สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ
เราอายุ 25 ปี แฟนเราเป็นคนเกาหลีอายุ 32 ปี
เรากับแฟนเจอกันในคลับ ช่วงที่เขามาเที่ยวไทย
ตั้งแต่นั้นมาก็คบกันยาวนานมา สอง ปี
แฟนเป็นคนดีและหน้าตาดี ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่มีเรื่องสาวๆให้เป็นห่วงเรยสักนิด
ทำงาน ขยัน ตั้งใจเพื่ออนาคตมาก ช่วงก่อนโควิคก็คือ มาหาทุกเดือน
หยุดสามวันก็มาหา ไม่ก็ออกเงินให้ไปหาตลอด แต่แฟนจะไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยเข้าสังคม
มีแต่เพื่อนที่ทำงาน กับ เจ้านายที่อายุมากแล้ว จึงมีแค่ไปกินข้าวหลังเลิกงานเท่านั้น
แฟนมีฐานะดี การงานมั่นคง ( อยู่ในบริษัทอันดับต้นๆ ) รักครอบครัว
ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาจะเลือกเราเป็นสิ่งสำคัญต้นๆเสมอ ช่วยและ support ทุกอย่าง
แต่เขาเป็นคนเข้มงวดและขี้หึง คือเขามีมาตรฐานความรักความเป็นแฟนคือเหมือนหลุดออกมาจากในหนังสือ
คือ แฟนผช.หาเงิน ผญ.อยู่บ้านทำกับข้าว
แฟนจะต้องคุยกันตลอด นางสำคัญเป็นที่1
นางจะมีกฏที่อยากให้ทำตามคือ ไม่ค่อยอยากให้มีเพื่อน ( มีได้แต่ต้องแนะนำให้นางดูก่อนทุกคน)
หรือกลับบ้านดึก ห้ามไปต่างจังหวัดกับเพื่อน ห้ามเที่ยวคลับ ( แต่เจอกันในคลับ )
ห้ามมีเพื่อนผู้ชาย ( ยกเว้นเพื่อนเก่า ) ห้ามเจอกับเพื่อนผู้ชาย ห้ามพูดคำหยาบกับนาง ( ได้นิดหน่อย )
ห้ามขึ้นเสียง ห้ามแต่วตัวโป๊ ห้ามทำศัลยกรรม และอื่นๆอีกมากมาย
แต่ที่เขาพูดมาทั้งหมด มันคือตัวเราทั้งหมด
เราเป็นคนเจ้าสังคม ชอบท่องเที่ยว ชอบเจอเพื่อน มีเพื่อนผู้ชายเยอะมาก
ชอบแต่งตัว ชอบกินเหล้า
ช่วงปีแรกๆเราทำผิดพลาดกับเขาเยอะมาก
เราแอบเล่นทินเดอร์ ( โดนจับได้ ) แอบหนีเที่ยวกลางคืนบ้าง ใจร้อนเจ้าอารมณ์
จนเขาต้องติดแอปติดตามตัว ต้องโทรสายค้างตอนนอนเสมอ
เขาก็ทนมาตลอด จน เราอยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา
แต่พอมาปีที่สอง เขากลับกลายเป็น ไม่ยอมอะไร เรย เน้นว่าอะไรเรย
เราต้องง้อเขาทุกอย่าง แม้ว่าเขาเป็นคนผิด
แต่ปกติที่ทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายผิด เช่น เป็นฝ่ายออกไปข้างนอก ( แค่ไปเดินตลาดกลางคืน )
หรือเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคิดแต่ความเห็นต่างกัน แล้วทะเลาะกัน เราก็ต้องง้อ
ทั้งๆที่เราเปลี่ยนเพื่อเขาเยอะมาก แต่พอเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
เขากลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นใหญ่ และ เอาแต่ใจมากขึ้น
เขายังเป็นคนดีในแบบแรกๆที่กล่าวมาทุกอย่างอยู่
แต่เราจะทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆเสมอ ซึ่ง ทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน
มันเหมือนเราแค่เข้ากันไม่ได้
