กระทู้นี้อาจจะงงๆนะคะ แค่มีความรู้สึกอยากเล่า+แชร์ความรู้สึกที่มีในตอนนี้ มันหดหู่เหลือเกิน อาจจะเป็นคำถามที่อาจจะไม่ต้องการคำตอบ คนเราจะสามารถลบล้าง หรือลืมความทรงจำที่เคยมีกับใครสักคนได้จริงๆหรือเปล่า คนที่เราเคยผูกพันมากๆ คนที่เรายึดเอาเขาเป็นครึ่งนึงของเราไปแล้ว คนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุข ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันตั้งมากมาย และแล้ว... มาวันนี้เรากลับกลายเป็นเพียงแค่คนเคยรู้จักกัน เดินสวนทางกันโดยที่ไม่มีเยื่อใยต่อกันเหมือนวันก่อนเก่า
ทุกๆความสัมพันธ์มีเริ่มต้น และก็ต้องมีจุดจบ แต่ทำไมความสัมพันธ์กับคนๆนี้ เราไม่เคยคิดว่ามันจะต้องจบ เรากลับอยากมีเขาคอยยินดีอยู่ข้างๆเราในทุกๆความสำเร็จของชีวิต ในทุกๆหย่างก้าวของชีวิต และแล้ววันนี้เรากลับกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
จริงๆมันไม่มีใครสามารถลืมใครได้จริงๆหรอก ไม่มีใครบอกได้ว่ามันต้องใช้เวลาเท่าไหร่เพื่อลืมคนๆนึง พอเมื่อเวลาผ่านพ้นไปหลายสิบปี ยี่สิบปีเราเติบโตจากที่นี่ พอถึงวันนั้นเราคงนึกขึ้นได้ในใจ หรืออาจจะมีอะไรที่ทำให้เกิดเสี้ยวนึงของความคิดนึกขึ้นมาได้ ว่า "ครั้งนึงเราเคยรักเค้าคนนี้นะ เราสองคนเคยรักกันมาก เราเคยมาเดทครั้งแรกตรงที่แห่งนี้ ฯลฯ" เมื่อถึงตอนนั้น คงเป็นแค่ความนึกคิด นึกถึง คงไม่ใช่ความคิดถึงอีกต่อไปแล้ว ...
คนเราจะลบใครจากใจได้จริงๆหรือเปล่านะ..
ทุกๆความสัมพันธ์มีเริ่มต้น และก็ต้องมีจุดจบ แต่ทำไมความสัมพันธ์กับคนๆนี้ เราไม่เคยคิดว่ามันจะต้องจบ เรากลับอยากมีเขาคอยยินดีอยู่ข้างๆเราในทุกๆความสำเร็จของชีวิต ในทุกๆหย่างก้าวของชีวิต และแล้ววันนี้เรากลับกลายเป็นแค่คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย
จริงๆมันไม่มีใครสามารถลืมใครได้จริงๆหรอก ไม่มีใครบอกได้ว่ามันต้องใช้เวลาเท่าไหร่เพื่อลืมคนๆนึง พอเมื่อเวลาผ่านพ้นไปหลายสิบปี ยี่สิบปีเราเติบโตจากที่นี่ พอถึงวันนั้นเราคงนึกขึ้นได้ในใจ หรืออาจจะมีอะไรที่ทำให้เกิดเสี้ยวนึงของความคิดนึกขึ้นมาได้ ว่า "ครั้งนึงเราเคยรักเค้าคนนี้นะ เราสองคนเคยรักกันมาก เราเคยมาเดทครั้งแรกตรงที่แห่งนี้ ฯลฯ" เมื่อถึงตอนนั้น คงเป็นแค่ความนึกคิด นึกถึง คงไม่ใช่ความคิดถึงอีกต่อไปแล้ว ...