คือว่าต้องขอเกิ่นก่อนนะครับ ผมเป็นเด็กม.6คนนึงที่เรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในกทม. และเมื่อตอนม.5ผมจำได้ว่าผมจะชอบเดินทางไปเรียนพิเศษกับเพื่อนคนนึงอยู่บ่อยๆ และมีวันนึงที่ผมเดินทางไปเรียนและมันทำให้ผมไม่เคยลืมการเดินทางครั้งนั้นเลย ถ้าพร้อมแล้วเชิญรับฟังได้เลยครับ ขออภัยในคำไม่สุภาพบางคำนะครับบางทีพิมคำพวกนั้นขึ้นมาเพื่อให้เห็นภาพจริงๆ
วันนั้นเป็นวันปกติครับ ท้องฟ้าแจ่มใส ผมกับเพื่อนนัดกันไว้ว่าจะไปเจอกันที่เซนทรัลพระราม2 ตอน 10.00น. เพื่อเจอกันก่อน แล้วจากนั้นก็ค่อยขึ้นรถเมล์ไปเรียนด้วยกัน แต่ว่าวันนั้นมันชั่งโชคร้าย ผมตื่นขึ้นในเวลา 9.45 น. และเห็นว่าอีก15นาทีก็จะ10โมงแล้ว ผมเลยรีบไปอาบน้ำและตัดสินใจไม่กินข้าววันนึงเพื่อไปให้ทัน ซึ่งต้องบอกก่อนนะครับว่าผมต้องเดินออกจากบ้านและเดินทะลุซอยออกมาถึงถนนใหญ่ซึ่งไกลพอสมควร และต้องเดินข้ามสะพานลอยมาฝั่งตรงข้ามเพื่อมาขึ้นรถเมล์ไปเซนทรัลพระราม2 แต่ตอนนั้นไม่มีวี่แววรถเมล์สักคันบวกกับตอนนั้นประมาณ10โมงกว่าๆแล้ว เลยตัดสินใจยอมทนร้อนไปขึ้นบนรถสองแถว แต่ด้วยความรีบเลยไม่ได้ดูว่ารถสองแถวคันนั้นไปเซนทรัลพระราม2หรือป่าว จากนั้นพอนั่งไปสักพัก รถก็เกิดการเลี้ยวเข้าซอย จังหวะนั้นเลยรู้ตัวว่านั่งผิดคัน เลยกดกริ่งลงทันขณะที่รถวิ่งเข้าซอยมาได้นิดเดียว ขณะที่ลงจากรถและจ่ายเงินเสร็จ ก็เดินขึ้นมาเพื่อที่จะมารอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ก็คิดในใจว่าทำไมต้องมาเสียเงินกับความสะเพร่าด้วย แทนที่จะนั่งต่อเดียวแล้วถึง ขณะที่คิดลอยๆก็ไม่ทันระวัง เท้าได้ไปเหยียบน้ำขังแต่โชคดีที่วันนั้นใส่รองเท้าแตะ แล้วพอถึงป้ายรถเมล์ก็มีรถเมล์มาพอดีเลยรีบวิ่งขึ้นและอายหน่อยๆที่เหยียบน้ำขัง พอกระเป๋ารถเมล์เดินมาเก็บเงินก็บอกว่าไปเซนทรัลพระราม2ตามปกติและยื่นแบงค์20บาทให้ แต่ว่าปกติราคาจะ14บาท แต่ว่าวันนั้นเขาทอนมา2บาท ผมเลยถามเขาว่าอีก2บาทล่ะครับ กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่าวันนี้ราคารถเมล์ประกาศให้ขึ้น ตอนนั้นในใจนี่คิดว่าวันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย แต่พอถึงเซนทรัลพระราม2ก็จะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างเท้าบวกกับตอนนั้นเวลาประมาณ10.30น.แล้ว แต่เมื่อวิ่งถึงหน้าเซนทรัลพระราม2 ก็ลืมไปว่าเซนทรัลพระราม2เปิด11.00น. เลยวิ่งข้ามสะพานลอยมาฝั่งตรงข้ามเพราะมีBig Cอยู่ และเมื่อมาถึงก็ขึ้นไปชั้น2ของBig Cเพราะกะว่าห้องส้วมชั้น2คงมีคนเข้าไม่เต็มทุกห้องเพราะจะใช้สายฉีดก้นมาฉีดรองเท้า แต่พอถึงกลับพบว่าห้องส้วมเต็ม เลยรีบวิ่งลงมาชั้น1และพบว่าห้องส้วมว่างทุกห้อง เลยรีบเข้าไปห้องแรกและรู้สัจธรรมเลย "ลืมไป ห้องน้ำไม่มีที่ฉีดตูดนี่หว่า มีแต่กระดาษ" จังหวะนั้นคือเร่งรีบมากเพราะกลัวเพื่อนจะรอนาน เลยไปเปิดก็อกน้ำและเอามือกวักๆมาลงรองเท้าแตะ พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อย ก็เดินอย่างรวดเร็วออกจากห้องน้ำ ออกจากBig Cมาขึ้นสะพานลอยเพื่อข้ามมาฝั่งเซ็นทรัล ระหว่างก็กดเบอร์โทรหาเพื่อน จังหวะที่เพื่อนก็ขอโทษก่อนเลยเพราะตอนนั้น10โมงเกือบ11โมงแล้ว แล้วถามต่อว่ารออยู่ตรงไหน คำแรกที่ได้กลับมาและทำให้น้ำตาแทบไหลเลยครับ "กูพึ่งตื่นว่ะเพื่อน ขอโทษๆ เดี๋ยวรีบไป" สมองนี่แทบจะระเบิดและผมคิดในใจว่า"กูรีบตื่นมาเจอเรื่องซวยๆแบบนี้ทำไมวะ" แล้วก็นั่งรอเพื่อนที่ป้ายรถเมล์เกือบ1ชั่วโมง เห้ออออ~~~
