คือขอเริ่มเรื่องตรงที่ เรากับแฟนเรานะคะ แฟนเราเคยเป็นเพื่อนเรามาก่อน แต่ตอนนี้เป็นเป็นแฟนกัน เพื่อนเราก็รู้จักกับแฟนเรา เพราะเป็นเพื่อนกันเหมือนกัน
แต่แฟนเรากับเพื่อนเรา เค้าเคยมีความรู้สึกดีดีให้กัน เรามาทีหลังแต่ว่าได้คบกัน วันนึงเราก็ห่างหายกันไปเติบโตเรากีบแฟนก็รักกันดีอาจจะมีทะเลาะกันบ้างเพราะเราอยู่ไกลกัน จนกระทั่ง เค้ากับเพื่อนเราวนมาเจอกัน ความสนิทของทั้งสองคนที่เกิดขึ้นรวดเร็วมาก เราไม่เคยสงสัยหรือแครงใจอะไรในตัวเพื่อนเราหรือแฟนเราเลย เพราะเรารักมาก แล้วก็ไว้ใจมากๆ เราไม่รู้ว่าทุกอย่างที่เราคิด มันเกิดขึ้นจากตัวเราหรือความคิดมากรึเปล่า แต่หลายๆเหตุการณ์มันคือใช่ แล้วเพื่อนเราในกลุ่มอีกคนก็มาถามเราว่า สองคนนี้สนิทกัยอย่างนี้ปกติหรอ เราไม่รู้จะตอบอะไร บางครั้งเราจำเป็นต้องเก็บอาการทุกอย่างเพราะเราไม่อยากให้เค้าสงสัย ไม่อยากให้ทุกคนลำบากใจ เราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆ จนตอนนี้เราเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เหมือนมันมีฟิลเตอร์สีน้ำตาลชาๆ มากั้นตาเราอยู่ มันมองอะไรก็เศร้าเหมือนอกหัก ทั้งๆที่เค้าก็บอกรักเรากอดเรา ทำกับเราเหมือนมันปกติ แต่ตัวเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจมันแบบเดี๋ยวก็ชาเดี๋ยวก็เจ็บ คือเราพยายามตัดใจจากเค้า เพราะเราอยากหลีกทางให้ทั้งสองคนไปรักกันให้มันถูกต้อง เราไม่อยากอยู่เป็นคนที่สามแบบนี้ เพราะเรารู้ดีว่าออกมาได้แค่ต้องการเวลาที่จะแข็งแรงพอที่จะบอกเค้าตรงๆว่าเราอยากเลิกและอยากไปจากตรงนี้ เราพอใจที่จะหลีกทางให้เค้าสองคนรักกัน รักกันให้มากเท่าที่เรารักรัก และเราก็เชื่อว่าเค้าสองคนจะทำได้มันได้ดี รักกันให้นานกว่าที่เรารัก เราอยากหายไปแล้วไม่อยากอยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่เราพิมพ์อยู่คอนนี้ในใจเราลึกๆยังหวังว่าเค้ายังเเหลือความรักให้เราซักนิด หรือคิดถึงใจเราซักหน่อย คิดลึกว่าเค้าอาจจะเลือกเรา แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจข้างในมันพังไปหมดแล้วเราควรจะให้โอกาสรึเปล่าหรือเราควรจะถอยออกมา
แฟนเรากับเพื่อนของเรา
แต่แฟนเรากับเพื่อนเรา เค้าเคยมีความรู้สึกดีดีให้กัน เรามาทีหลังแต่ว่าได้คบกัน วันนึงเราก็ห่างหายกันไปเติบโตเรากีบแฟนก็รักกันดีอาจจะมีทะเลาะกันบ้างเพราะเราอยู่ไกลกัน จนกระทั่ง เค้ากับเพื่อนเราวนมาเจอกัน ความสนิทของทั้งสองคนที่เกิดขึ้นรวดเร็วมาก เราไม่เคยสงสัยหรือแครงใจอะไรในตัวเพื่อนเราหรือแฟนเราเลย เพราะเรารักมาก แล้วก็ไว้ใจมากๆ เราไม่รู้ว่าทุกอย่างที่เราคิด มันเกิดขึ้นจากตัวเราหรือความคิดมากรึเปล่า แต่หลายๆเหตุการณ์มันคือใช่ แล้วเพื่อนเราในกลุ่มอีกคนก็มาถามเราว่า สองคนนี้สนิทกัยอย่างนี้ปกติหรอ เราไม่รู้จะตอบอะไร บางครั้งเราจำเป็นต้องเก็บอาการทุกอย่างเพราะเราไม่อยากให้เค้าสงสัย ไม่อยากให้ทุกคนลำบากใจ เราแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยมากๆ จนตอนนี้เราเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เหมือนมันมีฟิลเตอร์สีน้ำตาลชาๆ มากั้นตาเราอยู่ มันมองอะไรก็เศร้าเหมือนอกหัก ทั้งๆที่เค้าก็บอกรักเรากอดเรา ทำกับเราเหมือนมันปกติ แต่ตัวเราไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจมันแบบเดี๋ยวก็ชาเดี๋ยวก็เจ็บ คือเราพยายามตัดใจจากเค้า เพราะเราอยากหลีกทางให้ทั้งสองคนไปรักกันให้มันถูกต้อง เราไม่อยากอยู่เป็นคนที่สามแบบนี้ เพราะเรารู้ดีว่าออกมาได้แค่ต้องการเวลาที่จะแข็งแรงพอที่จะบอกเค้าตรงๆว่าเราอยากเลิกและอยากไปจากตรงนี้ เราพอใจที่จะหลีกทางให้เค้าสองคนรักกัน รักกันให้มากเท่าที่เรารักรัก และเราก็เชื่อว่าเค้าสองคนจะทำได้มันได้ดี รักกันให้นานกว่าที่เรารัก เราอยากหายไปแล้วไม่อยากอยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่เราพิมพ์อยู่คอนนี้ในใจเราลึกๆยังหวังว่าเค้ายังเเหลือความรักให้เราซักนิด หรือคิดถึงใจเราซักหน่อย คิดลึกว่าเค้าอาจจะเลือกเรา แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ใจข้างในมันพังไปหมดแล้วเราควรจะให้โอกาสรึเปล่าหรือเราควรจะถอยออกมา