เราขอให้แม่เกิดอุบัติเหตุบ่อยมากช่วงนี้ แต่ไม่ได้คิดจะให้แม่ตายจากไปนะ
อยากให้แม่เจ็บแล้วหายดี เราอยากรู้ว่าแฟนใหม่แม่จะสนใจดูแลแม่เรามั้ย
จะดิ้นรนหาเงินมารักษาแม่เรามั้ย แล้วถ้าแม่ออกจากโรงบาลแต่ยังไปทำงานไม่ได้
เค้าจะยังอยู่กับแม่เรามั้ย เพราะตั้งแต่ที่เราแยกออกมาอยู่เองตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เรารับรู้เวลาโทร.หาแม่
หรือมาเที่ยวหาแม่ก็มีแต่แม่เราที่ดูแลเค้า
รายจ่ายในบ้านก็คือแม่กับน้องเรา งานบ้านก็แม่กับน้องเรา ข้าวของที่อยู่ในบ้านก็มาจากเงินแม่ เงินเรา เงินน้องเรา
ผช.คนนี้กินเหล้าทุกวัน เมาแล้วชอบโวยวายเสียงดังมีครั้งนึงถึงกับหยิบขวดเบียร์จะตีหัวแม่เราแต่ห้ามไว้ทัน
และหลายครั้งที่ทำร้ายแม่เราถึงขั้นเลืดตกยางออก มีครั้งนึงแม่หอบเสื้อผ้ามาหาเราแบบเลือดเต็มเสื้อที่แม่ใส่อยู่
สิ่งที่เราเห็นทำให้เราไม่อยากให้แม่อยู่ใกล้เค้าอีกเลย แล้วอยู่ต่อหน้าแม่คือดีกับเรากับน้อง เรียกพวกเราว่า "ลูก"
ลับหลังแม่คือบ่นว่าเรากับน้อง ใช้ทำนั่นทำนี่ บ่นว่าแม่เรา สาเหตุที่เราแยกออกมาอยู่เอง เพราะทุกครั้งที่แม่ไม่อยู่
แล้วเราเข้าห้องน้ำหรืออาบน้ำเค้าจะต้องมาเคาะให้เปิดประตูตลอด เราอดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะทำอะไรเรารึป่าว
และช่วงนั้นน้องชายเราไปอยู่กับพ่อ เราเคยบอกแม่แต่แม่บอกว่าเค้าไม่มีทางทำอะไรเราหรอก
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเรากลับมาเที่ยวหาแม่ ก็เห็นเค้าทะเลาะกันเพราะ ผช.คนนี้ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนกลับมาดึก
ไม่แน่ใจมีเรื่อง ผญ.ด้วยรึป่าว เพราะหลายคร้งที่เราได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์เวลาแม่ไม่อยู่เหมือนนัดใครไปเจอกัน
วันถัดมา เรากับน้องทำกับข้าวรอแม่เลิกงาน พอแม่มาก็เรียกเค้ากินข้าวแต่เค้าไม่กินออกไปซื้อราดหน้ามากินแทน
อีกวันนึงแม่เราหยุดงานแต่เค้าไม่อยู่ เราเลยคุยกับแม่ให้เลิกกับเค้า เราอยากให้แม่ไปอยู่กับเรา
เพราะน้องชายเราไปสมัครทหารแล้ว ถ้าน้องเราไปฝึกทหารภาระทุกอย่างก็จะตกอยู่ที่แม่เรา
ตั้งแต่แม่คบผช.คนนี้ก็มีหนี้เพิ่มขึ้นมา เรารู้สึกว่าเค้าดูแลแม่เราไม่ได้
แต่สิ่งที่แม่บอกกลับมาคือ ให้เราไปเลิกกับแฟนเราก่อนทำได้มั้ย เลิกเดี๋ยวนี้ตอนนี้
ซึ่งก่อนนี้แม่ก็เคยพูดแบบนี้แต่เราไม่ตอบอะไร แต่ครั้งนี้เราตอบไปว่า ถ้าวันนึงแฟนเราไม่ดียังไงเราก็เลิกแน่ๆ
แต่ตอนนี้เราคิดว่าเราฝากชีวิตไว้กับแฟนเราได้ เค้าไม่เคยปล่อยเราอด เราไม่สบายเค้าก็ดูแล มีปัญหาอะไรช่วยกันแก้
ช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัวไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่มีหนี้ ช่วงนึงเราไม่ได้ทำงานไม่มีรายได้เค้าก็ไม่ทิ้งเราไปไหน ให้เงินเราใช้
