สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันธิป ผมจะขอใช้พื้นที่นี้ในการปรึกษาและผมมีประสบการณ์ความรักที่จะมาเล่าและมาถามในเรื่องราวของผม ผมอายุ40ต้นๆ เป็นมุสลิมนับถือศาสนาอิสลาม บ้านผมค่อนข้างจะเคร่งมาก
เมื่อครั้งที่ผมเรียนป.โท ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราเรียนคณะ สาขาเดียวกัน ผมศึกษาดูใจกับผู้หญิงคนนี้จนถึงขั้นจะแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ แต่พ่อแม่และครอบครัวผมไม่เห็นด้วยที่จะเอาคนพุทธเข้ามา ผมจึงได้จบความสัมพันธ์ลง ผมเชื่อว่าสิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถึงแม้มันจะเจ็บมากก็ตาม
ผมเรียนจบได้มีโอกาสมาทำงานที่ตจว. สร้างธุรกิจเป็นของตัวเอง และได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงวัยประถม เธอน่ารักและพูดเก่งมาก จนเธอไปเรียนต่อที่อื่น ซึ่งผมทราบจากครอบครัวของเธอ
จนเมื่อไม่นานมานี้ ได้มีคนเอาข้าวกล่องและผลไม้มาให้ผมอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร และไม่เคยได้กิน ก็ให้ลูกน้องที่ทำงานไปตลอด และไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นแบบนี้กับผม จนวันหนึ่งผมแอบดูคนที่เอาของพวกนี้มาให้ผม ปรากฏว่าเป็นเธอที่เอามาให้ ผมคิดว่าเธออาจจะจำผมได้ เลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับเธอตรงๆ และบอกให้เธอได้หยุดทำอะไรพวกนี้มาให้ผม แต่ดูเหมือนว่าเธอจะจำผมไม่ได้ สิ่งที่เธอพูดหลังจากที่ผมบอกให้เธอหยุด มันทำให้ผมอึ้งกับคำพูดของเธอ เลยตัดสินใจคุยกับเธอตรงๆว่าทำไปเพื่ออะไร เธอยอมรับว่า เธอจีบผม แต่ไม่กล้าที่จะคุยเลยทำแบบนี้ ผมไม่ได้บอกเธอหรอกว่า เราเคยรู้จักกันมาก่อน
ผมกับเธอเราเริ่มคุยกันตั้งแต่นั้นมา มันเป็นความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก เธอเป็นคนเก่งและฉลาดมาก ความคิดทัศนคติต่างจากอายุของเธอ เป็นคนที่สดใสน่ารักอยู่ตลอดเวลา รอยยิ้ม ท่าทาง สายตา ....เธอคือความฝันที่กลายเป็นจริงสำหรับผม
ครอบครัวผมทราบเรื่องของเธอจากน้องชายของผม แน่นอนว่าท่านไม่พอใจอย่างมาก และสั่งให้ผมหยุดความสัมพันธ์นี้อีกครั้ง ผมไม่อยากเจ็บอีกต่อไปแล้ว และไม่อยากบังคับเธอเข้ารับอิสลามด้วย ผมเมินเฉยกับทุกคนในครอบครัวของผม ผมยอมรับว่าละเลยในการปฏิบัติตนเป็นมุสลิมไปอยู่หลายข้อ ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ถ้าไม่มีศาสนา ผมอาจจะไม่ต้องเจ็บหรือจบความสัมพันธ์กับใครครั้งแล้วครั้งเล่า และความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากที่รู้จักกับเธอ แต่เกิดขึ้นทุกครั้งที่ผมมีความรัก อายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมแค่อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองเลือกเอง ไม่ต้องแคร์ใคร
ตอนนี้ ครอบครัวมองผมไม่เหมือนเมื่อก่อน ผมอยากออกจากศาสนานี้ แต่นั้นแปลว่าผมอาจจะต้องตัดขาดจากครอบครัวด้วย และมันยากมากสำหรับผม สิ่งที่เคยเชื่อไม่อาจเชื่อได้อีกต่อไป แต่ผมก็ไม่อยากเจ็บหรือทำตามชีวิตที่คนอื่นปูทางเดินไว้ให้ ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ผมจะสู้สายตาคนในครอบครัวผมได้มากขนาดไหน จะอดทนได้นานขนาดไหน ก็ไม่สามารถรู้ได้ ถ้าผมต้องเจ็บเพราะความรัก เพราะการผิดหวัง แบบที่คนอื่นๆเจ็บจากความรัก ยังดีกว่าต้องเจ็บเพราะศาสนาหรือครอบครัว
