มีใครเจอแฟนแบบนี้บ้างครับ

ขอเกริ่นก่อนนะครับผมกับแฟนคบกันมา4ปีกว่าๆ แล้วครับ เรียนจบกันทั้งคู่ครับและอยู่ด้วยกัน ในส่วนของแฟนผมได้งานทำแล้วเงินเดือนก็ 1x,xxx บาท แต่ผมยังไม่ได้งานทำแต่มีงานรับจ้างพาทไทม์ทั่วไป ก็คือตั้งแต่แฟนผมไปทำงานเขาก็เริ่มไม่สนใจหรือแคร์ความรู้สึกของผมเลย ทำงานเช้า 8:30 กลับเข้าห้องอีกทีหนึ่ง เที่ยงคืน ตีหนึ่ง  บางวันก็กลับเช้า แต่นับวันได้เลยกับเช้ากี่วัน ผมก็ถามละนะครับว่าทำไมถึงเลิกงานดึกๆดื่นๆ เขาตอบกลับมาแค่ว่า งานเยอะต้องอยู่ทำงานที่ทำงานกับพี่ที่ทำงาน อันนี้ผมเริ่มตะหงิดใจว่าทำงานอะไรกันมากมาย(เมื่อก่อนแกจะกลับมากินข้าวเที่ยงที่ห้องเกือบทุกวัน) ทุกวันนี้ผมอยู่ก็เหมือนอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ผมทักเฟซไปเช้า แกตอบอีกทีก็บ่าย หรือเย็นเลย [แกทำงานออฟฟิศ] ผมก็ไม่อยากโทรกวนด้วย ก็เลยแค่ทักไป แต่หลังๆมาเขาเริ่มไม่สนใจใยดีผมเลย กลับมาห้องไม่ถามผมซักคำว่ากินข้าวรึยัง เป็นไงบ้าง ผมหาอะไรทำ จนไม่มีให้จะทำ ทักไปแกก็ไม่ตอบ มันมีอยู่ครั้งหนึ่งแกไปเที่ยวกับที่ทำงาน 4-5 วันนี่แหละครับ ก่อนหน้านั้นผมทักข้อความทิ้งไว้ก่อนแกไปเที่ยว2วัน แกก็อ่านนะแต่ไม่ตอบผมก็งอนอยากให้แกสนใจบ้างพอถึงวันที่แกไปเที่ยวแกก็เก็บของละออกจากห้องไปเลย ไม่มีการบอกใดๆ ระหว่างที่แกไปเที่ยวแกก็ยังไม่ตอบข้อข้อความผมเลย ผมก็กลั้นใจไม่ทักซ้ำ อยากรู้ว่าแกจะตอบกลับไหมว่าถึงแล้ว หรือแกจะโทรมา ไม่มีเลยเงียบสนิท จนถึงวันที่แกกลับ กลับมาถึงประมาณสี่โมงเย็น แกก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอีกใบ ผมมองดูเฉยๆ ไม่ได้ถามว่าแกจะไปไหน พอตกดึกแกบอกจะไปกินเหล้ากับรุ่นน้อง ผมก็อึ้งสิครับ พึ่งเข้าห้องมาก็จะออกไปอีกแล้วตี1ตี2 แกก็เข้าห้อง โดยที่ต่างคนต่างไม่พูดอะไร ตื่นเช้ามาแกสะพายกระเป๋าที่เก็บเมื่อตอนเย็นออกไปจากห้องในตอนที่ผมเข้าห้องน้ำ แกทำเหมือนไม่มีผมอยู่ในห้อง ผมก็น้อยใจไปอีกสิ หลังจากนั้นไม่นานผมก็ลองหายไป2-3 แกก็ไม่ตาม ไม่โทรไม่สนใจใยดีผมเลย หลังจากนั้นมาก็ลองทักไปหาแกว่าเป็นไงบ้าง แกตอบมาแค่ทำงานอยู่ มันก็จบบทสนทนานั้นไปเลย ไม่รู้จะไปต่อยังไง ผมกลับมาห้องหลังจากที่ไปพักใจ พอมาถึงแกก็ไม่อยู่ห้องทั้งๆที่เป็นวันอาทิตย์ผมก็ได้แต่นอนรอ ประมาณ3ทุ่มเขาก็เข้ามาผมถามว่าไปไหนมา แกบอกไปกินข้าวมาผมก็โอเคไม่อะไร แต่หลังจากคืนนั้น แกก็ทำตัวลับๆล่อๆทั้งๆที่อยู่ต่อหน้า หลังจากนั้นแกก็ทำเหมือนเดิม กลับดึก เฟซไม่ตอบ ผมก็เอาแต่คิดว่าเขาคงทำงานหนัก แต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมไปซื้อข้าวแล้วกลับมาห้อง มันมีคนโทรไลน์หาแกแล้วแกก็ทำท่าทางตกใจ แล้วก็รีบวางสายกับคนที่โทรมา ผมก็ถามว่าใคร แกบอกพี่ทำงาน ผมก็เริ่มเอะใจละ แต่โทรศัพท์แกแกไม่เคยให้จับเลย ผมแค่จะหยิบน้ำจากหลังตู้เย็นแล้วโทรศัพท์แกอยู่ตรงนั้นแกยังวิ่งไปคว้า เหมือนผมจะค้นดู ผมเหนื่อยใจมากเลยครับแต่ผมทำใจไม่ได้ อีกอย่างตั้งแต่มีงานมีเงินเขาไม่ค่อยจะสนใจผมสักเท่าไหร่ [ ผมมีสิทธิ์คิดไปก่อนได้ไหมว่าแกมีคนคุยใหม่แล้ว55555 ] ผมเข้าใจของคำพูดที่ว่า จะรักใครให้ดูตอนที่ลำบาก **ตอนเขาไม่สบาย ป่วย และอื่นๆ ผมนี่แหละที่ดูแล แต่พอเป็นผมที่ไม่สบายแกกลับไม่สนใจ ยังทิ้งให้ผมหาข้าวกินเอง แล้วแกก็ไปกินกับเพื่อน ผมกับแฟนผมทุกข์และสุขมาด้วยกันเยอะเหมือนอยู่ด้วยกันมามากกว่า4ปี แต่ทะว่าจะน้อยสำหรับใครบางคนก็ไม่ผิดหรอกครับ สำหรับผมมันมากไปด้วยสุขอมทุกข์ มาถึงวันนี้ไม่มั่นใจกับอะไรต่างๆ จนมาถึงวันนี้ผมอยู่ไม่มีความสุขเลยครับ จะตัดใจหลายเเล้วแต่มันทำไม่ได้ มันกลายเป็นความผูกพันที่มากเกินจะตัดไหว ผมเคยนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น แกบอกผมแค่ว่าให้หยุดร้องแล้วไปอาบน้ำ
ผมกับแฟนผมเป็นLGBTQ นะครับ ผมอยากระบาย แต่ก็ไม่อยากให้ไปลำบากเพื่อน หรือคนรอบข้าง ผมก็เลยมาระบายในพันทิป ขอบคุณที่อ่านนะครับ จะคอมเม้นก็ได้นะครับ คิดสะว่าแลกเปลี่ยนคนที่เคยเจอเหมือนกับผม แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ครับ ใครที่อ่านแล้วไม่เข้าใจขออภัยด้วยนะครับ ผมพิมพ์ไปด้วยน้ำตาคลอไปด้วย 5555 ผมเป็นคนอ่อนไหวง่าย เดี๋ยวถ้าว่างๆผมจะมาระบายแถวๆนี้ 555 ขอแค่ระบายความในใจ
*ปล. ผมเคยเปิดอกคุยกับแฟนละครับแต่ไม่เจาะลึกเพราะอารมณ์แกไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่เวลาพูดเรื่องแบบนี้
ปล. ๒ ผมชอบโดนแกว่าอย่าคิดเองเออเอง แต่ผมก็บอกแกว่าไม่ให้คิดเองเออเองได้ไง การกระทำมันบ่งชี้ในเรื่องที่คนเป็นแฟนกันเขาไม่ควรทำกัน
ปลๆๆๆๆๆ อีกมากมาย ที่ผมเตือนเขา แล้วเขาเตือนแบบด่าผม 555...........ปี