เสียความรู้สึกกับคนที่เป็นแม่ไปแล้ว ขอวิธีกลับไปเป็นแบบเดิมหน่อยค่ะ

เราเป็นคนอ่อนไหวง่ายมากมาตั้งแต่เกิด พ่อแม่เลิกกันตอน 10 ขวบ พ่อก็ไม่เอา ไม่ส่งเงินให้สักบาท อยู่กับแม่สองคน ตอนม.1 แม่ส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ เนื่องจากอยู่บ้านไม่มีใครดูแล แม่มีภาระงานเยอะ เราเสียใจมาก เพราะปกติเป็นคนติดแม่ จะอยู่ยังไงก็ได้แต่ขอให้ได้อยู่กับแม่ จนเปลี่ยนจากเด็กร่าเริงไปเป็นอีกขั้ว พอเริ่มปรับตัวอยู่ได้บ้าง ม.3 แม่ส่งไปอยู่โรงเรียนประจำอีกที่หนึ่ง ซึ่งแย่กว่าเดิม เราร้องไห้ทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน ร้องไห้แบบกอดเสาร้องไห้ อยากกระโดดลงมาจากหอชั้น 9 ทุกวัน แต่แม่ก็ไม่ให้ลาออก สุดท้ายม.4 กลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม เราทำตัวเละเทะมาก ไม่สนใจเรียน ติดเพื่อน ติดสารเสพติดเพื่อให้มีความสุขชั่วคราวไปวันๆ ความรู้สึกเราทรมานมาก เราไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เหมือนไม่มีครอบครัวให้นึกถึง จนทำให้ต้องดรอปไป 1 ปี ตอนนี้มาเริ่มชีวิตใหม่กับโรงเรียนใหม่ เรามองแม่เปลี่ยนไปหมดแล้ว มองว่าเค้าไม่เคยแคร์เราเลย เค้าไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเรา ทั้งๆที่เค้าทำทั้งหมดเพื่อเรา เค้าเลี้ยงเราคนเดียว ขอวิธีทำให้กลับไปรักแม่เหมือนเดิมหน่อยค่ะ สงสารแม่ แต่ความรู้สึกตอนนี้คือมันไม่เหลือเลยค่ะ มันแย่ไปหมด