10 ปี กับ 1 ปี

ผมกับแฟนคบกันมา 10 ปี ต้องบอกก่อนว่า 10 ปีที่คบกันคือเราอยู่กันคนละจังหวัด ห่างดันประมาน 130 โล จะเจอกันเดือนละครั้ง ครั้งละ ประมาน 3-4 วัน ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา เขาดีกับผมมาตลอด ระหว่าง 10ปี ที่ผ่านมา ผมมีวอกแวก คุยกับคนอื่นบ้าง เเต่ก้ไม่ได้มีใครมาเเทนที่แฟนผมได้ คือผมก้จะเลิกคุยไปเอง ทุกๆครั้ง จนมาเมื่อ ปีที่เเล้ว ผมรู้จักกับ ผญ คนนึง ซึ้งอยู่คนละจังหวัดเหมือนกัน ห่างกันประมาน 100 กิโล ผมคุยเเล้วนัดเจอกัน จนตอนเนี่ย เขากับผมคบกันมา 1 ปีเเร้ว โดนที่แฟนผมไม่รู้เลย ต้องบอกก่อนแฟนผมทำงานหนักไม่ค่อยมีเวลา ผมรุ้มันเป็นเรื่องที่ผิดมากๆ ผมรู้ทุกอย่าง ผมสร้างโลกขึ้นมา 2 ใบ ผมพยายามจบความสัมพันธ์กับคนที่มาทีหลัง เเต่ผมทำไม่ได้ เพื่อนๆจะว่าผมเห็นเเก่ตัว ก็ได้นะ คือผมรู้ตัวเลย เวลาผมอยู่กับคนที่มาทีหลัง ผมเป็นตัวของตัวเอง ผมรู้สึกมีความสุข เเบบที่ผมไม่เคยเป็นมาก่อน ช่วงเเรกๆผมคิดว่ามันเป็นความหลง เเต่ผมว่ามันไม่ใช่ เทียบกันเเล้วหน้าที่การงาน การดูเเลเอาใจใส่ แฟนผมดีกว่าทุกๆอย่าง คนที่มาทีหลังไม่เคยทำอะไรให้ผมเลย เเต่มันเป็นความรู้สึกที่ผมรักเขา เวลาผมอยู่กับแฟนผม ผมคิดถึงเขาตลอดเลย เรามีอะไรเหมือนๆกัน ขอบเหมือนๆกัน มันเป็นความรู้สึก สำหรับแฟนผมเหมือนความผูกพันธ์ ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆสับสนไปหมด ผมไม่ควรไปคุยกับคนอื่นเเต่เเรก ผมรู้ตัวว่าผมอ่ะผิด ผมควรทำยังไงต่อไป ผมคิดทุกวัน คนที่มาทีหลังเหมือนมาเติมเต็มความรู้สึกของผม ผมเพิ่งเข้าใจว่าระยะเวลา ไม่ได้พิสูจน์อะไรเลย เพื่อนๆว่าผมควรทำยังไงดี ผมกับเเฟนคบกันเหมือนเเฟน เเต่กับคนที่มาทีหลังเขาเปนทั้งเเฟนทั้งเพื่อนในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกเเบบเจอคนที่ใช่ ในเวลาที่ไม่ใช่ ถ้าใครเคยเป็นเเบบผมจะเข้าใจความรู้สึกผมดี เพื่อนๆว่าผมควรทำยังไงต่อดีครับ