เรื่องมันเริ่มจากว่า ตัวผม เรียนจนถึงระดับชั้น ปวช.2 และกำลังจะเรียนจบ ปวช.3 ด้วยเหตุผลต่างๆกับเพื่อนในกลุ่ม จึงมีแค่วิชาโครงการที่ผมติด0 จึงทำให้เรียนไม่จบ
โดยส่วนตัวแล้ว หลังจากนั้นผมก็ออกมาทำงานเลยโดยไม่ได้ไปแก้งาน จากนั้นก็ติดปัญหาเองสุขภาพของพ่อ ทำให้ตั้งใจว่าจะทำงานไปยาวๆเลย
แต่ว่า แม่ก็ต้องการให้ผมเอาวุฒิมา ผมเมินเฉยต่อเรื่องนี้2ปี ไม่อยากกลับไปเรียนอีกจึงไม่ได้ติดต่อโรงเรียนไปยันปีที่3
ผผมค่อนค้างหงุดหงิดและลำคาญเลยว่าโอเค คราวนี้ จะยอมเรียนให้จบก็ได้ ติดแค่ตัวเดียวเอง(แม่ใจผมจะไม่อยากเรียนเอามากๆรู้สึกแบบ เสียเวลาเพราะตัวเราเองก็ทำงานแล้วด้วย)
ตอนสมัครเรียนมันก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากแม้จะพูดย้ำๆว่าคิดดีๆ(ผมอะคิดดีแล้วที่จะไม่เรียน ไม่ใช่แม่หรอที่อยากใฟ้ผมเรียนขนาดนั้น)
ผมจ่ายค่าเทอม ค่าชุดเอง และเข้าเรียนใหม่ในโรงเรียนเดิมในฐานะ "เด็กโอน" ค่าเทอม8000 ค่าชุดอีก ขนาดซื้อชุดเดียวยังพันกว่าเลย
โอเคอันนั้นพอได้ เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ค่อยอะไร ยังไง ตอนนี้ผมก็จะทำงานไปเรียนไป(แม่ผมจะโครตไม่อยากเรียนเลย)
ด้วยความที่มั่นใจสุดๆเพราะจากที่ฟังๆ เขาบอก เด็กโอนมันไม่ได้เรียนเยอะอะไรขนาดนั้น คงทำแค่โครงการและก็จบๆไป
แต่เอาเข้าจริง
ไม่ใช่
เปิดเทอม ผมเรียนเต็มเหมือนเด็กคนอื่น ต้องมีหนังสือครบ แม้ว่าผมจะมั่นใจมากว่าเรียนไปแล้วถ้าเทียบก็ไม่น่าจะเรียนอีก
เขาให้เหตุผลว่า เปลี่ยนหลักสูตร กับถ้าติด0ติด1 ก็ต้องเรียนใหม่
แบบไรเนี่ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่
กลายเป็นว่าตอนนี้ ผมต้องเรียนไปทำงานไป ด้วยเวลาเต็มทั้งสองอย่าง เพราะตอนทำงาน อันนั้นก็งานประจำ
ส่วนนี่ก็ต้องเรียน เรียนแบบเอาวุฒิไปประดับฝาโลงตัวเองหรอ...
เอ่อ ตัดสินใจเอาว่าจะเรียน
แต่แบบไม่อยากจะเรียนไม่อยากจะรับรู้อย่างอื่น พลานเป็นคนหงุดหงิดไปทั้งวันอารมณ์ขึ้นๆลงแบบ
ต้องเรียนวิชาไหนบ้าง
และจะเรียนมันก็ต้องมีหนังสือเรียน
ครูพูดว่า หนังสือราคาไม่กี่บ้านถึงจะโอนมา แต่ว่าหนังสือราคาไม่กี่บาทซื้อๆไว้ ถึงไม่เรียนก็ไม่เสียหาย..