ถ้าการเดินทางไปเรียนพิเศษแบบนี้ คุณจะจดจำไปตลอดชีวิตมั้ย
วันนั้นเป็นวันปกติครับ ท้องฟ้าแจ่มใส ผมกับเพื่อนนัดกันไว้ว่าจะไปเจอกันที่เซนทรัลพระราม2 ตอน 10.00น. เพื่อเจอกันก่อน แล้วจากนั้นก็ค่อยขึ้นรถเมล์ไปเรียนด้วยกัน แต่ว่าวันนั้นมันชั่งโชคร้าย ผมตื่นขึ้นในเวลา 9.45 น. และเห็นว่าอีก15นาทีก็จะ10โมงแล้ว ผมเลยรีบไปอาบน้ำและตัดสินใจไม่กินข้าววันนึงเพื่อไปให้ทัน ซึ่งต้องบอกก่อนนะครับว่าผมต้องเดินออกจากบ้านและเดินทะลุซอยออกมาถึงถนนใหญ่ซึ่งไกลพอสมควร และต้องเดินข้ามสะพานลอยมาฝั่งตรงข้ามเพื่อมาขึ้นรถเมล์ไปเซนทรัลพระราม2 แต่ตอนนั้นไม่มีวี่แววรถเมล์สักคันบวกกับตอนนั้นประมาณ10โมงกว่าๆแล้ว เลยตัดสินใจยอมทนร้อนไปขึ้นบนรถสองแถว แต่ด้วยความรีบเลยไม่ได้ดูว่ารถสองแถวคันนั้นไปเซนทรัลพระราม2หรือป่าว จากนั้นพอนั่งไปสักพัก รถก็เกิดการเลี้ยวเข้าซอย จังหวะนั้นเลยรู้ตัวว่านั่งผิดคัน เลยกดกริ่งลงทันขณะที่รถวิ่งเข้าซอยมาได้นิดเดียว ขณะที่ลงจากรถและจ่ายเงินเสร็จ ก็เดินขึ้นมาเพื่อที่จะมารอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ก็คิดในใจว่าทำไมต้องมาเสียเงินกับความสะเพร่าด้วย แทนที่จะนั่งต่อเดียวแล้วถึง ขณะที่คิดลอยๆก็ไม่ทันระวัง เท้าได้ไปเหยียบน้ำขังแต่โชคดีที่วันนั้นใส่รองเท้าแตะ แล้วพอถึงป้ายรถเมล์ก็มีรถเมล์มาพอดีเลยรีบวิ่งขึ้นและอายหน่อยๆที่เหยียบน้ำขัง พอกระเป๋ารถเมล์เดินมาเก็บเงินก็บอกว่าไปเซนทรัลพระราม2ตามปกติและยื่นแบงค์20บาทให้ แต่ว่าปกติราคาจะ14บาท แต่ว่าวันนั้นเขาทอนมา2บาท ผมเลยถามเขาว่าอีก2บาทล่ะครับ กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่าวันนี้ราคารถเมล์ประกาศให้ขึ้น ตอนนั้นในใจนี่คิดว่าวันนี้มันวันอะไรวะเนี่ย แต่พอถึงเซนทรัลพระราม2ก็จะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างเท้าบวกกับตอนนั้นเวลาประมาณ10.30น.แล้ว แต่เมื่อวิ่งถึงหน้าเซนทรัลพระราม2 ก็ลืมไปว่าเซนทรัลพระราม2เปิด11.00น. เลยวิ่งข้ามสะพานลอยมาฝั่งตรงข้ามเพราะมีBig Cอยู่ และเมื่อมาถึงก็ขึ้นไปชั้น2ของBig Cเพราะกะว่าห้องส้วมชั้น2คงมีคนเข้าไม่เต็มทุกห้องเพราะจะใช้สายฉีดก้นมาฉีดรองเท้า แต่พอถึงกลับพบว่าห้องส้วมเต็ม เลยรีบวิ่งลงมาชั้น1และพบว่าห้องส้วมว่างทุกห้อง เลยรีบเข้าไปห้องแรกและรู้สัจธรรมเลย "ลืมไป ห้องน้ำไม่มีที่ฉีดตูดนี่หว่า มีแต่กระดาษ" จังหวะนั้นคือเร่งรีบมากเพราะกลัวเพื่อนจะรอนาน เลยไปเปิดก็อกน้ำและเอามือกวักๆมาลงรองเท้าแตะ พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อย ก็เดินอย่างรวดเร็วออกจากห้องน้ำ ออกจากBig Cมาขึ้นสะพานลอยเพื่อข้ามมาฝั่งเซ็นทรัล ระหว่างก็กดเบอร์โทรหาเพื่อน จังหวะที่เพื่อนก็ขอโทษก่อนเลยเพราะตอนนั้น10โมงเกือบ11โมงแล้ว แล้วถามต่อว่ารออยู่ตรงไหน คำแรกที่ได้กลับมาและทำให้น้ำตาแทบไหลเลยครับ "กูพึ่งตื่นว่ะเพื่อน ขอโทษๆ เดี๋ยวรีบไป" สมองนี่แทบจะระเบิดและผมคิดในใจว่า"กูรีบตื่นมาเจอเรื่องซวยๆแบบนี้ทำไมวะ" แล้วก็นั่งรอเพื่อนที่ป้ายรถเมล์เกือบ1ชั่วโมง เห้ออออ~~~