ของแพง....ไม่แย่งวื้อ นั่งทับมือ...ไปวันๆ

จะไปต่อก็ไม่ไหว ลูกน้องก็หายไปทีละคน
จะซื้อหุ้นกินปันผล  ก็มืดมนทางข้างหน้า

เมกาทำนิวไฮ ส่วนพี่ไตดิ่งเวหา
กำเงินมือเปื่อยคา ปู่จงมาเลียหนึ่งพัน

อยากวื้อให้เต็มปอด ก็กลัวกอดหุ้นเป็นหมัน
นั่งรอขอ หนึ่งพัน....ราคานั้นมันเหมาะสม

ปอดว่างนั่งเขียนกลอน ถึงยามนอนก่อนกินนม
ฝันดีอันภิรมย์ จันทร์เปิดจม....50 จุก 

 ราตรีสวัสดิ์