เช่น เขาอนุญาตให้ไปเที่ยวได้ ปีละครั้ง วันเกิดเพื่อนสนิทเรา
พอเราไป เขาก็โกรธ โทรมาหาเรื่องตลอด ตอบช้า 10 นาทีก็หาว่ามีผู้ชาย
เราคิดว่าเขาไม่ได้คิดว่าเรามี ผช.จริงๆแต่แค่ อยากจะหาเรื่องเรา
หรือ เวลาทะเลาะกันแล้วเราขึ้นเสียง เขาก็จะตัดสายแล้วหายไป 3-4 วัน
หรือ วันไหนเราไปเที่ยว ตจว. กับเพื่อน นางก็จะไม่ตอบ ไม่อยากเห็น
พอเราถึง กทม. ถึงจะทักมาคุย
หรือ เราคุยกับเพื่อนอยู่ นางโทรมาแต่เราไม่ยอมตัดสายเพื่อนมาคุยกับนาง
นางก็จะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ ทำไมไม่เลือกนาง
และอื่นๆอีกมากมาย แต่เรื่องใหญ่ๆไม่ค่อยมีทะเลาะกัน
เรารู้นะว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้
แต่เขาคือ ผช.ที่ดี และ เพอร์เฟคที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยเจอมา
เราคิดจริงจังกับถึงขั้นแต่งงาน
คือถ้าเราแต่งงานกับคนนี้ เราคงสบาย(ตัว)ไปทั้งชาติ แต่ไม่สบายใจ
เราคงจะมาครอบครัวเล็กๆน่ารัก ในสถานที่ที่สมบูรณ์แบบ
และด้วยตัวเรา เราชอบผู้ชายต่างชาติ ไม่ชอบ ผช ไทยและใฝ่ฝันจะได้ไปอยู่ต่างประเทศ (ไม่อยากอยู่ไทยแล้ว)
เขาเป็นตัวเลือกที่ดีสุดๆจริงๆ ถ้าอยากได้สามีที่สมบูรณ์แบบ
แต่มันแรกกับการที่เราต้องเป็น ภารยาที่สมบูรณ์แบบให้เขาด้วยเช่นกัน
ปรนเปรอ ปฏิบัติ อยู่บ้าน ทำอาหาร เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ไม่เที่ยว ไม่มีเพื่อน มีแต่เขากับครอบครัว
แต่ทุกอย่างที่อยากได้เขาซื้อให้หมด
เราเคยไปอยู่เกาหลีกับเขาพักใหญ่ๆ ยอมรับว่าสบายมาก อยากได้อะไรได้หมด
แต่แรกกับการที่ไม่มีเพื่อน เราขอเขามีเพื่อน ผญ เกาหลี ขอไปกินเบียร์กับเพื่อนได้ไหม
เขาบอกว่า ได้ แค่ก่อนเขากลับบ้านจากที่ทำงาน ( 6โมงเย็น )
อยากทราบความคิดเห็นเพื่อนๆหน่อยค่ะ
ว่าเราควรทำยังไงกับรักครั้งนี้ดี
เรารักเขา แต่เราอึดอัด เราไม่เป็นตัวเอง เรากังวลตลอดว่าถ้าเราทำผิดเล็กน้อย เขาจะทิ้งเราไป
เราไม่เคยได้โกรธเขาเรย เพราะเขาไม่ง้อ แล้วเราใจไม่แข็งพอที่จะไม่คุยกับเขา
เขาก็จะบอกว่า เขาไม่ผิด ตั้งแต่คบกันมา สองปี มีครั้งเดียวเท่านั้นที่เขายอมรับว่าเขาผิด
ที่เหลือเขาจะบอกว่า ทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน มันผิดมาจากฝั่งของคุณ แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่เราคิดว่าเราไม่ผิดเช่นกัน
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะหายไปตลอด ไม่ตอบ (นานสุด 2 เดือน แต่เรามั้นใจมากว่าเขาไม่มีใครแน่นอน)
คนเราจะอยู่กับเขาที่โตมาต่างกัน มีทัศนคติต่างกันได้ไหมคะ
หรือเราควรเลิกกับเขาไปเรย
หรือยอมทนเพื่ออนาคตตัวเองดี
เราคิดว่าเราคงหา พ่อที่ดีของลูกเราในอนาคตที่ดี ( ในแบบความดีของแฟนในตำรา ) ไม่ได้อีกแล้ว
เราควรทำยังไงดี
*ขอโทษที่เขียนวกวนนะคะ อัดอั้นใจมาก 😂
