อยากทราบว่าความรักของพ่อแม่คืออะไร ท่านรักเราหรือแค่เฟค

สวัสดีค่ะหากทุกท่านเห็นกระทู้นี้อย่าพึ่งด่า ว่า เราเลยนะคะว่าเราเป็นลูกอกัตญูเพราะหัวข้อที่เราตั้งคำถามมันอาจจะดูคุมเครือ อยากแรกเลยเราไม่เข้าใจว่าพ่อเรานั้นรักเราจริงๆ หรือแค่เฟค ตั้งแต่เราโตมาเราไม่เคยมีความสุขกับครอบครัวเราเลยเขาไม่เคยสนใจเราเลยเวลาเราทำผิดหรือทำอะไรไม่ถูกใจเขาเขาก็จะทำร้าย ทุบตี คำด่าทอสาระพัดที่จะสันหาด่า เหมือนว่าเราไม่น่าจะเกิดมาเป็นลูกเขา เราไม่เคยได้รับความรักจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเลย ตั้งแต่จำความได้ได้อยู่กับเขาแค่ไม่กี่ครั้ง แม่ก็หนีเขาไปเพราะว่าเขาเจ้าชู้ ไม่ทำมาหาเงินให้ครอบครัวเลย และไม่ว่าเราจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยสนใจ ครอบครัวเราไม่ได้สมบูรณ์แบบ อดบ้าง มีกินบ้าง แต่ก็เคยคิดว่าตัวเองมีความสุขและดีใจที่ได้เกิดมาเพราะว่ายังคงมีปู่ที่คอยเคียงข้าง คอยให้กำลังใจ คอยให้ทำตามความฝันและสิ่งที่เราชอบ ปกป้องเราจากพ่อที่ทุบตีเรา แต่พอปู่ตาย เราเหมือนไม่มีใครเลยแม่ก็ไม่เคยติดต่อมาอีกตั้งแต่ปู่ตาย เราต้องคอยปกป้องตัวเอง และต้องให้กำลังใจตัวเองตั้งแต่ป.4 เราจำงานบ้านเอง ซักเสื้อผ้าเอง เก็บตังซื้อของเอง จนกระทั่งเราเรียนต่อปวช. แม่ก็ได้ติดต่อมาว่าแม่เป็นโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง และกำลังจะตาย เรายอมสละงานที่จะสามารถมีตังไปใช้ที่รร.ได้ เพื่อไปดูแลแม่ครั้งสุดท้ายก่อนที่แม่จะตาย เรายังใจได้ดีสัมผัลของแม่ที่ลูบหัวเราตอนที่เราไม่สบายแต่เราก็ยังอยากไปอยู่กับแม่ เราดีใจมากเพราะเราไม่ได้รับความรักที่แม่ให้นานมากแล้ว หลังจากแม่ตายได้ 2-3 ได้พ่อของเราก็เริ่มด่าทอเรา เรื่มทุบตี อีกครั้งเราโดนแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วเราคิดว่าเราชินเเล้วแต่ไม่ใช่ เราไม่โอเตรเลยทั้งร่างกายและจิตใจ ต้องทนอยู่กับมันเป็นสิบๆปี ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่วันนี้เราไม่ไหวแล้ว เมื่อวานเขาทุบหัวเราเราเจ็บและปวดมาก วันนี้ก็โดนทุบอีกข้างทั้งๆทีอีกข้างก็ยังไม่หาย ตบกกหูจนหูดับ เราไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแต่เราก็ไม่กล้าพอที่จะฆ่าตัวตาย เพราะเรายังอยากทำความฝันอยู่ อยากอยู่กับเพื่อน อยากแต่อ่านนิยายที่เราชอบ ยังอยากเจอลิซ่าที่รับปลื้ม ยังอยากฟังพี่เอกร้องเพลงและเครสเกม ยังอยากทำอะไรอีกมากมาย แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราไม่รุ้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ถ้าอยู่กับเขาเราก็ต้องเจอแบบนี้อีก เราอายุแค่ 16 เอง เราจะทำอะไรได้เรามันก็แค่เด็กคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตไปวันๆ หวังจะมีเงินและได้ทำตามความฝัน และขอขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน ทุกท่านไม่ต้องแม้ก็ได้ แค่มารับรู้เราก็เป็นคนๆหนึ่งที่มีหัวใจเหมือนกัน มีความรู้สึก และอยากมีความรักเหมือนแบบครอบครัวอันอื่นบ้าง ขอบคุณนะคะเพี้ยนสวัสดีเม่าอ่านหนังสือพิมพ์
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่