ราคาไม่กี่บาท นี่หมดไปกับค่าเทอมแล้วนะโว้ย
จะเก็บสำรองยังหมดไปกับค่ากินค่าอยู่อาศัย
แล้วนี่พอไม่ไปทำงานเพราะต้องเอา5วันมาเรียน(แล้วก็ทำงานเต็มเวลาไม่ได้ก็โดนหักเงิน) รายได้ก็หาย
ตอนนี้เป็นปัญหามากๆเหมือนมาเรียนแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
คนอื่นมีความเห็นไงช่วยบอกผมด้วยครับ
รู้สึกว่าตัวเองต่อต้านการเรียน และรายได้ก็หาย
โดยส่วนตัวแล้ว หลังจากนั้นผมก็ออกมาทำงานเลยโดยไม่ได้ไปแก้งาน จากนั้นก็ติดปัญหาเองสุขภาพของพ่อ ทำให้ตั้งใจว่าจะทำงานไปยาวๆเลย
แต่ว่า แม่ก็ต้องการให้ผมเอาวุฒิมา ผมเมินเฉยต่อเรื่องนี้2ปี ไม่อยากกลับไปเรียนอีกจึงไม่ได้ติดต่อโรงเรียนไปยันปีที่3
ผผมค่อนค้างหงุดหงิดและลำคาญเลยว่าโอเค คราวนี้ จะยอมเรียนให้จบก็ได้ ติดแค่ตัวเดียวเอง(แม่ใจผมจะไม่อยากเรียนเอามากๆรู้สึกแบบ เสียเวลาเพราะตัวเราเองก็ทำงานแล้วด้วย)
ตอนสมัครเรียนมันก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากแม้จะพูดย้ำๆว่าคิดดีๆ(ผมอะคิดดีแล้วที่จะไม่เรียน ไม่ใช่แม่หรอที่อยากใฟ้ผมเรียนขนาดนั้น)
ผมจ่ายค่าเทอม ค่าชุดเอง และเข้าเรียนใหม่ในโรงเรียนเดิมในฐานะ "เด็กโอน" ค่าเทอม8000 ค่าชุดอีก ขนาดซื้อชุดเดียวยังพันกว่าเลย
โอเคอันนั้นพอได้ เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ค่อยอะไร ยังไง ตอนนี้ผมก็จะทำงานไปเรียนไป(แม่ผมจะโครตไม่อยากเรียนเลย)
ด้วยความที่มั่นใจสุดๆเพราะจากที่ฟังๆ เขาบอก เด็กโอนมันไม่ได้เรียนเยอะอะไรขนาดนั้น คงทำแค่โครงการและก็จบๆไป
แต่เอาเข้าจริง
เปิดเทอม ผมเรียนเต็มเหมือนเด็กคนอื่น ต้องมีหนังสือครบ แม้ว่าผมจะมั่นใจมากว่าเรียนไปแล้วถ้าเทียบก็ไม่น่าจะเรียนอีก
เขาให้เหตุผลว่า เปลี่ยนหลักสูตร กับถ้าติด0ติด1 ก็ต้องเรียนใหม่
แบบไรเนี่ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่
กลายเป็นว่าตอนนี้ ผมต้องเรียนไปทำงานไป ด้วยเวลาเต็มทั้งสองอย่าง เพราะตอนทำงาน อันนั้นก็งานประจำ
ส่วนนี่ก็ต้องเรียน เรียนแบบเอาวุฒิไปประดับฝาโลงตัวเองหรอ...
เอ่อ ตัดสินใจเอาว่าจะเรียน
แต่แบบไม่อยากจะเรียนไม่อยากจะรับรู้อย่างอื่น พลานเป็นคนหงุดหงิดไปทั้งวันอารมณ์ขึ้นๆลงแบบ
ต้องเรียนวิชาไหนบ้าง
และจะเรียนมันก็ต้องมีหนังสือเรียน
ครูพูดว่า หนังสือราคาไม่กี่บ้านถึงจะโอนมา แต่ว่าหนังสือราคาไม่กี่บาทซื้อๆไว้ ถึงไม่เรียนก็ไม่เสียหาย..
ราคาไม่กี่บาท นี่หมดไปกับค่าเทอมแล้วนะโว้ย
จะเก็บสำรองยังหมดไปกับค่ากินค่าอยู่อาศัย
แล้วนี่พอไม่ไปทำงานเพราะต้องเอา5วันมาเรียน(แล้วก็ทำงานเต็มเวลาไม่ได้ก็โดนหักเงิน) รายได้ก็หาย
ตอนนี้เป็นปัญหามากๆเหมือนมาเรียนแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
คนอื่นมีความเห็นไงช่วยบอกผมด้วยครับ