ผู้ชายเกาหลีดีๆ ที่ทำให้ชีวิตมีแต่ความทุกข์ จะไปต่อดีไหมคะ
เราอายุ 25 ปี แฟนเราเป็นคนเกาหลีอายุ 32 ปี
เรากับแฟนเจอกันในคลับ ช่วงที่เขามาเที่ยวไทย
ตั้งแต่นั้นมาก็คบกันยาวนานมา สอง ปี
แฟนเป็นคนดีและหน้าตาดี ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่มีเรื่องสาวๆให้เป็นห่วงเรยสักนิด
ทำงาน ขยัน ตั้งใจเพื่ออนาคตมาก ช่วงก่อนโควิคก็คือ มาหาทุกเดือน
หยุดสามวันก็มาหา ไม่ก็ออกเงินให้ไปหาตลอด แต่แฟนจะไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ค่อยเข้าสังคม
มีแต่เพื่อนที่ทำงาน กับ เจ้านายที่อายุมากแล้ว จึงมีแค่ไปกินข้าวหลังเลิกงานเท่านั้น
แฟนมีฐานะดี การงานมั่นคง ( อยู่ในบริษัทอันดับต้นๆ ) รักครอบครัว
ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาจะเลือกเราเป็นสิ่งสำคัญต้นๆเสมอ ช่วยและ support ทุกอย่าง
แต่เขาเป็นคนเข้มงวดและขี้หึง คือเขามีมาตรฐานความรักความเป็นแฟนคือเหมือนหลุดออกมาจากในหนังสือ
คือ แฟนผช.หาเงิน ผญ.อยู่บ้านทำกับข้าว
แฟนจะต้องคุยกันตลอด นางสำคัญเป็นที่1
นางจะมีกฏที่อยากให้ทำตามคือ ไม่ค่อยอยากให้มีเพื่อน ( มีได้แต่ต้องแนะนำให้นางดูก่อนทุกคน)
หรือกลับบ้านดึก ห้ามไปต่างจังหวัดกับเพื่อน ห้ามเที่ยวคลับ ( แต่เจอกันในคลับ )
ห้ามมีเพื่อนผู้ชาย ( ยกเว้นเพื่อนเก่า ) ห้ามเจอกับเพื่อนผู้ชาย ห้ามพูดคำหยาบกับนาง ( ได้นิดหน่อย )
ห้ามขึ้นเสียง ห้ามแต่วตัวโป๊ ห้ามทำศัลยกรรม และอื่นๆอีกมากมาย
แต่ที่เขาพูดมาทั้งหมด มันคือตัวเราทั้งหมด
เราเป็นคนเจ้าสังคม ชอบท่องเที่ยว ชอบเจอเพื่อน มีเพื่อนผู้ชายเยอะมาก
ชอบแต่งตัว ชอบกินเหล้า
ช่วงปีแรกๆเราทำผิดพลาดกับเขาเยอะมาก
เราแอบเล่นทินเดอร์ ( โดนจับได้ ) แอบหนีเที่ยวกลางคืนบ้าง ใจร้อนเจ้าอารมณ์
จนเขาต้องติดแอปติดตามตัว ต้องโทรสายค้างตอนนอนเสมอ
เขาก็ทนมาตลอด จน เราอยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา
แต่พอมาปีที่สอง เขากลับกลายเป็น ไม่ยอมอะไร เรย เน้นว่าอะไรเรย
เราต้องง้อเขาทุกอย่าง แม้ว่าเขาเป็นคนผิด
แต่ปกติที่ทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายผิด เช่น เป็นฝ่ายออกไปข้างนอก ( แค่ไปเดินตลาดกลางคืน )
หรือเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคิดแต่ความเห็นต่างกัน แล้วทะเลาะกัน เราก็ต้องง้อ
ทั้งๆที่เราเปลี่ยนเพื่อเขาเยอะมาก แต่พอเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
เขากลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นใหญ่ และ เอาแต่ใจมากขึ้น
เขายังเป็นคนดีในแบบแรกๆที่กล่าวมาทุกอย่างอยู่
แต่เราจะทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆเสมอ ซึ่ง ทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน
