สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ขอมาระบายกับปัญหาในการค้าขายที่เจอ (เข้าใจดีว่ากระทบกันทั้งโลก)
จขกท.ขายของออนไลน์ประเภทอาหารและขนมเบเกอรี่ ทั้งแบบปกติและเพื่อสุขภาพ ทำแบบ Made to order และบริการส่งฟรีเป็นรอบส่ง
เริ่มทำช่วงก่อนโควิดมาพอดี ทำแรกๆต่อวันได้วันละ 2-3 พันขำๆ พอช่วงล็อคดาวน์คิดว่าจะแย่เหมือนคนอื่นเขา แต่ผิดคาดค่ะ
ปังมากได้ยอดขึ้นมาเท่าตัวจนต้องซื้อเตาเพิ่มเพราะทำไม่ทัน ทำเองส่งเองคนเดียวทุกอย่างไม่มีลูกน้อง ช่วงล็อคดาวน์ขับรถส่งเองสบายมากค่ะ
หลังจากลงทุนไปแล้วเท่านั้นล่ะ จำได้ว่าออกไปซื้อเตาวันที่คลายล็อกคดาวน์พอดี วันที่ห้างร้านกลับมาเปิดปกติ
สองสามรอบแรกหลังจากคลายยังพอได้ยอดเท่าเดิมเพราะส่งทั่วกรุงเทพแล้วยังกลับมาส่งในหมู่บ้านด้วย
แต่ช่วงตั้งแต่กรกฏามายอดตกจนบางวันขายไม่ได้เลยทั้งที่ยังส่งฟรีเหมือนเดิม กลับมาคิดว่าเป็นเพราะตัวเราเองหรือเปล่า มันไม่อร่อยหรือเปล่า
แต่ลูกค้าซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกค้าเก่าก็ยังบอกว่าอร่อยเหมือนเดิม ตัวเลือกเยอะแน่นอนเพราะเราออกแบบเมนูใหม่ออกมาแทบทุกสัปดาห์
ซึ่งเมื่อก่อนเปิดทีไรก็จองเต็มตลอดตั้งแต่ยังไม่ทันปิดรอบ ลูกค้าเก่าส่วนใหญ่ทักมาบอกว่าช่วงนี้ไปเที่ยวได้แล้วเลยไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่ได้สั่ง
เราก็เข้าใจค่ะ บางคนไปทำงานตามปกติอยู่ออฟฟิศอาจจะไม่มีเวลาออกมารับ หรือ มีตัวเลือกอื่นที่เดินไปซื้อเองได้
เราเลยเบนเข็มไปมองหาลูกค้าใหม่แต่ก็ไม่มีเลย เข้ามาน้อยมากๆแทบจะเป็น 0 ทั้งที่เมื่อก่อนโพสอะไรไปลูกค้าใหม่เข้ามาแทบทุกวัน ลูกค้าเก่าก็ซื้อซ้ำตลอด คุณพ่อก็ปลอบใจว่าช่วงนี้คนไปเที่ยว+เด็กๆ เปิดเทอม คนไม่ใช้เงิน คิดซะว่าเป็นโอกาสดีที่เราได้พักผ่อน แต่ภาระมันไม่ผ่อนให้นี่สิคะ ^^'
พอมีเวลาว่างขึ้นมา ปกติทำขนมตลอดไม่มีเวลาคิด มันก็กลับมาดาวน์แล้วก็เฟล ว่าเราทำเต็มที่แล้ว เราพยายามขนาดนี้แล้ว ทำไมมันถึงได้ไม่เท่าเดิม
คิดว่าตัวเองพยายามสุดๆ กว่าวันที่เคยขายได้ดีๆ อีก พยายามถ่ายรูปสวยๆ คิดเมนูใหม่ๆ โพสเช้าสายบ่ายเย็นดึก แชร์เข้ากลุ่ม
สร้างโพสให้สม่ำเสมอเพราะไม่ได้ทำโฆษณา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
คนอื่นเป็นเหมือนกันไหมคะ จัดการกับความทุกข์เวลาขายของไม่ได้ยังไง
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังเพราะไม่มีครอบครัว ที่บ้านมีคุณพ่อคนเดียว แต่แค่แกเห็นเราเงียบเพราะเครียด แกก็คงเครียดตามมากแล้ว เลยไม่รู้จะระบายออกมายังไงค่ะ เราไม่มีเพื่อนที่สนิทพอที่จะให้บ่นให้ฟัง หรือชวนออกไปนั่งกินข้าวแก้เครียดได้ จะระบายลงเฟสบุ๊คก็คงดูไม่ดีเพราะมีแต่ครูบาอาจารย์สมัยเรียนกับเพื่อนๆคุณพ่อ บางสัปดาห์เลยทำได้แค่ออกไปหาอะไรอร่อยๆกินที่ห้างเผื่อได้ไอเดียมาทำขนม ซื้อหนังสือดีๆมาอ่านก่อนนอน กลับมาบ้านก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้างค่ะ
ขอบคุณที่อย่างน้อยเปิดเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณพันทิปด้วยที่ยังมีพื้นที่ให้เข้ามาเล่าให้ฟัง ^^