งานบ้านเค้าก็ช่วยทำ เรื่องเหล้าเบียร์นานๆทีตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเห็นเมา กินรู้ลิมิตตัวเองตลอด ที่สำคัญเค้าดีกับแม่กับน้องเรา
ซึ่งคู่เรากับแม่ต่างกัน แม่บอกจะให้ทำไงนั่นก็ลูกนี่ก็ผัว แม่เป็นคนกลางรับรู้ทุกอย่างแต่ทำไรไม่ได้
เราโคตรน้อยใจกับคำนี้เลย ทำไมแม่ไม่เลือกลูกอ้ะ เราเสียใจมากอ้ะร้องไห้ไม่หยุด
เลยเก็บเสื้อผ้ากลับ พูดกับแม่ประโยคสุดท้ายว่า กลับแล้วนะแม่...หวัดดี แม่ถามกลับมาว่าจะไปไหน กลับยังไง
ตอนนั้นน้ำตาไหลเลย พูดอะไรไม่ออก รีบเดินออกไป
คือพ่อเราไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่เราอยู่ ป.3 เราก็มีแค่แม่กับน้องตอนนี้มีแม่ก็เหมือนไม่มี มันเคว้งไปหมด
ช่วงโควิดที่ผ่านมาแม่เราไม่ได้ทำงานไม่มีรายได้เราก็ส่งเงินไปให้ น้องเราได้เงินเยียวยาก็ช่วยค่าใช้จ่ายแม่
แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย ทุกครั้งที่มีปัญหาไม่ว่าเรื่องอะไรเค้าไม่เคยช่วยเหลือได้จริงๆมีแต่คำพูด
มีคนที่สนิทกับเราบอกไม่ให้เราแช่งแม่ตัวเองมันเป็นบาป เราก็ไม่ได้อยากทำแต่อยากให้แม่หลุดพ้นจากคนนี้สักที
เราเป็นลูกที่เลวมากใช่มั้ย อกตัญญูใช่มั้ย แต่เราก็รักแม่เรานะ เราควรทำไงต่อดี....
เราเป็นลูกที่เลวมากใช่ป้ะ อกตัญญูรึป่าว เรื่องยาวหน่อยแต่ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ
อยากให้แม่เจ็บแล้วหายดี เราอยากรู้ว่าแฟนใหม่แม่จะสนใจดูแลแม่เรามั้ย
จะดิ้นรนหาเงินมารักษาแม่เรามั้ย แล้วถ้าแม่ออกจากโรงบาลแต่ยังไปทำงานไม่ได้
เค้าจะยังอยู่กับแม่เรามั้ย เพราะตั้งแต่ที่เราแยกออกมาอยู่เองตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่เรารับรู้เวลาโทร.หาแม่
หรือมาเที่ยวหาแม่ก็มีแต่แม่เราที่ดูแลเค้า
รายจ่ายในบ้านก็คือแม่กับน้องเรา งานบ้านก็แม่กับน้องเรา ข้าวของที่อยู่ในบ้านก็มาจากเงินแม่ เงินเรา เงินน้องเรา
ผช.คนนี้กินเหล้าทุกวัน เมาแล้วชอบโวยวายเสียงดังมีครั้งนึงถึงกับหยิบขวดเบียร์จะตีหัวแม่เราแต่ห้ามไว้ทัน
และหลายครั้งที่ทำร้ายแม่เราถึงขั้นเลืดตกยางออก มีครั้งนึงแม่หอบเสื้อผ้ามาหาเราแบบเลือดเต็มเสื้อที่แม่ใส่อยู่
สิ่งที่เราเห็นทำให้เราไม่อยากให้แม่อยู่ใกล้เค้าอีกเลย แล้วอยู่ต่อหน้าแม่คือดีกับเรากับน้อง เรียกพวกเราว่า "ลูก"
ลับหลังแม่คือบ่นว่าเรากับน้อง ใช้ทำนั่นทำนี่ บ่นว่าแม่เรา สาเหตุที่เราแยกออกมาอยู่เอง เพราะทุกครั้งที่แม่ไม่อยู่
แล้วเราเข้าห้องน้ำหรืออาบน้ำเค้าจะต้องมาเคาะให้เปิดประตูตลอด เราอดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะทำอะไรเรารึป่าว
