รู้สึกว่าชีวิตเศร้า หดหู่ เหงา จะใช้ธรรมะช่วยได้อย่างไรบ้างครับ

เงียบเศร้าร่มเงาบนถนนเก่าแก่ เคลื่อนไหวราวสิ่งมีชีวิต แดดหนาว,พลบค่ำ ระเหิรหก...เจ้านกกระจิบ แว่วระฆังเหง่งหง่างจากที่ใดสักแห่ง สัมผัสลมหนาวแหบแห้งริมฝีปาก ฟ้าคงเป็นเช่นฟ้า บางใบไม้ชรา...ระบำลม ร่มเงา

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ

กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย

รุ่งตะวันพลันคล้อยลอยลับหาด เขาออกจากฝั่งชาติตามวิถี เรือแล่นฝ่าคลื่นครามยามพริ้วมี เสียงลมหวีดดังแว่วระเรื่อยมา นักท่องเที่ยวเฮฮาบนเรือลำ แต่หัวใจเขานำอยู่กลางฟ้า เกาะเรียงรายเหมือนฝันอยู่ตรงตา แต่ช

ซีกโลกเหนือ ยิ่งยุโรปเหนือหรือพื้นที่ใกล้ขั้วโลกเหนือ จะยิ่งมีจำนวนคนที่มีอาการซึมเศร้า หดหู่ในช่วงหน้าหนาวมากขึ้นเท่านั้นเลยครับ มันเลยเป็นเหตุผลนึงมั้งครับที่หลายคน ถ้ามีโอกาสก็จะไปเที่ยวประเทศเมื

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู