อยู่กับสามีมา4ปีทะเลาะกันบ่อยมากควรไปต่อหรือพอแค่นี้?

สวีสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของเรา ผิดพลาดยังไงก็ขออภัย ก่อนอื่นขอเล่าที่มาที่ไปก่อนนะค่ะ ตอนอยู่ไทยเราเจอเรารู้จักกับสามีคนนี้ไม่กี่วันสามีก็ขอเราป็นแฟน เราอายุ24 ส่วนสามีอายุ49 อายุไม่ใช่อุปสรรคของเราเลยค่ะชอบคนมีอายุกว่า เขาบอกชอบเราครั้งแรกที่เห็นเลย เขาเป็นคนดีมากๆแทคแคร์ดูแลเอาใจใส่ เราเองก็ชอบค่ะแต่ก็ยังไม่ถึงกับรักนะ จนวันนึงเขาถามว่าเราว่าอยากมาอยู่และใช้ชวิตแต่งงานกับเขาที่ต่างประเทศไหมเราก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเลเลยตอนนั้น เพราะเราก็ชอบเขาเหมือนกัน คิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันไปเดี่ยวเราก็จะรักเขาเองก็เลยลองเสี่ยงดู เพราะเราฝันว่าอยากมีชีวิตที่ดีขึ้นแต่งงานมีครอบครัวมีลูกลงหลัดปักฐานกับใครสักคนอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆเราก็รักเขาอะค่ะรักจนอยากพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้นให้ได้สักครึ่งของเขา หลังจากอยู่ด้วยกันมา 3 ปีก็แต่งงานกันครบหนึ่งปีละ เราเองเป็นใจร้อนมากๆคนนึง ขี้วีนขี้เหวี่ยงและเอาแต่ใจอยากได้ก็ต้องได้ อันนี้คือข้อเสียของเรา ก็พยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขานะก็ดีขึ้นเยอะกว่าเมื่อก่อนมากก พยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด ส่วนเขาข้อเสีย ก็คือปากหมาปากไวใจร้อนแต่ไม่มาก พูดอะไรไม่ค่อยคิด แต่ถ้าพูดถึงข้อดีเขาเป็นสามีที่ดีมาก ไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจ เป็นแฟมิลี่แมนมากก ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่างจริงๆอันนี้ยอมรับเลย ทำงานหนัก ไม่เที่ยว ไม่เขาสังคม ไม่ดื่มแต่สูบุหรี่ คิดในใจเราโชคดีมากที่ได้เขามาเป็นสามีตัดสินใจไม่ผิดเลย ไปเที่ยวก็ไปด้วยกันทำงานก็ทำด้วยกันส่วนมากเราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันซะมากกว่า เราอยู่กับเขาเราเป็นตัวของตัวเองสบายใจ แต่ข้อเสียของเราคือทะเลาะกันบ่อยมาก ยิ่งหลังๆนี่บ่อยขึ้นและหนักขึ้น ส่วนมากก็จะมาจากเราเริ่มก่อนอันนี้ยอมรับ ต่างคนต่างแรง ด้วยความที่เราเอาแต่ใจก็มีทุบตีเขาบ้างเขาก็ไม่เคยโต้ตอบ แต่หลังๆก็มีบ้างเข้าใจความอดทนผู้ชายก็มีขีดจำกัด แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้เราเจ็บนะอย่างมากก็ตบหัว เขาก็พยายามยั้งมือไว้อดทนแหละ เรารู้ว่าเราเป็นผู้หญิงที่ด้วยยาก แต่อะไรที่เขาอยากให้เราเปลี่ยนเราก็พยายามแล้ว เราทำงานก็หนัก ทำหน้าที่ภรรยาที่ดี แต่เวลาเราขอให้เปลี่ยนบ้างเขาก็ไม่ทำ พูดทีเปลี่ยนทีเช่นเรื่อง ทำการบ้าน พูดหยาบใส่ พูดไม่คิดชอบทำร้ายความรู้บ่อยๆ อย่างเรื่องทำการบ้าน เขาไม่เคยเอ่ยปากมีอะไรด้วยเลย ( ย้ำว่าไม่เลย) มีแต่เราเป็นฝ่ายเริ่มตลอด เราคิดว่าเซ็กส์มันก็สำคัญนะกับชีวิตคู่ และที่เบื่อที่สุดเลย ทะเลาะทีไรสามีถอดแหวนข้างทิ้งประชดตลอด บอกว่าความสัมพันธ์ของเรามันตายไปนานแล้ว  ที่เลิกกันไม่ได้เพราะว่าเราเป็นฝ่ายไม่ยอมไป พอเขามาง้อก็ใจอ่อนซะง่ายๆ เขาบอกว่าแค่พูดประชด เรารู้แหละว่าเขาก็รักเรา แต่บางทีได้ยินได้เห็นแบบนี้บ่อยๆแล้วมันเบื่อ เป็นคนที่อยากมีลูกมากกก เราบอกเขาตั้งแต่ก่อนมาอยู่แล้วเรื่องนี้ เขาก็โอเคร มันคือความฝันอะ รู้แหละว่าสามีมีลูกให้ไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ให้ความร่วมมือที่จะไปหาหมอหรือทำอะไร พอถามก็บอกโอเครที่จะมีลูกด้วยกันแต่เหมือนต้องคอยบอกคอยเตือนซ้ำๆไม่กระตือรือล้นที่จะทำอะไรสักอย่าง บางทีเหมือนเรารู้สึกไปคนเดียว เหมือนความต้องการของเราเริ่มไม่เหมือนกัน หลังๆทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิม จริงๆมันก็ไม่เหมือนเดิมนานแล้วแหละ แต่เราทั้งคู่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะประคับแระคองชีวิตคู่ แต่เราแค่รู้สึกว่ายิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเจ็บต่างฝ่ายต่างทำร้ายความรู้สึกของกันและกัน ทุกข์มากกว่าสุขอีก เราควรทำยังไงดีควรจะเดินออกมาดีไหม? ใครรู้ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