ระบาย+จัดการกับความทุกข์ของคนค้าขายกันยังไงคะช่วงนี้
จขกท.ขายของออนไลน์ประเภทอาหารและขนมเบเกอรี่ ทั้งแบบปกติและเพื่อสุขภาพ ทำแบบ Made to order และบริการส่งฟรีเป็นรอบส่ง
เริ่มทำช่วงก่อนโควิดมาพอดี ทำแรกๆต่อวันได้วันละ 2-3 พันขำๆ พอช่วงล็อคดาวน์คิดว่าจะแย่เหมือนคนอื่นเขา แต่ผิดคาดค่ะ
ปังมากได้ยอดขึ้นมาเท่าตัวจนต้องซื้อเตาเพิ่มเพราะทำไม่ทัน ทำเองส่งเองคนเดียวทุกอย่างไม่มีลูกน้อง ช่วงล็อคดาวน์ขับรถส่งเองสบายมากค่ะ
หลังจากลงทุนไปแล้วเท่านั้นล่ะ จำได้ว่าออกไปซื้อเตาวันที่คลายล็อกคดาวน์พอดี วันที่ห้างร้านกลับมาเปิดปกติ
สองสามรอบแรกหลังจากคลายยังพอได้ยอดเท่าเดิมเพราะส่งทั่วกรุงเทพแล้วยังกลับมาส่งในหมู่บ้านด้วย
แต่ช่วงตั้งแต่กรกฏามายอดตกจนบางวันขายไม่ได้เลยทั้งที่ยังส่งฟรีเหมือนเดิม กลับมาคิดว่าเป็นเพราะตัวเราเองหรือเปล่า มันไม่อร่อยหรือเปล่า
แต่ลูกค้าซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกค้าเก่าก็ยังบอกว่าอร่อยเหมือนเดิม ตัวเลือกเยอะแน่นอนเพราะเราออกแบบเมนูใหม่ออกมาแทบทุกสัปดาห์
ซึ่งเมื่อก่อนเปิดทีไรก็จองเต็มตลอดตั้งแต่ยังไม่ทันปิดรอบ ลูกค้าเก่าส่วนใหญ่ทักมาบอกว่าช่วงนี้ไปเที่ยวได้แล้วเลยไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่ได้สั่ง
เราก็เข้าใจค่ะ บางคนไปทำงานตามปกติอยู่ออฟฟิศอาจจะไม่มีเวลาออกมารับ หรือ มีตัวเลือกอื่นที่เดินไปซื้อเองได้
เราเลยเบนเข็มไปมองหาลูกค้าใหม่แต่ก็ไม่มีเลย เข้ามาน้อยมากๆแทบจะเป็น 0 ทั้งที่เมื่อก่อนโพสอะไรไปลูกค้าใหม่เข้ามาแทบทุกวัน ลูกค้าเก่าก็ซื้อซ้ำตลอด คุณพ่อก็ปลอบใจว่าช่วงนี้คนไปเที่ยว+เด็กๆ เปิดเทอม คนไม่ใช้เงิน คิดซะว่าเป็นโอกาสดีที่เราได้พักผ่อน แต่ภาระมันไม่ผ่อนให้นี่สิคะ ^^'
พอมีเวลาว่างขึ้นมา ปกติทำขนมตลอดไม่มีเวลาคิด มันก็กลับมาดาวน์แล้วก็เฟล ว่าเราทำเต็มที่แล้ว เราพยายามขนาดนี้แล้ว ทำไมมันถึงได้ไม่เท่าเดิม
คิดว่าตัวเองพยายามสุดๆ กว่าวันที่เคยขายได้ดีๆ อีก พยายามถ่ายรูปสวยๆ คิดเมนูใหม่ๆ โพสเช้าสายบ่ายเย็นดึก แชร์เข้ากลุ่ม
สร้างโพสให้สม่ำเสมอเพราะไม่ได้ทำโฆษณา ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
คนอื่นเป็นเหมือนกันไหมคะ จัดการกับความทุกข์เวลาขายของไม่ได้ยังไง
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังเพราะไม่มีครอบครัว ที่บ้านมีคุณพ่อคนเดียว แต่แค่แกเห็นเราเงียบเพราะเครียด แกก็คงเครียดตามมากแล้ว เลยไม่รู้จะระบายออกมายังไงค่ะ เราไม่มีเพื่อนที่สนิทพอที่จะให้บ่นให้ฟัง หรือชวนออกไปนั่งกินข้าวแก้เครียดได้ จะระบายลงเฟสบุ๊คก็คงดูไม่ดีเพราะมีแต่ครูบาอาจารย์สมัยเรียนกับเพื่อนๆคุณพ่อ บางสัปดาห์เลยทำได้แค่ออกไปหาอะไรอร่อยๆกินที่ห้างเผื่อได้ไอเดียมาทำขนม ซื้อหนังสือดีๆมาอ่านก่อนนอน กลับมาบ้านก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้างค่ะ
ขอบคุณที่อย่างน้อยเปิดเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณพันทิปด้วยที่ยังมีพื้นที่ให้เข้ามาเล่าให้ฟัง ^^