เรามีนิสัยที่แก้ไม่หาย

เราเป็นคนนึงที่ชีวิตถ้าเทียบกับคนอื่นคงจะดูเป็นคนที่ไม่ได้ลำบากมาก ออกจะสบายในหลายๆอย่างด้วย แต่เรามีนิสัยหนึ่งอย่างที่แก้ไม่หาย มันเป็นนิสัยไม่น่ารักที่ใครๆรู้ก็คงไม่ชอบ มันเป็นนิสัยที่เราไม่กล้าเล่าและบอกให้ใครฟังเลย เรารู้ตัวตลอดว่าอะไรเป็นอะไร แต่มันห้ามไม่ได้เลย มันดีเป็นช่วงๆ พอมันจะดี จิตใต้สำนึกลึกๆก็ชนะตลอด เราพยายามแล้วพยายามจริงๆ เราไม่เคยจะอยากแก้ตัวใดๆกับใครเลย เรากลัวไปหมด เราไม่กล้าเผชิญกับปัญหา เราไม่รู้ว่าที่เราเป็นเป็นเพราะสันดานเรา หรือตัวเราไม่ดี เราอยากเป็นคนน่ารัก คนดีในสายตาทุกคน แต่เราห้ามตัวเองไม่ได้เลย เราเคยหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เราเป็น ก็พบว่ามีคนที่เป็นคล้ายเราและเค้ามีชื่อโรคที่เค้าอาจจะเป็นจากสารคดีชีวิตนึงของต่างชาติ เราก็ไม่รู้ว่าหรือเราป่วย เราควรไปหาหมอไหม หรือมันเป็นที่กมลสันดาน เราสับสนไปหมดเลย เราไม่รู้จะพูดยังไงแต่เราห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ มันทำได้ไม่สุด มันจะดีๆสุดท้ายก็ทำไม่ได้ เราเสียใจ เสียใจกับตัวเอง เสียใจกับทุกอย่าง เสียใจจริงๆ