ไปรอบโลกกับงานได้ ถ้ามีศัทธา

เป็นคนหนึ่ง ที่ภาษาไม่ได้เลย ยุ โรงเรียน ก็เรียกตกเกือบว้ำชั้นทุกปี
แต่ความคิดเราคือชอบเที่ยว อยากรู้เรื่องราวรอบโลก แต่อ่านภาษาไม่ออก
อยากให้บทความนี้เป็นกำลังใจคนอื่นๆๆ นะ..นี่ไม่ใช่นิทาน..มันคือเรื่องจริง
ทุกคนอยากรวย อยากทำงานเมืองนอก ซึ่งห่างไกลจาก เราเสียเหลือเกิน
เราอยากเที่ยวเท่านั้น เพราะครอบครัวแตกแยก ไร้ที่ซุกนอน 
การท่องเที่ยวทำให้เราลืม ความทุกข์ 
ตอนครอบครัวไม่แตกแยก เรามีเงิน แต่เราไม่เคยรู้ค่าของเงิน มีทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยสุข
พอไม่มีครอบครัว พ่อแม่ เราก็ไร้ที่ซุกหัว ความสุขก็ไม่มีเหมือนเดิม ทุกข์เท่าทวี
แต่การเร่ร่อนของเรา(ท่องเที่ยว) ทำให้ลืมทุกข์ 
เราเลือกแต่เพื่อนดีๆๆจนนนรอดมาถึงวันนี้ เราไปรอบโลก กะงานของเรา
นั่นคือออ ...ท่องมหาสมุทร ใใทั่วโลก กะ เรือสำราญ
เราเริ่มเดินทาง โดยที่เราใช้มือถือไม่เป็นในยุโรป เราก็ใช้ภาษามือ ให้ฝรั่งบนรถ สอนมือถือ
มีคนถามว่า ไม่กลัว หรือ เดินทางคนเดียว ตัวเล็กๆๆ 
เราไม่รุจะตอบว่าอย่างไรดี ว่าจะกลัว ทำไม ในเมื่อ เราเร่รอน เป็นคนไร้บ้านตั้งแต่เด็ก
ยุไทย หรือ ยุ เมืองนอก เหมือนๆๆกัน ต่างกัน ที่ยุเมืองนอกเร่ร่อนมันหนาวหนักสุด คือ รัสเซีย
แต่ในความโหดของอากาศ ฉันเจอเพื่อนระหว่างทางที่ดีต่อฉัน ช่วยชีวิตโดยไม่หวังผลตอบแทน
วันนี้ฉันกลับมามีทุกอย่าง ยกเว้นบ้าน!
และฉันต้องดูแล คนในครอบครัว เก่าและญาติ ที่เขาลำบากมากก แต่มีหลังคาที่อบอุ่นคุ้มหัว
พวกเขาไม่อดทน ไม่สู้หลังพิงฝาเหมือนฉัน
จงมีศรัทธา มีน้ำใจ มีมโนธรรม และเพื่อนที่ดี...อย่าให้ความโลภเข้าตา เพราะเงิน
ณ ตอนนี้ ฉันเดินทางไปเกือบทั่วโลกแล้ว ยกเว้นอินเดีย และแอฟริกา!!!
มีโควิด ฉันก็ยังไม่รู้เลยเดือนหน้าจะไปนอนที่ไหน ...สู้ๆๆฉันคือคนไทยตัวเล็กๆๆคนหนึ่ง..
ไม่จำเป็นต้องขายตัวเอง..แต่ต้องมีศรัทธา..และอย่าคิดแต่ตัวเองจนท้อ
อิสระ คือ โอกาศ