ปกติเป็นคนเที่ยวกบางคืนอยู่แล้ว แล้วก็ทำงานปกติ พบปะสังสรรค์กับเพื่อนปกติเหมือนคนทั่วไปเลยค่ะ
แต่ทุกครั้งที่ได้กลับมาบ้าน เวลาอยู่คนเดียวชอบร้องไห้ ชอบเอาเรื่องเครียดๆมาคิด บางทีดูรูปคู่แฟนเก่าก็ร้องไห้ออก ฟังเพลงเศร้าอสะกิดต่อมนิดหน่อยก็ร้องไห้แล้ว แต่เวลาไปสถานที่ข้างนอกได้ยินเพลงเศร้าก็ไม่ได้เศร้าไรนะ คือฟังได้ปกติ บางทีก็คิดว่า้ราลืมแฟนเก่าไม่ได้รึป่าว แต่ทุกครั้งที่ร้องไห้ก็ไม่ใช่เรื่องแฟนเก่าเรื่องเดียว มันเอาทุกเรื่องมารวมอยู่ในหัว แล้วทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ จะไม่ปรึกษาไม่คุยกับใครเลย แล้วเวลามันหายเศร้าก็หายไปเอง เหมือนแค่ตัวเองอยากร้องไห้เฉยๆแค่นั้น เหมือนมันเหนื่อยกับอะไรก็บอกไม่ถูก ไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นแบบนี้เพราะอะไร อยากเลิกเป็นแบบนี้นะ กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า แต่คงไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง เพราะไปข้างนอกก็ใช้ชีวิตปกติ แล้วเราอยากรู้ว่าอาการของเราที่เป็นแบบนี้ มันปกติไหม เราควรเลิกทำนิสัยแบบนี้เวลาอยูาคนเดียวไหมคะ
เวลาอยู่คนเดียวชอบร้องไห้ แต่อยุ่กับเพื่อนฝูงใช้ชีวิตปกติเฮฮามากๆ
แต่ทุกครั้งที่ได้กลับมาบ้าน เวลาอยู่คนเดียวชอบร้องไห้ ชอบเอาเรื่องเครียดๆมาคิด บางทีดูรูปคู่แฟนเก่าก็ร้องไห้ออก ฟังเพลงเศร้าอสะกิดต่อมนิดหน่อยก็ร้องไห้แล้ว แต่เวลาไปสถานที่ข้างนอกได้ยินเพลงเศร้าก็ไม่ได้เศร้าไรนะ คือฟังได้ปกติ บางทีก็คิดว่า้ราลืมแฟนเก่าไม่ได้รึป่าว แต่ทุกครั้งที่ร้องไห้ก็ไม่ใช่เรื่องแฟนเก่าเรื่องเดียว มันเอาทุกเรื่องมารวมอยู่ในหัว แล้วทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ จะไม่ปรึกษาไม่คุยกับใครเลย แล้วเวลามันหายเศร้าก็หายไปเอง เหมือนแค่ตัวเองอยากร้องไห้เฉยๆแค่นั้น เหมือนมันเหนื่อยกับอะไรก็บอกไม่ถูก ไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นแบบนี้เพราะอะไร อยากเลิกเป็นแบบนี้นะ กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า แต่คงไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง เพราะไปข้างนอกก็ใช้ชีวิตปกติ แล้วเราอยากรู้ว่าอาการของเราที่เป็นแบบนี้ มันปกติไหม เราควรเลิกทำนิสัยแบบนี้เวลาอยูาคนเดียวไหมคะ