ความรักกับครอบครัว
เมื่อครั้งที่ผมเรียนป.โท ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เราเรียนคณะ สาขาเดียวกัน ผมศึกษาดูใจกับผู้หญิงคนนี้จนถึงขั้นจะแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ แต่พ่อแม่และครอบครัวผมไม่เห็นด้วยที่จะเอาคนพุทธเข้ามา ผมจึงได้จบความสัมพันธ์ลง ผมเชื่อว่าสิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถึงแม้มันจะเจ็บมากก็ตาม
ผมเรียนจบได้มีโอกาสมาทำงานที่ตจว. สร้างธุรกิจเป็นของตัวเอง และได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงวัยประถม เธอน่ารักและพูดเก่งมาก จนเธอไปเรียนต่อที่อื่น ซึ่งผมทราบจากครอบครัวของเธอ
จนเมื่อไม่นานมานี้ ได้มีคนเอาข้าวกล่องและผลไม้มาให้ผมอยู่บ่อยครั้ง แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร และไม่เคยได้กิน ก็ให้ลูกน้องที่ทำงานไปตลอด และไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นแบบนี้กับผม จนวันหนึ่งผมแอบดูคนที่เอาของพวกนี้มาให้ผม ปรากฏว่าเป็นเธอที่เอามาให้ ผมคิดว่าเธออาจจะจำผมได้ เลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับเธอตรงๆ และบอกให้เธอได้หยุดทำอะไรพวกนี้มาให้ผม แต่ดูเหมือนว่าเธอจะจำผมไม่ได้ สิ่งที่เธอพูดหลังจากที่ผมบอกให้เธอหยุด มันทำให้ผมอึ้งกับคำพูดของเธอ เลยตัดสินใจคุยกับเธอตรงๆว่าทำไปเพื่ออะไร เธอยอมรับว่า เธอจีบผม แต่ไม่กล้าที่จะคุยเลยทำแบบนี้ ผมไม่ได้บอกเธอหรอกว่า เราเคยรู้จักกันมาก่อน
ผมกับเธอเราเริ่มคุยกันตั้งแต่นั้นมา มันเป็นความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก เธอเป็นคนเก่งและฉลาดมาก ความคิดทัศนคติต่างจากอายุของเธอ เป็นคนที่สดใสน่ารักอยู่ตลอดเวลา รอยยิ้ม ท่าทาง สายตา ....เธอคือความฝันที่กลายเป็นจริงสำหรับผม
ครอบครัวผมทราบเรื่องของเธอจากน้องชายของผม แน่นอนว่าท่านไม่พอใจอย่างมาก และสั่งให้ผมหยุดความสัมพันธ์นี้อีกครั้ง ผมไม่อยากเจ็บอีกต่อไปแล้ว และไม่อยากบังคับเธอเข้ารับอิสลามด้วย ผมเมินเฉยกับทุกคนในครอบครัวของผม ผมยอมรับว่าละเลยในการปฏิบัติตนเป็นมุสลิมไปอยู่หลายข้อ ผมเริ่มมีความรู้สึกว่า ถ้าไม่มีศาสนา ผมอาจจะไม่ต้องเจ็บหรือจบความสัมพันธ์กับใครครั้งแล้วครั้งเล่า และความรู้สึกนี้ไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากที่รู้จักกับเธอ แต่เกิดขึ้นทุกครั้งที่ผมมีความรัก อายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมแค่อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองเลือกเอง ไม่ต้องแคร์ใคร
ตอนนี้ ครอบครัวมองผมไม่เหมือนเมื่อก่อน ผมอยากออกจากศาสนานี้ แต่นั้นแปลว่าผมอาจจะต้องตัดขาดจากครอบครัวด้วย และมันยากมากสำหรับผม สิ่งที่เคยเชื่อไม่อาจเชื่อได้อีกต่อไป แต่ผมก็ไม่อยากเจ็บหรือทำตามชีวิตที่คนอื่นปูทางเดินไว้ให้ ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ผมจะสู้สายตาคนในครอบครัวผมได้มากขนาดไหน จะอดทนได้นานขนาดไหน ก็ไม่สามารถรู้ได้ ถ้าผมต้องเจ็บเพราะความรัก เพราะการผิดหวัง แบบที่คนอื่นๆเจ็บจากความรัก ยังดีกว่าต้องเจ็บเพราะศาสนาหรือครอบครัว