มันเหมือนเราแค่เข้ากันไม่ได้
เช่น เขาอนุญาตให้ไปเที่ยวได้ ปีละครั้ง วันเกิดเพื่อนสนิทเรา
พอเราไป เขาก็โกรธ โทรมาหาเรื่องตลอด ตอบช้า 10 นาทีก็หาว่ามีผู้ชาย
เราคิดว่าเขาไม่ได้คิดว่าเรามี ผช.จริงๆแต่แค่ อยากจะหาเรื่องเรา
หรือ เวลาทะเลาะกันแล้วเราขึ้นเสียง เขาก็จะตัดสายแล้วหายไป 3-4 วัน
หรือ วันไหนเราไปเที่ยว ตจว. กับเพื่อน นางก็จะไม่ตอบ ไม่อยากเห็น
พอเราถึง กทม. ถึงจะทักมาคุย
หรือ เราคุยกับเพื่อนอยู่ นางโทรมาแต่เราไม่ยอมตัดสายเพื่อนมาคุยกับนาง
นางก็จะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ ทำไมไม่เลือกนาง
และอื่นๆอีกมากมาย แต่เรื่องใหญ่ๆไม่ค่อยมีทะเลาะกัน
เรารู้นะว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้
แต่เขาคือ ผช.ที่ดี และ เพอร์เฟคที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยเจอมา
เราคิดจริงจังกับถึงขั้นแต่งงาน
คือถ้าเราแต่งงานกับคนนี้ เราคงสบาย(ตัว)ไปทั้งชาติ แต่ไม่สบายใจ
เราคงจะมาครอบครัวเล็กๆน่ารัก ในสถานที่ที่สมบูรณ์แบบ
และด้วยตัวเรา เราชอบผู้ชายต่างชาติ ไม่ชอบ ผช ไทยและใฝ่ฝันจะได้ไปอยู่ต่างประเทศ (ไม่อยากอยู่ไทยแล้ว)
เขาเป็นตัวเลือกที่ดีสุดๆจริงๆ ถ้าอยากได้สามีที่สมบูรณ์แบบ
แต่มันแรกกับการที่เราต้องเป็น ภารยาที่สมบูรณ์แบบให้เขาด้วยเช่นกัน
ปรนเปรอ ปฏิบัติ อยู่บ้าน ทำอาหาร เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ไม่เที่ยว ไม่มีเพื่อน มีแต่เขากับครอบครัว
แต่ทุกอย่างที่อยากได้เขาซื้อให้หมด
เราเคยไปอยู่เกาหลีกับเขาพักใหญ่ๆ ยอมรับว่าสบายมาก อยากได้อะไรได้หมด
แต่แรกกับการที่ไม่มีเพื่อน เราขอเขามีเพื่อน ผญ เกาหลี ขอไปกินเบียร์กับเพื่อนได้ไหม
เขาบอกว่า ได้ แค่ก่อนเขากลับบ้านจากที่ทำงาน ( 6โมงเย็น )
อยากทราบความคิดเห็นเพื่อนๆหน่อยค่ะ
ว่าเราควรทำยังไงกับรักครั้งนี้ดี
เรารักเขา แต่เราอึดอัด เราไม่เป็นตัวเอง เรากังวลตลอดว่าถ้าเราทำผิดเล็กน้อย เขาจะทิ้งเราไป
เราไม่เคยได้โกรธเขาเรย เพราะเขาไม่ง้อ แล้วเราใจไม่แข็งพอที่จะไม่คุยกับเขา
เขาก็จะบอกว่า เขาไม่ผิด ตั้งแต่คบกันมา สองปี มีครั้งเดียวเท่านั้นที่เขายอมรับว่าเขาผิด
ที่เหลือเขาจะบอกว่า ทุกเรื่องที่ทะเลาะกัน มันผิดมาจากฝั่งของคุณ แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่เราคิดว่าเราไม่ผิดเช่นกัน
ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะหายไปตลอด ไม่ตอบ (นานสุด 2 เดือน แต่เรามั้นใจมากว่าเขาไม่มีใครแน่นอน)
คนเราจะอยู่กับเขาที่โตมาต่างกัน มีทัศนคติต่างกันได้ไหมคะ
หรือเราควรเลิกกับเขาไปเรย
หรือยอมทนเพื่ออนาคตตัวเองดี
เราคิดว่าเราคงหา พ่อที่ดีของลูกเราในอนาคตที่ดี ( ในแบบความดีของแฟนในตำรา ) ไม่ได้อีกแล้ว
เราควรทำยังไงดี
*ขอโทษที่เขียนวกวนนะคะ อัดอั้นใจมาก 😂