พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน?

เราโตมากับคำว่า"เป็นต้องเสียสละให้น้อง" "น้องยังเล็กอยู่" คือเราเป็นพี่สาวคนโต มีน้องชายอยู่หนึ่งคน น้องคนนี้ทำอะไรไม่เคยผิด ไม่เคยโดนตี อยากได้อะไรก็ได้ เพียงแค่ร้องไห้ให้น่าสงสารต่างกับเรา ทำอะไรไม่เคยถูก ขนาดนั่งอยู่เฉยยังกลายเป็นคนผิดในสายตาแม่เลย ไม่เข้าใจเลยจริงว่าทำไม ทำไม ทำไม ไม่เคยถูกในสายตาเขา แต่น้องนี่ทำอะไรก็ถูกเสมอ น้องอยากกินอะไรก็ได้กิน เราอยากกินอะไรไม่เคยได้กิน น้องอยากไปไหนก็ได้ไป ขนาดเราขอไปทำงานบ้านเพื่อนเขายังให้เราเฝ้าน้องเลย ขนาดขอไปทำงานนะ พออธิบายก็หาว่าเถียงแล้วก็หาว่าเราติดเพื่อน เราไปทำงาน!!!ก็กลายเป็นคนติดเพื่อนไปละ น้องเล่นเกมทั้งวันไม่เคยว่า เราเล่นนิดเดียวก็หาว่าไม่ช่วยทำงานเอาแต่เล่นโทรศัพท์ พอเวลาน้องผิดจริงๆก็บอกว่าไม่เป็นไรน้องยังเล็กอยู่ อยากร็จริงว่าตอนเด็กๆเราโดนแม่โอ๋ขนาดนี้มั้ย หรือว่าเรากลายเป็นเด็กที่ขี้อิจฉาน้องทำเอง แต่บางที่มันก็โครตน้อยใจในความที่ใครทำอะไรก็ไม่ผิด แต่พอเราทำก็ผิดในสายตาทุกคน แงงงงงจะร้องไห้TT แบบนี้เขาเรียกว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันรึเปล่า