือไม่เราก็หาคนที่เขามีตังมีฐานะไม่ดีกว่าหรอ ถ้าเราอยากได้ตังเขาจริงๆเราคงไม่แค่ผูกข้อไม้ข้อมือเงินไม่ถึงหมื่นทองไม่ถึงบาทหรอก เรากลับมาบ้านเราทะเลาะกับแฟนหนักมากเรื่องนี้ เขาบอกเลิกเรา เราก็ไล่ให้เขาขนของอะไรที่เขาซื้อให้เขาเอาไปให้หมดเลยแต่เขาก็ไม่ยอมไปไหน เราไปนอนบ้านป้าเขาก็ไปตามกลับ แล้วก็ยังอยู่ด้วยกันมีทะเลาะบ้าง ดีบ้าง แต่กับแม่เขาคอยแต่จ้องจะตัดเราให้ขาดกับแฟน เราก็เหนื่อย แฟนเราก็ฟังแต่แม่เขา ตอนนี้เราท้องจะ9เดือนแล้ว
ของทุกอย่างของลูกเราซื้อเองหมดตังเราทั้งนั้นเขาไม่เคยพาไปซื้อเลยไม่สนใจอะไรเลยด้วยซ้ำ ไปโรงบาลยังไม่พาเราไปเลยไปครั้งเดียวแค่ครั้งแรกฝากครรภ์ เสื้อลูกมีแค่5ตัว แขนยาว1ตัว กางเกงขาสั้น4ตัว ของอย่างอื่นมีครบหมดแล้วพอได้ใช้ วันนี้เราว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าลูกเพิ่มเขาบอกเราว่าไม่ต้องซื้อ จะซื้อทำไมนักหนาเดี๋ยวมันก็โตขึ้นเรื่อยๆผ้าก็ต้องเปลี่ยน เราก็เถียงกันอีก พอตอนเย็นเขาให้เราไปรับที่ทำงาน เราบอกอีกแปบนะเรารู้สึกเจ็บพุงพุงแข็ง เขาก็เอาแต่เร่งๆๆๆไม่เข้าใจเราเลย พอเราไปรับเขาขอตังเรา500เราบอกเเขาว่าเราเหลือเท่านี้นะจะซื้อผ้าลูกเพิ่ม เขาบอกเอามาก่อนแล้วเขาก็มาส่งเราบ้านส่วนเขาบอกเราแค่ว่าเขาจะไปบ้านแม่ จะกินข้าวก็กินเลยไข่มีทอดกินไปเลยไม่ต้องรอ เราก็ได้แค่บอกเขาว่าเราปวดท้องนะรีบกลับบ้านอย่าไปนาน เขาบอกเออๆ ช่วง6โมงเรานั่งเล่นเฟสเห็นสตอรี่พี่ชายเขาเอาลงครอบครัวเขานั่งกินหอยแครง ยำนู้นนี้นั้นกันอร่อยมีความสุขมาก เขาเอาตังเราที่จะซื้อเสื้อผ้าให้ลูกไปซื้อของให้ครอบครัวเขากินแล้วให้เรากินข้าวกับไข่ เสื้อผ้าลูกก็มีแค่นั้น เราเหนื่อยมามากแล้วเราต้องการจะไปให้ไกลที่สุดแต่ตอนนี้เราก็ท้องแก่มากแล้วเราหนีไปบ้านแม่บ้านป้าเขาก็ตามกลับมาตลอด เราควรทำยังไงดีต่อจากนี้ หนีก็หนีไม่พ้น ได้แต่คิดว่าชาติที่แล้วเราคงทำกรรมกับเขาไว้เยอะชาตินี่เขาเลยมาเอาคืน หลังจากคลอดลูกแล้วมันคงจะต้องเจออะไรที่โหดร้ายกว่านี้แน่เลย