หรือจะเป็นบุพเพ 2.9 : ฟุ้งซ่าน

วันพุธ ยามค่ำ ปกติเวลานี้ เป็นเวลาที่หญิงสาวเจ้าของห้อง จะต้องหยิบหนังสือนิยายที่วางเป็นตั้งอยู่ข้างเตียงมานอนอ่าน อันเป็นกิจวัตรที่ทำมาหลายปี แม้มันจะเป็นสาเหตุให้หล่อนต้องมีตาเพิ่มมาอีกคู่หนึ่ง กลายเป็นยายสี่ตา ก็ไม่อาจหยุดความชอบของหล่อนได้แม้แต่น้อย 

     แต่วันนี้ หญิงสาวยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ เขย่าเสื้อในถุงพลาสติกที่ถืออยู่ ใช้ความคิดอย่างใจลอย  นี่คือเสื้อตัวที่ซื้อใหม่เตรียมจะให้เขา แต่หลายอาทิตย์
มานี้  ดันไม่ได้เจอเขา เลยไม่ได้ให้ซักที 
 
     เสื้อตัวเก่าของเขา ความจริงซักรีดเรียบร้อย แต่มานึกดู ขนาดกระโปรงที่ใส่วันนั้นหล่อนยังขยะแขยงจนแทบจะส่งเข้ากองไฟเซ่นสังเวยเทพอัคคี
แต่ไม่อยากก่อกองไฟให้เป็นเรื่องใหญ่ เลยแค่เอาไปโยนทิ้งถังขยะ แล้วเสื้อเขาที่ก็โดนน้ำไอ้นั่น เขาจะใส่มันหรือ  ก็นะ เสื้อตัวนั้นที่หล่อนอุตส่าห์ซักไว้ 
คิดแล้ว จะทิ้งก็เสียดาย เลยเอาไปบริจาค แล้วซื้อเสื้อตัวใหม่คืนเขาดีกว่า

     แต่ก็นั่นแหละ ระหว่างนี้หล่อนก็คิดอยู่ว่าถ้าเจอเขาจะพูดยังไงดี ขอโทษค่ะแล้วก็ขอบคุณค่ะ แล้วก็ให้เสื้อ แค่นั้นหรือ

     แล้วที่หล่อนตบเขาล่ะ จะชดเชยยังไง หรือจะให้เขาจับก้นอีก  อืม คงต้องบอกเขาด้วย ว่าจับเฉยๆ ห้ามบีบ 

     ...เอ๊ะ ไม่ใช่สิ

     ครั้งที่แล้ว ตบเพราะเข้าใจผิดว่าเขาจับก้นหล่อน  แต่ครั้งนี้ ตบเพราะเข้าใจผิดว่าเขาปล่อยน้ำใส่หล่อน หล่อนก็ควรจะชดเชยด้วยการให้เขาปล่อย...
 
     .....เอ๊ะ ไม่ใช่สิ 
 
     อ๊า โยนเสื้อลงบนโต๊ะ ใช้สองมือระดมเขกหัวตัวเอง ไล่ความคิดฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อออกไปจากสมอง  คิดได้ยังไงเนี่ย จะให้เขาทำอย่างนั้นกับหล่อน เกิดเขาทำจริงล่ะ เขาจะเอาออกมาให้เห็นมั้ยนะ  ...เอ๊ะ ไม่ใช่สิ  

     อ๊า สองมือระดมเขกหัวตัวเองอีกครั้ง

     ด้วยความหงุดหงิดจึงทุบใส่เสื้อที่นอนแอ้งแม้งอยู่ เพราะเจ้าเสื้อตัวนี้แหละ ที่หล่อนต้องหอบหิ้วพกติดตัวออกจากบ้านตั้งหลายอาทิตย์  ทำให้ต้องมองเห็นมันบ่อยๆ  เพราะยิ่งเห็นเลยทำให้ต้องไปนึกถึงเจ้าของ  แล้วยิ่งนึกถึง เจ้าของในความทรงจำของหล่อนก็ยิ่งดูดีขึ้นเรื่อยๆ  นี่แหละต้นเหตุที่ทำให้หล่อนบ้าๆบวมๆ วิปลาสธาตุไฟแตกแบบนี้

     นึกถึงแผ่นหลังลูกผู้ชายที่เดินจากไปโดยไร้คำพูดใดๆ

     ~ โอ ท่านอัศวินพเนจร  ท่านทราบหรือไม่ วีรกรรมของท่านจะตราตรึงอยู่ในดวงใจของข้ามิจางหาย
     แววตาอันนิ่งสงบของท่านจะตราตรึงอยู่ในดวงตาของข้ามิจางหาย
     ลมหายใจอันอบอุ่นของท่านจะตราตรึงอยู่ที่ไหล่ของข้ามิจางหาย 
     สัมผัสอันอ่อนโยนของท่านจะตราตรึงอยู่ที่เอวของข้ามิจางหาย 
     ความร้อนรุ่มจากฝ่ามือท่านจะตราตรึงอยู่ที่ก้นของข้ามิจางหาย
  
     .....เอ๊ะ ไม่ใช่แล้ว 
   
     อ๊า สองมือระดมเขกหัวตัวเอง  ก้นของหล่อนมาเกี่ยวอะไรด้วยนักหนา อัศวินพเนจรอะไรนั่นอีก  มองไปยังหนังสือนิยายที่วางเป็นตั้งอยู่ข้างเตียง
หล่อนควรจะห่างจากพวกมันสักพักล่ะนะ  หล่อนส่ายหัว นวดหัวที่เริ่มระบม  ตั้งนาฬิกาปลุก ปิดไฟ  ก่อนขึ้นเตียงนอน 

     ความเงียบสงบจึงได้เข้าครอบงำห้องนอนของหญิงสาว

     เป็นเวลาประมาณ 5 นาที  

     หล่อนก็ร้อง อ๊า ลุกขึ้นนั่ง  สองมือระดมเขกหัวตัวเอง

..............................................................................................................