และช่วงนั้นน้องชายเราไปอยู่กับพ่อ เราเคยบอกแม่แต่แม่บอกว่าเค้าไม่มีทางทำอะไรเราหรอก
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเรากลับมาเที่ยวหาแม่ ก็เห็นเค้าทะเลาะกันเพราะ ผช.คนนี้ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนกลับมาดึก
ไม่แน่ใจมีเรื่อง ผญ.ด้วยรึป่าว เพราะหลายคร้งที่เราได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์เวลาแม่ไม่อยู่เหมือนนัดใครไปเจอกัน
วันถัดมา เรากับน้องทำกับข้าวรอแม่เลิกงาน พอแม่มาก็เรียกเค้ากินข้าวแต่เค้าไม่กินออกไปซื้อราดหน้ามากินแทน
อีกวันนึงแม่เราหยุดงานแต่เค้าไม่อยู่ เราเลยคุยกับแม่ให้เลิกกับเค้า เราอยากให้แม่ไปอยู่กับเรา
เพราะน้องชายเราไปสมัครทหารแล้ว ถ้าน้องเราไปฝึกทหารภาระทุกอย่างก็จะตกอยู่ที่แม่เรา
ตั้งแต่แม่คบผช.คนนี้ก็มีหนี้เพิ่มขึ้นมา เรารู้สึกว่าเค้าดูแลแม่เราไม่ได้
แต่สิ่งที่แม่บอกกลับมาคือ ให้เราไปเลิกกับแฟนเราก่อนทำได้มั้ย เลิกเดี๋ยวนี้ตอนนี้
ซึ่งก่อนนี้แม่ก็เคยพูดแบบนี้แต่เราไม่ตอบอะไร แต่ครั้งนี้เราตอบไปว่า ถ้าวันนึงแฟนเราไม่ดียังไงเราก็เลิกแน่ๆ
แต่ตอนนี้เราคิดว่าเราฝากชีวิตไว้กับแฟนเราได้ เค้าไม่เคยปล่อยเราอด เราไม่สบายเค้าก็ดูแล มีปัญหาอะไรช่วยกันแก้
ช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัวไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่มีหนี้ ช่วงนึงเราไม่ได้ทำงานไม่มีรายได้เค้าก็ไม่ทิ้งเราไปไหน ให้เงินเราใช้
งานบ้านเค้าก็ช่วยทำ เรื่องเหล้าเบียร์นานๆทีตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเห็นเมา กินรู้ลิมิตตัวเองตลอด ที่สำคัญเค้าดีกับแม่กับน้องเรา
ซึ่งคู่เรากับแม่ต่างกัน แม่บอกจะให้ทำไงนั่นก็ลูกนี่ก็ผัว แม่เป็นคนกลางรับรู้ทุกอย่างแต่ทำไรไม่ได้
เราโคตรน้อยใจกับคำนี้เลย ทำไมแม่ไม่เลือกลูกอ้ะ เราเสียใจมากอ้ะร้องไห้ไม่หยุด
เลยเก็บเสื้อผ้ากลับ พูดกับแม่ประโยคสุดท้ายว่า กลับแล้วนะแม่...หวัดดี แม่ถามกลับมาว่าจะไปไหน กลับยังไง
ตอนนั้นน้ำตาไหลเลย พูดอะไรไม่ออก รีบเดินออกไป
คือพ่อเราไปมีครอบครัวใหม่ตั้งแต่เราอยู่ ป.3 เราก็มีแค่แม่กับน้องตอนนี้มีแม่ก็เหมือนไม่มี มันเคว้งไปหมด
ช่วงโควิดที่ผ่านมาแม่เราไม่ได้ทำงานไม่มีรายได้เราก็ส่งเงินไปให้ น้องเราได้เงินเยียวยาก็ช่วยค่าใช้จ่ายแม่
แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย ทุกครั้งที่มีปัญหาไม่ว่าเรื่องอะไรเค้าไม่เคยช่วยเหลือได้จริงๆมีแต่คำพูด
มีคนที่สนิทกับเราบอกไม่ให้เราแช่งแม่ตัวเองมันเป็นบาป เราก็ไม่ได้อยากทำแต่อยากให้แม่หลุดพ้นจากคนนี้สักที
เราเป็นลูกที่เลวมากใช่มั้ย อกตัญญูใช่มั้ย แต่เราก็รักแม่เรานะ เราควรทำไงต่อดี....